Φείδου χρόνου
Χίλων ο Λακεδαιμόνιος
Υπάρχει μία αίσθηση, που συνήθως αμελούμε να συνειδητοποιήσουμε. Αυτή του χρόνου. Είναι αυτός που μας βάζει τα ακριβή όρια, στην καθημερινότητα αλλά και στην προοπτική.
Ξεχνάμε ότι ο χρόνος είναι η ίδια η ζωή. Ότι μας δωρήθηκε για να αξιοποιηθεί καθ’ ολοκληρία. Ξεχνάμε ότι η ποιότητά του εξαρτάται κυρίως από μας, από το πόσο συνεργαζόμαστε μαζί του.
Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο, διότι ποτέ δε θα επιστραφεί.
Είναι αυτός που μας κάνει σοφότερους. Μας υποχρεώνει να βρούμε το χρόνο για να σκεφτούμε κι ακολούθως να πράξουμε.
Ο ίδιος είναι που δημιουργεί άλυτα ζητήματα, ένας «γόρδιος δεσμός» που δεν υπάρχει περίπτωση να λυθεί με μαγικό τρόπο, ούτε μπορεί να βρεθεί από μηχανής θεός να δημιουργήσει άλμα για να καλυφθεί ο χαμένος χρόνος.
Θέλει σκληρή και οργανωμένη εργασία και σκέψη για να μας δώσει τα αγαθά του.
Είμαστε ο χρόνος που κερδίζουμε κι ο χρόνος που χάνουμε.
Είναι η εκτίμηση του χρόνου που δημιουργεί την ικανοποίηση για την επιλογή ιδεών που οδηγούν στη δημιουργικότητα.
Είναι το ήθος που μας οδηγεί στο να μη χάσουμε το χρόνο.
Είναι το πνεύμα που μας καλλιεργεί, είναι σύμμαχος που ενισχύει τις ψυχικές μας δυνάμεις, είναι το ύφος που αποτυπώνεται στα λόγια και στα έργα μας. Είναι αυτός που δεν δαμάζεται.
Κι όταν παγώνει ο χρόνος, είναι ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα. Όπως τώρα! Ώρα να βρούμε τη δύναμη, το κουράγιο, τον τρόπο για να τον κινήσουμε. Εγκλωβισμένοι καθώς είμαστε σε όλο αυτό που συμβαίνει, είναι η μεγάλη ευκαιρία για να τον οργανώσουμε για τα επόμενα βήματά μας.
Ο χρόνος μας μας δίνει το πλεονέκτημα να αντιληφθούμε το δικό του μέγεθος και το δικό μας. Να ζήσουμε και να πράξουμε σαν φθαρτοί κι Αθάνατοι συνάμα. Διότι ο ίδιος είναι αθάνατος.
Δεν ξοδεύει χωρίς λόγο, ούτε τη μέρα του ούτε τη νύχτα του. Έχει σταθερές αξίες κι έχει μελετήσει καλά τους αιώνες.
Προβλέπει, φροντίζει, προειδοποιεί κι είναι αμείλικτος.
Ο χρόνος είναι το μεγάλο μάθημα ζωής που συνήθως δεν παίρνουμε. Ας εκμεταλλευτούμε τη σοφία του μα και την αυστηρότητά του.
Ας σεβαστούμε κι ας τιμήσουμε την ύπαρξή του.
Μόνο ο χρόνος μας ενώνει με τη ζωή. Κάθε μέρα ξέρει ν’ αρχίζει και ξέρει να τελειώνει.
Ας τον υποδεχθούμε με περίσκεψη και δοτικότητα.
Μας δίνεται για να δώσουμε και να (τον) νιώσουμε.
Ας γίνουμε το αιώνιο θετικό αποτύπωμά του διότι όπου διαθέτουμε τον χρόνο μας, αυτό και είμαστε.
