Τι να πεί κανένας, τι να πεί και τι να μολογήσει! Κρατήσεις επί κρατήσεων, αδικία επί της αδικίας. Το ανάλγητο Ελληνικό κράτος ρήμαξε ολόκληρες οικογένειες Δημοσίων υπαλλήλων με τις συνεχείς, σκληρές και παράλογες κρατήσεις επί των μισθών των εργαζομένων στον Δημόσιο τομέα και τις Δημόσιες επιχειρήσεις (συμπεριλαμβανομένων των κρατικών τραπεζών). Ναι, του κράταγαν τις ασφαλιστικές εισφορές και δεν τις έδιναν να πάει κι αυτός ένα ταξίδι στην Νέα Υόρκη, διότι και στο Μανχάταν πωλούνταν οικόπεδα και διαμερίσματα. Δυστυχώς του αφαίρεσαν αυτή την δυνατότητα και τα αγόρασαν οι εφοπλιστές.
Ο ίδιος δεν πλήρωνε φράγκο για την ασφάλειά του, υπήρχε η φήμη ότι τα κάλυπταν οι κρατήσεις από τον μισθό. Δεν μπορούμε να πούμε, και για να είμαστε δίκαιοι μηδέποτε Δημ. Υπάλληλος απασχόλησε τους νευρώνες του εγκεφαλικού του ιστού με την σκέψη εύρεσης των ασφαλίστρων έστω κάποια μία και μοναδική φορά στην ζωή του κάποια πρώτη του μηνός. Γι αυτό και ήταν αφοσιωμένος στην εργασία του. Η δουλειά πάνω απ όλα και λίγο παρά πάνω οι τυρόπιτες και οι γλυκιές μπουγάτσες. Α, μιλάμε για ρέκτες, αυτό πρέπει να το αναγνωρίσουμε, είτε μιλάμε για ορεκτικά είτε μιλάμε για το κυρίως πιάτο. Τίποτα λιγώτερο από φρέσκο και καλομαγειρεμένο φαγητό! Η σωστή γεύση στην σωστή στιγμή, όσο για την τιμή, το θέμα είχε θεσμοθετηθεί από τον αείμνηστο Andreas. Σοφό μυαλό, σοφός Αμερικανός υπήκοος και ναύτης.
Οι επιτυχημένοι άνθρωποι έχουν κάνει κατανομή εργασιών στους υφισταμένους τους, και όπως λέει ο Κινέζος φιλόσοφος Λάο Τσε, το αφεντικό δεν ασχολείται με το θέμα της παραγωγής. Τουταυτόν και οι ‘’εργαζόμενοι’’ του Δημοσίου τομέως γνωστού και με την κωδική ονομασία ως ‘’τακτοποίηση’’ άφηναν την παραγωγικότητα στους ιδιώτες. Οι ίδιοι είχαν απασχόληση με την τελευταία βολίδα του Δομάζου και το επερχόμενο τριήμερο του Αγίου Πνεύματος. Παρακαλώ χειροκροτήστε και σκύψτε. Μην ξεχάσετε βέβαια και την καταβολή του φόρου σας, έχετε και κάποιες υποχρεώσεις απέναντι στους ρέκτες της ποιότητας ζωής του Δημοσίου τομέως. Έτσι μπράβο καλά παιδιά. Τα κεφάλια μέσα τώρα, χωρίς αναπνευστήρα.
Αυτό δα μας έλειπε σήμερα, να ασχολούνται με πληρωμές οι κόμητες του Δημοσίου, οι ίδιοι είχαν αναλάβει τον τομέα της είσπραξης, αυτό και τίποτα άλλο. Αϊ στο διάολο, γιατί σας βαρέθηκα εσάς τους ιδιώτες με την κακεντρέχειά και την καχυποψία σας.
Ένας άνθρωπος του Δημοσίου παίρνει σύνταξη το πολύ-πολύ 1.900 ευρώ, ενώ κατά κανόνα οι άνθρωποι της ιδιωτικής δουλειάς από 400 έως 700,και μηδέν εφ άπαξ, και πολλά τους είναι τόσο άμυαλοι που αποδείχτηκαν. Κάθε πρώτη του μηνός θυμάμαι βογκάγαμε και κρυβόμασταν όταν βλέπαμε τον εισπράκτορα του Ταμείου εμπόρων, ενώ αντίθετα οι Δημόσιοι δεν τον είχαν δεί ποτέ. Και γιατί να τον δούν, αφού τον έβλεπαν οι άλλοι, όλοι τα ίδια πράγματα θα βλέπουμε; Θα γίνει βαρετό.
Τώρα βέβαια τα παιδάκια όλων μας βρίσκονται στην παγερή αλλοδαπή, στην ανάλγητη ξενιτειά ενώ σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος τρέμει ολόκληρος στην ιδέα της μείωσης των αποδοχών των Δημοσίων υπαλλήλων, της μεγάλης, πλατειάς και φιλότιμης εκλογικής πελατείας. Το σύστημα έχει πιάσει: βούρδουλας και καρδιακά εμφράγματα στους ιδιώτες συνοδευόμενα από προβοκάτσιες ότι δήθεν κλέβουν, και μοσχομυριστά ευρώ στους αναπαυόμενους μελλοντικούς συνταξιούχους του Δημοσίου αναπαυτηρίου. Μην φοβάστε ιδιώτες μου, θα σας πλύνουμε με σαπούνι Dove όπου πρέπει, πριν την γλυκιά τελευταία πράξη.
Φοίβος Ιωσήφ
