Προσωπικό το ενδιαφέρον
Είναι γεγονός πως όλα τα νέα «κόμματα και κομματάκια» που ιδρύονται, πως οδηγούνται στην απόφαση αυτή από τους ιδρυτές τους στην μία και μοναδική τους ελπίδα, την απλή αναλογική.
Γνωστό είναι βέβαια πως οι επόμενες βουλευτικές εκλογές όποτε κι αν γίνουν πως θα διεξαχθούν με το σύστημα αυτό. Κι αυτό το εκλογικό σύστημα γεμίζει ελπίδες τους επίδοξους εθνοπατέρες για να εκλεγούν.
Και βέβαια επιθυμούν και επιδιώκουν (θα επιδιώξουν) να εκλεγούν για να διαπραγματευτούν τη δύναμή τους, όση τελικά θα κερδίσουν. Δηλαδή το ενδιαφέρον τους όλο είναι η εκλογή τους και ό,τι θα κερδίσουν από τις διαπραγματεύσεις.
Ωμή άποψη της πολιτικής, παρακμή και ευτελισμός.
Γ.Δ.
Προσδοκούν πολλά
Από την άλλη πρέπει να το τονίσουμε κι αυτό διότι είναι σοβαρό στοιχείο, υπάρχει και μια άλλη παράμετρος.
Οι ιδρυτές των νέων «κομματιδίων» δεν δημιουργούνται από κάποιες εξαιρετικές πολιτικές προσωπικότητες, που με το κύρος και την πανελλήνια αναγνώριση μπορούν να συνεγείρουν τον κόσμο.
Απεναντίας, πρόκειται για άτομα που μυρίστηκαν ευκαιρία λόγω του βολικού εκλογικού συστήματος της απλής αναλογικής ή έχουν αποχωρήσει από κάποιο κόμμα για διάφορους ιδεολογικούς λόγους και σίγουρα δεν διαθέτουν ακτινοβολία πανελλαδικής εμβέλειας.
Ως κλασικό παράδειγμα κι όχι μοναδικό, θ’ αναφέρω τον Γ. Τράγκα, συνταξιούχο δημοσιογράφο.
Θα ρωτήσει ίσως κάποιος. είναι εύκολη η εκλογή αυτών των μικρών σχηματισμών; Εύκολη όχι αλλά θα την επιδιώξουν διότι προσδοκούν πολλά….
Γ.Δ.
Η προσβασιμότητα στην πόλη
Το θέμα το έχει η στήλη θίξει κατά καιρούς διαχρονικά.
Για τις δυσκολίες που υπάρχουν ως προς την άνετη κυκλοφορία και προσβασιμότητα στο κέντρο της πόλης αρχικά και δευτερευόντως στις γειτονιές.
Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα σοβαρό θέμα που δυστυχώς διαιωνίζεται πολλά χρόνια τώρα και καμία δημοτική αρχή δεν τολμά να λύσει παρότι αναγνωρίζουν την ανάγκη της λύσης.
Σαν παράδειγμα θ’αναφέρω την οδό Κουγιουμτζόγλου. Από την αρχή της ακόμη μέχρι και την Μπρωκούμη τα όποια πεζοδρόμια (τρόπος του λέγειν πεζοδρόμια) είναι αδιάβατα για ηλικιωμένους, μητέρες με καρότσι και ούτε λόγος για άτομα με κινητικά προβλήματα ή όρασης.
Γ.Δ.
Ένδειξη σωστής κοινωνίας
Το όλο θέμα είναι σοβαρό και δεν σηκώνει άλλη αναβολή. Οπωσδήποτε ο δήμος θα πρέπει να το λύσει διότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα ν’αποκλείει ανθρώπους να κυκλοφορούν με ασφάλεια και άνεση στα πεζοδρόμια.
Τα οποία βέβαια συνήθως καταλαμβάνονται από Ι.Χ. αυτοκίνητα, μοτοποδήλατα και εμπορεύματα.
Είναι κάποια πράγματα πώς να το κάνουμε, που απαιτούν λύσεις διότι αφορούν την ποιότητα ζωής αλλά και την οφειλόμενη φροντίδα και προσφορά στα μειονεκτούντα άτομα.
Θυμίζουμε για όσους το έχουν ξεχάσει πως μια κοινωνία κρίνεται από τον σεβασμό που δείχνει προς τα άτομα της τρίτης ηλικίας, τις μητέρες και βέβαια ΑμεΑ κάθε περίπτωσης.
Γ.Δ.
Αλήθεια πικρή
Με αφορμή το δημοσίευμά μας για την ηθική υποχρέωση του δήμου Ξάνθης να τιμήσει όπως τους αξίζει τους ευεργέτες της πόλης, λάβαμε σχετική επιστολή από συμπολίτη μας για την ιστορία του οικογενειακού τάφου της οικογένειας Στάλιου.
Μας γράφει: «Η οικογένεια Στάλιου παραχώρησε το οικόπεδο για τη δημιουργία του Νεκροταφείου, με έξοδά τους ανεγέρθη ο ιερός ναός Αγ.Κηρύκου και Ιουλίτης. Το μόνο που ζήτησαν ήταν να υπάρχει ο οικογενειακός τάφος σε χώρο 325 τ.μ.
Στη διάρκεια των χρόνων ο οικογενειακός τάφος περιορίστηκε στα 32τ.μ. και σήμερα στα 10τ.μ.
Ο Παναγιώτης Στάλιος δώρισε 8 στρέμματα, το περιτοίχησε, έκτισε το ναό και άλλα κτίσματα και τελικά του άφησαν 10τ.μ. Αυτά βέβαια έγιναν κατά το παρελθόν, αλλά η συμπεριφορά προς ευεργέτη μετράει».
-Αλήθειες πικρές μεν αλλά αλήθειες.
Γ.Δ.
Χωρίς αντίπαλο
Είναι γνωστό σε όλους πως η βλακεία δεν παλεύεται με τίποτε. Τον βλάκα δεν μπορείς να τον πείσεις ή να αποδεχτεί τις λάθος απόψεις του.
Είναι ανίκητος!
Ενίοτε δε η βλακεία πάει παρέα με την κακία. Τότε το ζευγάρωμα σπάει τα ρεκόρ και κερδίζει άνευ αγώνος.
Τώρα βέβαια, όλοι λίγο-πολύ έχουμε συναντήσει παρόμοιες καταστάσεις νοσηρές και αμετακίνητες.
Αν δε τυχαίνει τα άτομα αυτά να κατέχουν και κάποιο αξίωμα τότε το δράμα είναι μεγάλο και συνολικό, η δε ζημιά στον τόπο ιδιαίτερα μεγάλη.
Γ.Δ.
Νέα καταγγελία από την Μπεκατώρου
Νέα καταγγελία από την Ολυμπιονίκη Σοφία Μπεκατώρου για σεξουαλική παρενόχληση που υπέστη σε ηλικία 16 ετών από Ολυμπιονίκη, σύμφωνα με την καταγγελία της. Η κα Μπεκατώρου που πρωτοστάτησε στο κίνημα “Me too” στη χώρα μας επανέρχεται με νέα καταγγελία. Ωστόσο αυτή τη φορά ανεξάρτητα από το γεγονός που καταγγέλλει που είναι καταδικαστέο, εγείρονται πολλά ερωτηματικά ως προς τη διαχείριση του θέματος από την ίδια. Όπως για παράδειγμα γιατί επέλεξε να το πει τώρα και όχι μαζί με την πρώτη της καταγγελία; Μήπως για να συντηρείται το θέμα στην δημοσιότητα τώρα που ατόνησε αλλά και η ίδια μέσω αυτού; Υπάρχει κάποια σκοπιμότητα από μέρους της;
Κάπως υπερβολικό δεν είναι όλα τα κακά για μια γυναίκα να συνέβησαν στην κα Μπεκατώρου όταν ήταν μικρή και να τα βγάζει ένα ένα τώρα;
Μ.Ξ.
Η ανοησία της αγέλης
Βγήκαν και στην Ξάνθη οι ανεμβολίαστοι με σημαίες και σταυρούς και χωρίς μάσκες για να κάνουν επίδειξη ισχύος των επιχειρημάτων τους (;).Ότι δηλαδή τι; Να μην εμπιστευόμαστε το εμβόλιο, να μην εμπιστευόμαστε την επιστήμη αλλά να την αντιμετωπίζουμε με καχυποψία και άλλες απίθανες θεωρίες συνωμοσίας. Αντιδρούν στον υποχρεωτικό εμβολιασμό θέτοντας θέμα αντισυνταγματικότητας για περιορισμό της προσωπικής ελευθερίας όταν αυτές οι ομάδες που θα είναι υποχρεωτικός είναι υγειονομικοί και έρχονται πρώτοι σε επαφή με την πανδημία. Μπλοκάρουν το πρόγραμμα εμβολιασμού χωρίς ενδοιασμό και χωρίς δισταγμό για τις ολέθριες συνέπειες που θα έχει στην υγειονομική κατάσταση και στην οικονομία της χώρας. Βάζουν μπροστά ανερυθρίαστα τα ιερά σύμβολα για να πετύχουν τους σκοπούς τους!
Είναι ειλικρινά ντροπιαστικό να διαπιστώνει κανείς τόσα κατάλοιπα …Μεσαίωνα έχουν μέσα τους κάποιοι! Πόσο έλλειψη παιδείας! Πόσο …ανοησία της αγέλης επικρατεί!
Θλίψη, απογοήτευση και ντροπή!
Μ.Ξ.
Η συγκέντρωση των αντιεμβολιαστών
Παρακολούθησα τη συγκέντρωση των λεγόμενων αντιεμβολιαστών την Τετάρτη το απόγευμα.
Κατ’αρχάς θα πρέπει να πούμε πως ήταν ως προς τον όγκο της μεγάλη.
Δεύτερο που παρατήρησα ήταν η σημαντική παρουσία γυναικών. Γυναίκες από είκοσι έως σαράντα χρόνων, ενώ το ίδιο ηλικιακά υπήρχε και στους άνδρες αλλά υπήρχαν και μεγαλύτερης ηλικίας.
Μια άλλη διαπίστωση ήταν η επαγγελματική διαστρωμάτωση. Κατά τις εκτιμήσεις μου το μεγαλύτερο ποσοστό αποτελούσαν οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, ενώ οι αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες ήταν λίγοι, ενώ υπήρχαν αρκετοί συνταξιούχοι.
Μια άλλη διαπίστωση ήταν πως η πλειοψηφία των αντιεμβολιαστών προέρχονταν από τον χώρο της δεξιάς συντηρητικής παράταξης.
Στη συγκέντρωση ήταν κάποιος ρασοφόρος (άγνωστο εάν ήταν ιερέας ή καλόγερος).
Άσχημη εντύπωση προκάλεσαν τα συνθήματα προσωπικά κατά του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης, που ορισμένα ήταν και χυδαία.
Τέλος πάντων, η δημόσια αυτή διαμαρτυρία ήταν η ευκαιρία να φανούν ποιοι αντιδρούν στον εμβολιασμό.
Γ.Δ.
Έξαρση βίας
Αναπάντητα πώς και γιατί για τους ανθρώπους που-είτε ήταν αρρωστημένοι από πριν και απλά «εξερράγησαν» και είναι πλέον ανεξέλεγκτοι, είτε πράγματι η ανθρώπινη αξία έχει ευτελιστεί. Νομίζω ότι ακόμη και πάνω από την υγεία, πάνω από την οικονομική κρίση και τους φόβους για τα εμβόλια, η ψυχική υγεία των πολιτών θα πρέπει να απασχολήσει σοβαρά την Πολιτεία.
Και πρέπει να δούμε όλοι πιο σοβαρά την καθημερινότητα, τους ανθρώπους γύρω μας τους γείτονες τους συγγενείς, τους συναδέλφους. Αλλά περισσότερο απ’ όλα πρέπει να δούμε τους ίδιους μας τους εαυτούς. Γιατί η ανθρώπινη φύση, το μυαλό, η ψυχολογία είναι μηχανισμοί πολύπλοκοι και κανείς δεν μπορεί να ξέρει πώς θα αντέξει στρεσογόνες περιόδους ή γεγονότα όπως η πανδημία. Θα πρέπει να ανησυχούμε κι όταν πιστεύουμε πως «αυτό δεν μπορεί να τύχει σε εμάς». Ή στους γύρω μας.
Το μεγαλύτερο μάθημα για τα παιδιά μας είναι ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή και την αξιοπρέπεια. Του συντρόφου, του διπλανού, του αγνώστου, του διαφορετικού. Αλλά ακόμη κι αυτό δεν φτάνει. Γιατί όπως έχει πει ο Μάνος Χατζιδάκις: «Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει. Η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά».
Γ.Δ.
