Συνέντευξη με τον απολαυστικό stand–up κωμικό, Μιχάλη Μαθιουδάκη με αφορμή την σημερινή του εμφάνιση με τον Βύρωνα Θεοδωρόπουλο στην Ξάνθη
«Η καινούργια μας παράσταση είναι σαν όλες τις παραστάσεις που έχετε συνηθίσει να μας βλέπετε απλά εμείς είμαστε λίγο πιο γέροι και λίγο πιο χαλαροί», ανέφερε γελώντας ο γνωστός κωμικός
Ο Μιχάλης Μαθιουδάκης και ο Βύρωνας Θεοδωρόπουλος είναι ένα κωμικό δίδυμο που σίγουρα όλοι μας έχουμε ακούσει αλλά αν τους έχεις δει, ξέρεις για τι πράγμα μιλάμε! Έξυπνα αστεία, γρήγορος ρυθμός και γέλιο από την πρώτη στιγμή. Το σημαντικό στοιχείο τους είναι ότι, χωρίς ποτέ να προσβάλλουν, ασκούν κριτική κινούμενοι πολύ όμορφα και λεπτά ισορροπώντας στο political correctness. Τα αστεία τους χαρακτηρίζονται από ευφυΐα, πνευματικότητα, είναι αληθινά και ενώ προέρχονται από ένα δουλεμένο και προβαρισμένο κείμενο είναι τόσο άμεσα σαν να επρόκειτο για αυτοσχεδιασμό.
Με αφορμή την σημερινή τους παράσταση «Εδώ έχουν προτεραιότητα οι έφιπποι» στο Δημοτικό Αμφιθέατρο Ξάνθης στις 9:00μ.μ. το «Ε» μίλησε με τον ηθοποιό και stand-up κωμικό Μιχάλη Μαθιουδάκη με σκοπό να μάθουμε λίγα παραπάνω πράγματα σχετικά το τι μπορεί να κάνει έναν stand-up κωμικό καλό.
«Ε»: Καλησπέρα Μιχάλη! Ας ξεκινήσουμε με την πρώτη εμπειρία σου στο standup.
Μ.Μ: Έκανα κάτι που έμοιαζε με stand-up πριν ακριβώς 10 χρόνια σε ένα beach bar στη Δονούσα που λέγεται Κέδρος. Εγώ δούλευα εκεί 10 χρόνια σεζόν και στα γενέθλια του Κέδρου, ανέβηκα και έκανα ένα πρώτο κείμενο που έμοιαζε με stand-up. Το φοβερό ξέρεις ποιο ήταν; Ότι τότε ανάμεσα στο κοινό ήταν ο Βύρωνας (γέλια) και το είχε δει. Όταν μετά από καιρό γνωριστήκαμε, του είχα πει για το πρώτο πράγμα που είχα κάνει και τότε συνειδητοποίησε ότι ήταν από κάτω.
«Ε»: Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση με την οποία βρίσκεται αντιμέτωπος ένας stand-up comedian;
Μ.Μ.: Οι προκλήσεις αλλάζουν από εποχή σε εποχή. Σήμερα η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να είσαι τολμηρός/η χωρίς φόβο αλλά ταυτόχρονα να μην χάνεις την ευγένειά σου. Δηλαδή είναι ένας συνδυασμός που καλούμαστε οι κωμικοί της εποχής μας να ανταπεξέλθουμε, να μην φοβόμαστε το political correctness αλλά ταυτόχρονα να μην ξεχνάμε τους λόγους από τους οποίους έχει γεννηθεί και είναι τόσο διαδεδομένο πλέον. Για παράδειγμα στα 90s η κωμωδία περιείχε ένα εκχυδαϊσμένο λόγο που προσέβαλε μειονότητες, έκανε bodyshaming. Το πρόβλημα στην κωμωδία πάντοτε ήταν ο τρόπος και όχι το περιεχόμενο. Θεωρώ ότι μπορείς να μιλήσεις για τα πάντα σχεδόν αλλά έχει σημασία ο τρόπος που τα προσεγγίζεις. Οπότε πρέπει να σεβόμαστε την πολιτική ορθότητα και παράλληλα να την αμφισβητούμε καίρια.
«Ε»: Έχετε βρεθεί σε κατάσταση να μην γελάει κανένας με τα αστεία που έχετε σχεδιάσει; Πώς αντιδράσατε με δεδομένο ότι η παράσταση stand-up σας αφήνει τελείως μόνους στη σκηνή;
Μ.Μ.: Δεν υπάρχει καλός κωμικός με εμπειρία, που σε έχει κάνει να γελάσεις που να μην έχει περάσει αυτό το πράγμα. Αυτό στην γλώσσα του stand-up το ονομάζουμε «Θάνατο» γιατί το αίσθημα δυσφορίας που νιώθεις εκείνη την ώρα συγκρίνεται με τη δυσφορία που νιώθεις με τον φόβο του θανάτου, ένα μείγμα πανικού, φόβου και ντροπής. Στα πολύ ξεκινήματα μου έχω ζήσει «Θάνατο» στον πρώτο μονόλογο μου με τίτλο Heart of Man που έχω παίξει σε ένα χώρο ως δώρο σε κάποιον που είχε γενέθλια και βγήκα και επί σαράντα πέντε λεπτά και όχι δεν με κοιτούσε άνθρωπος αλλά τους ενοχλούσα κιόλας. Μετά την παράσταση μού πήρε το μικρόφωνο ο εορταζόμενος τραγούδησε το «Happy Birthday» και έγινε χαμός! Εμένα με ξεχάσανε! Ήταν το μεγαλύτερο μάθημα που έχω πάρει. Δυο-τρεις μέρες ήμουν σπίτι μου, ήθελα να πεθάνω αλλά μετά σιγά-σιγά ανέλυσα τους λόγους που δεν πήγε καλά όλο αυτό. Με αυτό τον τρόπο ήρθε η εξέλιξη.
«Ε»: Αυτοσχεδιάζετε πάνω στη σκηνή; Πέρα από το κείμενο που έχετε γράψει.
Μ.Μ.: Υπάρχει αυτοσχεδιασμός αλλά εξαρτάται από τον performer. Κάποιοι αυτοσχεδιάζουν λιγότερο, κάποιοι περισσότερο αλλά και πάλι είναι το 3% με 5% της συνολικής παράστασης. Για να αυτοσχεδιάσει κάποιος πρέπει να είναι άνετος, ικανός και έμπειρος. Εγώ τα πρώτα 5-6 χρόνια δεν έπαιζα καθόλου με το κοινό, το πήγαινα σερί το κείμενο μου, δεν σταματούσα γιατί ήξερα ότι δεν μπορούσα να το διαχειριστώ.
«Ε»: Εντοπίζετε διαφορές ανάμεσα στο κοινό της Αθήνας και της επαρχίας;
Μ.Μ.: Η βασική διαφορά είναι ότι δεν έχουν τις ίδιες αναφορές στην επαρχία καθώς μερικές φορές μιλάμε με αθηναϊκά στοιχεία οπότε έχει συμβεί να μην τα «πιάνουν» και στην επαρχία υπάρχει πολλές φορές ένας παραπάνω ενθουσιασμός. Από την άλλη το κοινό μας, όπου πηγαίνουμε, αποτελείται αρκετά από φοιτητές και φοιτήτριες που έχουν επαφή με αυτή τη γλώσσα και τις αναφορές. Πέρα των αναφορών, δεν εντοπίζω καμία άλλη διαφορά μεταξύ των δύο κοινών.
«Ε»: Η καινούργια παράσταση που θα δούμε από εσάς είναι η «Εδώ έχουν προτεραιότητα οι έφιπποι». Πείτε μας λίγα λόγια για αυτή τη δουλειά σας.
Μ.Μ.: Πάντα ο τίτλος είναι το συνδετικό στοιχείο στην αφήγηση την δική μου και του Βύρωνα. Είναι ένα κολλάζ κειμένου, μια παράσταση stand-up η οποία πιστεύω ότι είναι πάρα πολύ αστεία, η θεματολογία έχει να κάνει με την παρατήρηση και τα προσωπικά βιώματα. Είναι σαν όλες τις παραστάσεις που έχετε συνηθίσει να μας βλέπετε απλά εμείς είμαστε λίγο πιο… γέροι και λίγο πιο χαλαροί.
«Ε»: Τέλος, τι θα λέγατε σε κάποιον που θα ήθελε να ξεκινήσει το stand-up;
Μ.Μ.: Μεγάλη κουβέντα. Θα του έλεγα ότι δεν είναι τόσο εύκολο όσο φαντάζεται και αν θέλει να ασχοληθεί μαζί του πρέπει να το μελετήσει και να δουλέψει πάνω σε αυτό σαν να πήγαινε στο Πανεπιστήμιο. Από την ώρα που θα ξεκινήσει, μετά από 4 χρόνια θα είναι έτοιμος να έχει 15 λεπτά καλού κειμένου. Έχει πολύ περισσότερο δρόμο από αυτό που φαντάζεται κάποιος. Χρειάζεται επιμονή και υπομονή καθώς υπάρχει ένα τίμημα χρόνου, κόπου και ψυχής που πρέπει να δώσει και εφόσον το κάνει κάποια στιγμή θα του έρθει κάποιο αποτέλεσμα. Η δυσκολία είναι μεγάλη και αυτό το διαπιστώνουμε στο ότι το ποσοστό των καλών κωμικών που βγαίνουν κάθε δυο-τρία χρόνια είναι το ίδιο.
pmaragkos@empros.gr
