Δε μπορώ ν’αναπνεύσω
Αγλαΐα: Καραγκιόζη, Καραγκιόζη.
Καραγκιόζης: Τι θες, Αγλαΐα;
Αγλαΐα: Πάω, Καραγκιόζη, αλλά όταν γυρίσω μπορεί να μη με γνωρίσεις.
Καραγκιόζης: Πού πας, Αγλαΐα;
Αγλαΐα: Πάω στην πολιτική προστασία της αισθητικής.
Καραγκιόζης: Ωχ μανούλα μου. Νέα πολιτική προστασία;
Αγλαΐα: Νέα κανονικότητα. Νέο παρακλάδι πολιτικής προστασίας. Θα γίνουμε όλοι όμορφοι.
Καραγκιόζης: Χρειάζεται, Αγλαΐα, χρειάζεται. Πώς θα σε φτιάξουν;
Αγλαΐα: Θα γίνω αρυτίδωτη. Θα μου σηκώσουν τα αυτιά γιατί έχουν γείρει.
Καραγκιόζης: Θα σε ξυρίσουν;
Αγλαΐα: Το ξύρισμα στο τέλος. Θα μου σηκώσουν τη μύτη.
Καραγκιόζης: Αγλαΐα, δε σου βάζουν και δέκα-είκοσι πόντους;
Αγλαΐα: Πού να μου τους βάλουν;
Καραγκιόζης: Στις κάλτσες, Αγλαΐα.
Αγλαΐα: Α να χαθείς, ουρακοτάγκε, αφού δεν έχω κάλτσες.
Καραγκιόζης: Να τους πεις να σου δώσουν.
Αγλαΐα: Καλά λες, Καραγκιόζη. Δεν το είχα σκεφτεί.
Καραγκιόζης: Και κοίτα να σε σιδερώσουν καλά. Σε θέλω ατσαλάκωτη.
Αγλαΐα: Κι αν δε με γνωρίσεις;
Καραγκιόζης: Θα με γνωρίσεις εσύ, Αγλαΐα μου.
Αγλαΐα: Κι αν δε με γνωρίσουν τα παιδιά;
Καραγκιόζης: Θα τους πω ότι πέθανες και πήρα άλλη.
Αγλαΐα: Που να φας τη γλώσσα σου, ουρακοτάγκε.
