Δε μπορώ ν’ αναπνεύσω
Διονύσιος: Καραγκιόζο, Καραγκιόζο, ο κόσμος βράζει.
Καραγκιόζης: Τι βράζει, φασολάδα;
Διονύσιος: Όσκε, βράζει από μοναχός του.
Καραγκιόζης: Ωραία. Βάλε του ρίγανη να κάνει ωραίο ζουμί.
Διονύσιος: Δε με κατάλαβες, Καραγκιόζο. Βράζει από τον θυμό του. Θέλει δικαιοσύνη.
Καραγκιόζης: Ολόκληρη; Με υφαλοκρηπίδα;
Διονύσιος: Θέλει το δίκιο του; Μία η κρίση, μία ο κορονοϊός, μία το παρακράτος…
Καραγκιόζης: Δύο το παρακράτος.
Διονύσιος: Θέλει δίκαιο παρακράτος.
Καραγκιόζης: Κι εγώ τι να κάνω;
Διονύσιος: Πρέπει να βρεθεί ένα σύνθημα να τον κάνει να ηρεμήσει.
Καραγκιόζης: Με τα συνθήματα ηρεμεί, Νιόνιο, θέλει δε θέλει. Πράξεις δε θέλει.
Διονύσιος: Τι σύνθημα να τους μάθουμε τώρα για να ξεσκάσουν;
Καραγκιόζης: Θέλουν δικαιοσύνη και παρακράτος;
Διονύσιος: Ναίσκε.
Καραγκιόζης: Ωραία, πες τους να φωνάζουν τρεις φορές: Ήταν δίκαιο, έγινε παρακράτος.
Διονύσιος: Μπράβο, Καραγκιόζο μου. Λέει όλη την αλήθεια και τονίζει το ηθικό πλεονέκτημα του παρακράτους.
