Η ανάγκη ανάπτυξης μιας διαδικασίας πολυγλωσσικής εκπαίδευσης βασισμένη στην μητρική γλώσσα, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μητρικής Γλώσσας
Η Παγκόσμια Ημέρα Μητρικής Γλώσσας καθιερώθηκε από την UNESCO, και είναι η 21η Φεβρουαρίου. Η μέρα αυτή θεσπίστηκε με σκοπό να προωθηθεί η γλωσσική πολυμορφία και να διασωθούν οι λιγότερο ομιλούμενες γλώσσες που τελούν υπό εξαφάνιση .
Τις τελευταίες δεκαετίες πολλές μητρικές γλώσσες έχουν καταπατηθεί κατά κάποιο τρόπο στην ανώτερη εκπαίδευση, κυρίως από την αγγλική. Η συγκεκριμένη πρακτική χρησιμοποιήθηκε με απώτερο στόχο να επιτευχθεί η επικοινωνία μεταξύ ολόκληρης της παγκόσμιας κοινότητας, εντός του χώρου εργασίας. Δεν είναι επίσης λίγες οι περιπτώσεις στις οποίες οι γονείς επιλέγουν για τα παιδιά τους κάποιο σχολείο, εντός του οποίου δεν διδάσκεται η μητρική τους γλώσσα.
Ωστόσο από τη δική τους πλευρά, οι επιστήμονες οι οποίοι ασχολούνται με τη γλωσσολογία, επισημαίνουν ότι σε περίπτωση που σταματά η χρήση μιας γλώσσας, περιορίζεται και η εξέλιξη της. Έτσι δημιουργούνται σταδιακά κοινωνίες χωρίς πολιτισμικά χαρακτηριστικά που οδηγούν σε ένα ομογενοποιημένο κόσμο αποκλείοντας ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού από το δημοκρατικό δημόσιο διάλογο και από πολύτιμες γνώσεις. Τότε προκύπτει το φαινόμενο που ονομάζεται γλωσσική υποχώρηση, αφού μία γλώσσα που δέχεται πολλά πλήγματα και αντίστοιχες απώλειες, στο τέλος, εξορίζεται και καταλήγει να χρησιμοποιείται στον οικογενειακό κύκλο αλλά και στις τελετές με αποτέλεσμα να αποκτήσει μουσειακό χαρακτήρα (αρχαία ελληνική). Η παρούσα κατάσταση, συναντάται σε πολλές χώρες, οι οποίες διαθέτουν αποικιοκρατικό παρελθόν.
Θα πρέπει να γίνει πλήρως αντιληπτό ότι η μητρική γλώσσα ενός λαού δεν είναι απλώς ένα εργαλείο με το οποίο μπορούν οι άνθρωποι να επικοινωνήσουν αλλά ,μια ουσιαστικής σημασίας συνιστώσα πολιτισμικής ταυτότητας. Η σταδιακή αντικατάσταση μιας γλώσσας υποδηλώνει και την εξαφάνιση της .
Η γλωσσική όμως ποικιλότητα δεν σταματά στην μητρική γλώσσα. Ξεκινά από τις διαλέκτους και τα ιδιώματα που λαμβάνουν χώρα , στην ιστορική διαδρομή, την συγκρότηση της μητρικής γλώσσας καθόσον σηματοδοτούν τις τοπικές κουλτούρες που, όλες μαζί, προάγουν την πολιτισμική διάσταση που χαρακτηρίζεται από την μητρική γλώσσα.
Τέλος χρειάζεται να αναπτυχθεί μία διαδικασία πολυγλωσσικής εκπαίδευσης βασισμένη στην μητρική γλώσσα, η οποία όχι μόνο συμβάλλει στη διατήρηση της γλωσσικής πολυμορφίας, αλλά αποτελεί ένα σημαντικό στοιχείο για την κοινωνική ένταξη του ατόμου.
Δώρα Βαϊντερλή
