Η ώρα της Θράκης
Αλλαγές έχουμε, είναι δεδομένο στο ενεργειακό πεδίο της χώρας μας στον χώρο της Θράκης.
Το μέλλον θα καταστεί ευοίωνο απ’ όλες τις απόψεις, ακόμη και από πλευράς ασφάλειας των συνόρων.
Οι επενδύσεις που έχουν γίνει και άλλες που θα ακολουθήσουν, δημιουργούν αναπτυξιακές προοπτικές αλλά και αμυντικής συμφωνίας.
Το υποστηρίζαμε πριν χρόνια για την Αλεξανδρούπολη ως προς την αξιοποίησή της τόσο του λιμανιού όσο και του ενεργειακού κέντρου που ήδη έχει καταστεί.
Κι έτσι, προοδευτικά, κερδίζει πόντους και η Θράκη, η κοινωνία και η οικονομία. Ξεδιπλώνεται ένα διαφορετικό μέλλον, μια νέα δυναμική στον χώρο μας που δίνει προοπτικές απασχόλησης και ανάπτυξης.
-Ξεκίνησε η ώρα της Θράκης.
Γ.Δ.
Μείωση
Μειώνονται λοιπόν σιγά-σιγά τόσο τα συνολικά κρούσματα κορωνοϊού στη χώρα, όσο στην Περιφέρειά μας αλλά και στο νομό μας.
Περίπου 4.176 συνολικά, 141 στην περιφέρεια και 16 στην Ξάνθη τα κρούσματα που δημιουργούν αισιόδοξη εικόνα πως μέρα τη μέρα, βδομάδα τη βδομάδα θα βελτιώνεται η κατάσταση και οι θάνατοι θα κατέβουν σε μονοψήφιο αριθμό.
Φυσικά και δεν πρέπει να πάρουνε «τα μυαλά μας αέρα» όπως λέει ο λαός μας, άλλο δεν μπορούμε να μη δεχτούμε πως αργά αλλά σταθερά αφήνουμε πίσω το κακό.
Γ.Δ.
Μαγειρεύει ιστορίες
Νέο βιβλίο ετοιμάζει ο αγαπητός συμπολίτης και φίλος Μάριος Κουτσουρίδης. Το θέμα του, τοπικού ενδιαφέροντος αφού πρωταγωνιστούν άτομα γνωστά του δημόσιου και ιδιωτικού χώρου της Ξάνθης.
Περισσότερες λεπτομέρειες ως προς το περιεχόμενο αργότερα διότι η συγγραφή συνεχίζεται και δεν είναι σωστό να δημοσιοποιηθεί η ιστορία που είναι και η κεντρική ιδέα του βιβλίου.
Πάντως ο αγαπημένος μας Μάριος, μετά τα «μαγειρέματα» στην Κληματαριά και το Ξάνθεια, εδώ και καιρό «μαγειρεύει» ιστορίες και μυθιστορήματα.
Γ.Δ.
«Βυζαντινός Δόμος»
Το περιοδικό «Βυζαντινός Δόμος» είναι αυτό που ασχολείται με την Μεσαιωνική Ελληνική Ιστορία και Πολιτισμό. Ιδρυτής του περιοδικού είναι ο Αλέξιος Γ.Κ. Σαββίδης.
Στον τόμο 29 του 2021, με τίτλο «Μελέτες στη μνήμη του Benjamin D.Hendrickx, περιέχονται μελέτες και άρθρα των Γεωργίου Χρ.Τσιγάρα με τίτλο «ο καθηγητής Benjamin D.Hendrickx (1939-2021)»– , Μελέτη του Δημητρίου Ν.Κασαπίδη με τίτλο «Συμβολή στην εγκατάσταση του Τάγματος των Δομηνικανών στην Ανατολή: η περίπτωση της Κωνσταντινούπολης» και τέλος εργασία του καθηγητή Μανόλη Γ. Βαρβούνη με τίτλο «Ο Μητροπολίτης Τραπεζούντος Χρύσανθος και ο τεκτονισμός».
-Τροφή για το πνεύμα οι παραπάνω εργασίες.
Γ.Δ.
Γαλλικά «καμπανάκια» για όλες τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις
Οι γαλλικές εκλογές χτυπούν διάφορα «καμπανάκια» που πρέπει να απασχολήσουν ευρύτερα τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Είναι σαφές ότι σημαντικό ρόλο στην άνοδο της ακροδεξιάς και της άκρας αριστεράς στη Γαλλία έπαιξε το θέμα του πληθωρισμού και της ακρίβειας, η οποία ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι είναι από τα θέματα με το υψηλότερο πολιτικό κόστος. Οι τιμές των τροφίμων και των καυσίμων πυροδότησαν μεγάλη κοινωνική δυσαρέσκεια κι άλλαξαν τα πολιτικά δεδομένα στη Γαλλία και το ίδιο συμβαίνει σε όλες τις χώρες.
Ποια κυβέρνηση θα αντέξει ύστερα από 1-1,5 χρόνο πληθωρισμού; Ποιοι θα ωφεληθούν;
Η οικονομία έτσι όπως λειτουργεί αφήνει πίσω μεγάλα τμήματα της κοινωνίας, τα οποία βλέπουν το βιοτικό τους επίπεδο να υποχωρεί χωρίς να υπάρχουν ορατές προοπτικές για «καλύτερες μέρες». Μεγάλα κοινωνικά στρώματα αναζητούν διεξόδους σε πολιτικές προτάσεις με αντισυστημικά χαρακτηριστικά τα οποία υπόσχονται την υπέρβαση.
Συνήθως το εκάστοτε «κατεστημένο» απορρίπτει -δικαιολογημένα σε πολλές περιπτώσεις- ως λαϊκιστικές και «ανέφικτες» τις όποιες υποσχέσεις για «καλύτερες μέρες». Οι μισθοί «δεν γίνεται» να ανέβουν γιατί θα πέσει η ανταγωνιστικότητα. Τώρα δεν πρέπει να αυξηθούν γιατί θα ενισχυθεί περισσότερο ο πληθωρισμός. Οι συντάξεις «δεν γίνεται» να αυξηθούν γιατί δημιουργούνται ελλείμματα…
Όσο όμως το σύστημα δεν παρέχει λύσεις, τόσο θα ενισχύεται το αντισυστημικό…
Πως μάθαιναν γράμματα
Το Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τραπέζης παρουσιάζει τους τρόπους με τους οποίους μάθαιναν οι Έλληνες γράμματα μετά την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Ο ρόλος της Εκκλησίας: Τι μαθαίνουμε όμως επί της ουσίας; Η παρουσία της Εκκλησίας στον χώρο τής εκπαίδευσης υπήρξε αδιάλειπτη και τα εκκλησιαστικά κείμενα χρησιμοποιήθηκαν ευρέως για την εκμάθηση της ανάγνωσης. Η Εκκλησία είναι η κεφαλή που θα ιδρύσει σχολεία σε κάθε Επισκοπή και Μητρόπολη της δικαιοδοσίας της από τα τέλη του 1600 αιώνα, το λεγόμενο «κοινόν σχολείο», σε ομάδες 10-15 μαθητών που διδάσκονται από τον δάσκαλο-κληρικό ή μοναχό στο σπίτι του ή στην ύπαιθρο. Εκείνοι είναι που μαθαίνουν στους μαθητές — γιατί βέβαια στην πλειονότητα είναι αγόρια — τα «κολοβογράμματα» (αυτά που από παράφραση έγιναν τα γνωστά σε όλους κολλυβογράμματα), δηλαδή στοιχειώδη ανάγνωση και γραφή. Από εκεί στο «ελληνικόν σχολείον» για να εξοικειωθούν με την αρχαία ελληνική γλώσσα και μετά στις ανώτερες σχολές από τον 17ο αιώνα και μετά οι οποίες ιδρύθηκαν από εύπορους Έλληνες της Διασποράς, εκκλησιαστικούς παράγοντες, φαναριώτες ηγεμόνες, συντεχνίες και κοινότητες. Σταδιακά εισάγεται η έννοια του «νεωτερικού σχολείου» από κληρικούς και λαϊκούς διανοουμένους σπουδασμένους στη Δύση, τα μαθήματα εμπλουτίζονται, ιδρύονται σχολεία, βιβλιοθήκες και εκδίδονται βιβλία. Ο δρόμος για την ελευθερία έχει ανοίξει καθώς η παιδεία είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την αναγέννηση της Ελλάδας.
Γ.Δ.
Συμπεράσματα
Υπάρχει ένα συμπέρασμα λοιπόν. Πως τα σχολεία υπήρχαν εκ τω ενόντων, οι καλόγεροι μάθαιναν ανάγνωση, γραφή, μαθηματικά στα νέα αγόρια, στα μεγαλύτερα κέντρα διδάσκονταν τα ελληνικά πρώτα από τα εκκλησιαστικά βιβλία κι αργότερα από τα «μαθητάρια» κλπ.
Ανοιχτά τα όποια σχολεία, «κρυφά» δεν υπήρχαν, ήταν ένας μύθος από τα γνωστά στερεότυπα.
Δεν θα πρέπει βέβαια να παραβλέψουμε τον σημαντικό ρόλο της Εκκλησίας στον αγώνα της απελευθέρωσης.
Όπως είναι ανοησία να υποβαθμίζεται η σημασία του θρησκευτικού αισθήματος τόσο στην προετοιμασία όσο και στην έκβαση του Αγώνα, το ίδιο ανόητη είναι και η απόλυτη ταύτισή του με την οργανωμένη Εκκλησία. Η αληθινή πίστη δεν ακυρώνει τη δίψα για ελευθερία.
Τα παραδείγματα είναι χαρακτηριστικά, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη στάση του ανώτερου κλήρου.
Γ.Δ.
Ο ρόλος της Διασποράς
Ο αγώνας για την Ανεξαρτησία του 1821 είναι το πρώτο μεγάλο έπος του νεότερου Ελληνισμού και το 1940 το τελευταίο. Να τα θυμόμαστε αυτά.
Η Εθνεγερσία αναδεικνύει και προβάλλει τον τεράστιο ρόλο της παιδείας στην Ελληνική Επανάσταση, αυτόν που την καθιστά αναπόσπαστο τμήμα του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, και της ανθηρής ελληνικής διασποράς η οποία επί σχεδόν δύο αιώνες προετοίμαζε τον Αγώνα μέσω της παιδείας, της οργάνωσης και της οικονομικής υποστήριξης. Χωρίς τη διασπορά είναι αμφίβολο αν θα είχαμε το κύμα φιλελληνισμού στην Ευρώπη και του καθοριστικού του ρόλου στην αίσια, τελικά, έκβαση του Αγώνα.
Στη διασπορά ανδρώθηκε η Φιλική Εταιρεία, από τη διασπορά προήλθαν οι Υψηλάντηδες και τόσοι άλλοι αγωνιστές αλλά και μορφωμένοι Έλληνες που έθεσαν τον εαυτό τους και την περιουσία τους για τον σκοπό του Αγώνα.
Γ.Δ.
Στερνή μου γνώση…
Με αφορμή τα εγκαίνια της Μονάδας Επεξεργασίας Απορριμμάτων στην Αλεξανδρούπολη που έγινε παρουσία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, για να τονιστεί και η σπουδαιότητα του έργου, κρίνουμε σκόπιμο να θυμίσουμε κάτι. Αυτή η Μονάδα αρχικά γινόταν προσπάθεια να γίνει στην Ξάνθη όπου υπήρχε ο μοναδικός τότε ΧΥΤΑ στην περιοχή. Τότε κινήθηκε η διαδικασία να γίνει το εργοστάσιο «ΦΥΣΙΣ» γιατί κάποιοι έβλεπαν μπροστά και αντιλήφθηκαν ότι πρέπει να διαχειριστούμε τα σκουπίδια μας αφ’ ενός αλλά και ότι είναι μια προσοδοφόρα επένδυση που θα ανοίξει δουλειές στον τόπο. Προσπάθησαν ο τότε δήμαρχος Μιχάλης Στυλιανίδης όπως και ο τότε αντιδήμαρχος Μανώλης Τσέπελης να πείσουν την κοινωνία που αποδείχθηκε πως δεν ήταν ώριμη για κάτι τέτοιο και έβλεπε με καχυποψία το όλο εγχείρημα γιατί κάποιοι φρόντισαν γι αυτό…
Μ.Ξ.
ΦΥΣΙΣ και ΜΕΑ
Τελικά δεν έγινε ούτε το εργοστάσιο ΦΥΣΙΣ και ούτε και η ΜΕΑ που στο μεταξύ προέβλεπε το Σχέδιο Διαχείρισης της Περιφέρειας γιατί το πολέμησαν πολλοί πολιτικοί παράγοντες της εποχής που τους χαλούσε τα σχέδια αλλά και αυτοδιοικητικοί που δεν έβλεπαν πέρα από την μύτη τους και ήταν εγκλωβισμένοι σε ιδεοληψίες και στον μικρόκοσμό τους. Την Μονάδα τελικά την πήρε η Αλεξανδρούπολη. Κι έτυχε τώρα να είναι ο πρόεδρος της ΔΙΑΑΜΑΘ ο Μανώλης Τσέπελης και να εγκαινιάσει αυτή τη Μονάδα που έδιωξε η Ξάνθη. Δικαίως λοιπόν νιώθει δικαιωμένος για την θέση του τότε.
Δηλαδή θα μας κακόπεφτε να είχαμε μια τέτοια Μονάδα που είναι πρότυπο και να δούλευαν καμιά 100 άτομα; Θα ρυπαίνονταν το περιβάλλον ήταν το κυρίαρχο επιχείρημα τότε. Ενώ τώρα με τον ΧΥΤΑ που παίρνει κάθε τόσο φωτιά δεν μολύνεται το περιβάλλον!
Αλλά στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα…
Γι αυτό όσοι έχουν εξουσία πρέπει να βλέπουν μακριά και να έχουν το θάρρος να συγκρουστούν κι όχι να κρύβονται πίσω από λαϊκισμούς για να προσπορίσουν πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη και τελικά να ζημιώνουν τον τόπο!
Μ.Ξ.
