Σε περίμενα.
Πάντα σε περίμενα.
Ήξερα πως θά ‘ρθεις.
Σαν βροχή στο τζάμι.
Σαν δροσερό αεράκι στο πρόσωπο.
Σαν ουράνιο τόξο την άνοιξη.
Η αναμονή είναι γλυκιά όταν υπάρχει βεβαιότητα.
Ήξερα ότι δεν έκανα λάθος.
Η διαίσθηση μού το τραγουδούσε.
Ξανά και ξανά.
Όπως το αηδόνι το ξημέρωμα.
Εκεί, στο κυπαρίσσι που τα κλαδιά του με χάιδευαν τις νύχτες.
Μ’ ενα χάδι λυτρωτικό.
Όργιο της φαντασίας
και της παραίσθησης.
Πίνοντας απ’το νερό της Μνημοσύνης,
ως μύστης των μυστηρίων, για να ανταπεξέλθω
στις διαταγές του Πλούτωνα.
Κρινόμενη από τον Μίνωα, τον Ραδάμανθυ και τον Αιακό,
οδηγήθηκα στα Ηλύσια,
λόγω πρότερου σύννομου βίου,
να συντροφέψω τις ευλογημένες και ηρωικές ψυχές.
Τότε ήρθες.
Όταν πια ήταν όλα έτοιμα.
Πρόσφορα για να σε υποδεχτώ.
Κι εγώ σαν κόρη του Ερέβους,
αφέθηκα στα χάδια σου.
Αναστασία Νατάσα Μακρή
Ο Ουμβέρτος Σ. Αργυρός, απεβίωσε στις 12 Μαΐου στην Αθήνα, το 1963 (γεννήθηκε στην Καβάλα, 1882 ή 1884). Ήταν Έλληνας ιμπρεσιονιστής ζωγράφος.
Κατά τα πρώτα χρόνια της σταδιοδρομίας του, καταπιάστηκε με θέματα μυθολογικού και συμβολικού περιεχομένου, ενώ τα επόμενα χρόνια δημιούργησε έργα με προσωπογραφίες, εικόνες της καθημερινότητας, γυμνά και εσωτερικούς χώρους
Τίτλος πίνακα: “Κοντά στο παράθυρο”, 1926, Λάδι σε μουσαμά, 100 x 85 εκ
