Άμα το έχεις μέσα σου είναι βέβαιο πως θα το βγάλεις και έξω σου. Δεν κρατιέται αυτό, νάτο πετιέται απ’ την αρχή κι αντριεύει και θεριεύει και άντε να το κάνεις καλά μετά εσύ. Αρπάζει την καρέκλα ο ενδιαφερόμενος και ξεκινάει το θαυμαστό του έργο πρώτα από τις σφαγές. Όχι τίποτα σπουδαία πράγματα, αποκεφαλισμοί, πλήρεις εκδορές και κυρίως απαγχονισμοί. Είθισται. Είναι μία μέθοδος που διαφυλάσσεται μέχρι στις μέρες μας με όλες τις αξίες και τα σοφά αποτελέσματά της.
Πρώτος διδάξας ο Ξέρξης. Μάζεψε όλα τα εικοσάρικά από την Τεχεράνη και την Περσέπολη και αριβάρισε να καταλάβει τα Άβδηρα και τα Φάρσαλα που τότε ακόμη δεν έφιαχναν χαλβά. Βασιλιάς ήταν, όποια ηλικία ήθελε έντυνε στο χακί. Την έφαγε στις Θερμοπύλες και τις Πλαταιές και γύρισε ευχαριστημένος στα κάστρα του αφού κανένας δεν θα τολμούσε να αμφισβητήσει την πολύτιμη φαιά του ουσία.
Μετά σκέφτηκε την αξία του πολέμου ως επιτραπέζιο παιχνίδι, σαν τις εκτελέσεις στην Καισαριανή, ο δικός μας Αλέξανδρος. Μια και δυό ξεκινάει από την Πέλλα με προορισμό την Καλκούτα. Είχε βέβαια και την πληροφορία πως οι Ασιάτες είχαν ελλείψεις στις γνώσεις τριγωνομετρίας και δευτεροβάθμιων εξισώσεων και έσπευσε δρομέως να τους ενημερώσει. Δεν ανεχόταν ο Αλέξανδρος την ημιμάθεια όπως και τα ανθρώπινα σώματα με λαιμό και κεφαλή. Μισό ναι, ήταν πιο διαχειρίσιμο. Αφού βεβαιώθηκε ότι ο επιμορφωτικός τομέας πήγαινε καλά και πως το 1% του στρατού του θα γύριζε στην Βεργίνα έκανε έναν καλό θάνατο που τον φχαριστήθηκαν όλοι οι επίγονοι.
Κατόπιν τούτου ανάσαναν και οι Ρωμαίοι, είχαν βαρεθεί να βλέπουν τα λιοντάρια να τρώνε τους ανθρώπους ζωντανούς και διέταξαν τις λεγεώνες να σφάζουν τους ανθρώπους πριν τους φάνε τα λιοντάρια. Οι τίγρεις έτρωγαν φρεσκοσφαγμένους ανθρώπους. Ευτυχώς βέβαια που την εποχή εκείνη γεννήθηκε ο Μεσσίας και έτσι οι Ρωμαίοι τα μάζεψαν και έφυγαν αμέσως, μετά χίλια χρόνια αγαλαστής συνεργασίας και παραμονής. Ό,τι έσφαξαν, έσφαξαν, μετά στοπ, επικράτησε το δίκιο. Έτσι γίνονται αυτά, προηγείται η σφαγή και ακολουθεί το δίκιο, όχι ότι θέλει ο καθένας, αυτά κανένας Μέγας δεν τα παραβλέπει, δεν τα ανέχεται καν!
Κατόπιν τούτων είχαμε την ευκαιρία να χαρούμε τον Μέγα Ναπολέοντα. Μέγας οπωσδήποτε κι αυτός. Ότι νεαροί υπήρχαν στην Grenoble και στο ξακουσμένο για τα κρασιά Bordeaux τα έντυσε ο Ναπολέων στο χακί και βούρ για την Μόσχα. Τους σάρωσαν οι Γάλλοι όλους, μέχρι και τα κοτέτσια κατέλαβαν λόγω πείνας. Τώρα τι του έφταιγαν οι Πολωνοί και οι Ρώσσοι δεν κατάλαβε κανένας, πιθανόν μια έντονη φαγούρα στο κεφάλι από το καπέλο. Ίσως, πάντως πήγε με εξακόσιες χιλιάδες στρατό στη Μόσχα, την κατέλαβε, έμεινε τρείς εβδομάδες για χειμερινές διακοπές και γύρισε στο Παρίσι κατάκοπος για την καλοκαιρινή ραστώνη.
Α, μία λεπτομέρεια για τον ”Μέγα”. Στο Παρίσι γύρισαν ζωντανοί μόνον πέντε χιλιάδες Γάλλοι. Οι υπόλοιποι μαζί με τα άλογα θεωρήθηκαν κατεψυγμένοι και δεν κρίθηκαν αναλώσιμοι ως τροφή, άλλωστε κατά την άνοιξη μούχλιασαν κι όλας και οι γιατροί απέρριψαν το στρατιωτικό κρέας από το σιτηρέσιο.
Φοίβος Ιωσήφ
