Το 479 πΧ έγινε η σφοδρή μάχη στις Πλαταιές. Οι Έλληνες ολιγαριθμότεροι, όπως χρόνια τώρα συνηθίζεται, κατενίκησαν τους Πέρσες οι οποίοι άφησαν στο πεδίο της μάχης 110.000 νεκρούς οπλίτες τους. Ανάμεσά τους και ο Στρατηγός τους Μαρδόνιος που χτυπήθηκε με πέτρα στο κεφάλι από τον Σπαρτιάτη Αρίμνηστο. Η μάχη ήταν καθοριστικής σημασίας όχι μόνον για τους Έλληνες αλλά για ολόκληρο τον Δυτικό κόσμο. Χωρίς την Ελληνική νίκη στις Πλαταιές, στο Εδιμβούργο σήμερα θα μιλούσαν απταίστως Περσικά.
Στρατηγός των Ελλήνων ο σαραντάχρονος τότε Σπαρτιάτης Παυσανίας, γιός του Κλεόμβροτου, αδελφού του Λεωνίδα. Οι Έλληνες παρέταξαν 50.000 οπλίτες και ελάχιστους ιππείς σε αντίθεση με τους Πέρσες του Μαρδόνιου που υπερείχαν συντριπτικά στο ιππικό. Δηλαδή σαν να λες ότι είχαμε καλούς φαντάρους αλλά κανένα αεροπλάνο. Η ευφυΐα του Παυσανία ήταν ότι παρέσυρε τους Πέρσες στις υπώρειες των κοντινών υψωμάτων και μείωσε πολύ την επιθετικότητα των ιππέων. Εκεί κρίθηκε η μάχη και η ευφυΐα του Παυσανία. Υπήρξε μεγάλος Στρατηγός!
Η μάχη έγινε στις 29 Αυγούστου, την ίδια ημέρα που γιορτάζουμε και τον αποκεφαλισμό του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή. Αυτή την ημέρα, μεσούντων των καλοκαιρινών λουτρών, ρώτησα αρκετούς συνκολυμβητές και μου μίλησαν όλοι με κατάνυξη, μηδενός εξαιρουμένου, για τον Ιωάννη που βάφτισε τον Χριστό. Κανένας δεν ήξερε για την νίκη του Παυσανία. Το αποτέλεσμα είναι πως όλη η χώρα είναι γεμάτη Γιάννηδες και μηδενικούς σχεδόν Παυσανίες. Εγώ έναν μόνον θυμάμαι, τον πρώην Δήμαρχο Αθηναίων Παυσανία Κατσώτα, κανέναν άλλον.
Και γιατί να τον θυμόμαστε τον Παυσανία, σιγά, νίκησε τριακόσιες χιλιάδες Πέρσες, ευκολάκι, βαφτιστήρια όμως δεν είχε. Είναι κοινωνικά αποδεδειγμένο ότι χωρίς κουμπαριές δεν βγαίνεις ούτε κλητήρας ληξιαρχείου, να είμαστε και λίγο λογικοί. Μπορεί ο Παυσανίας να εμπόδισε έναν στρατιώτη του να κόψει το κεφάλι του νεκρού Μαρδόνιου λέγοντάς του πως ‘’αυτά τα κάνουν οι βάρβαροι και όχι οι Έλληνες’’ όμως από κολυμπήθρες και απετάξω τω σατανά; Απεταξάμην- είχε μαύρα μεσάνυχτα και γι αυτό ιστορικά έφαγε το κεφάλι του και φαγώθηκε το όνομά του.
Ο Ιωάννης ο βαπτιστής, όπως τον απεικονίζουν, διότι δεν είχε ακόμη η KODAC δίκτυο αντιπροσώπων, δείχνουν έναν άνθρωπο αχτένιστο και όχι ιδιαιτέρως επιρρεπή στην καθαριότητα. Όμως βαπτιστής, χιλιάδες αναδεξιμιούς είχε στο πρωτόκολλό του, αν κατέβαινε για Βουλευτής στην περιοχή του Ιορδάνη θα έπαιρνε αναμφίβολα αμέσως χαρτοφυλάκιο. Τα βαφτιστήρια είναι ο ομφάλιος λώρος με την ιστορία!
Έτσι αντιλαμβανόμαστε εμείς οι Έλληνες τις αξίες, τις υπεραξίες και τις απαξίες. Το λάδι που θα ρίξεις στο βαφτιστήρι μετράει περισσότερο από την σωτηρία της πεφωτισμένης Ευρώπης από τους βάρβαρους. Αρκεί το λάδι να είναι αγνό και ντόπιο!
