Ούτε εκλογές, ούτε ανασχηματισμός
Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο πρωθυπουργός σε τηλεοπτικό κανάλι, εκτός των άλλων, σε ερώτηση του δημοσιογράφου για πιθανές εκλογές ή ανασχηματισμό ήταν κατηγορηματικός. Δήλωσε με απόλυτο τρόπο «…ούτε εκλογές, ούτε ανασχηματισμός είναι στα άμεσα σχέδιά μου…»
Κι έτσι, μέσα σε μια φράση έκλεισε το θέμα που στην ουσία δεν είναι θέμα διότι εκλογές τουλάχιστον δεν θέλει κανένα κόμμα, πολλώ μάλλον η αξιωματική αντιπολίτευση.
Άρα, όλη αυτή η παραφιλολογία ένα χρόνο από τις νικηφόρες εκλογές του 2019, είναι δημιούργημα κάποιων αργόσχολων «δημοσιογράφων» της κακιάς ώρας, που με το μυαλό τους κάνουν σενάρια επιστημονικής φαντασίας.
Γ.Δ.
Λόγια σταράτα
Και για να εξηγούμαστε, δεν γνωρίζω λογικούς και μυαλωμένους επιχειρηματίες που να θέλουν εκλογές.
Αλήθεια, τι να τις κάνουν;
Πού θα ωφελήσουν; Ποιόν;
Η απάντηση είναι απλή. Σενάρια εκλογών έχουν στο μυαλό τους μόνο όσοι θέλουν την καταστροφή της ελληνικής οικονομίας, της χώρας. Δηλαδή, εχθροί της Ελλάδας.
Καθαρές κουβέντες, λόγια σταράτα. Η χώρα χρειάζεται δουλειές, χρειάζεται ανάπτυξη, χρειάζεται να σηκώσουμε τα μανίκια ΟΛΟΙ και ο καθένας από το πόστο του να κάνει το πατριωτικό του καθήκον. Με έργα, με αγάπη για τον τόπο, για να σηκωθεί ο ήλιος ψηλά. Ο ήλιος της προκοπής, της ανάπτυξης.
Γ.Δ.
Γκίνια για τα καφέ
Εντάξει, το λέει και ο λαός μας, ενός κακού έρχονται κι άλλα. Και στην περίπτωση των καφέ, αναψυκτηρίων, ταβερνών κλπ καταστημάτων που περίμεναν πώς και πώς ν’ ανοίξουν, το άνοιγμα συγχρονίστηκε… με το άνοιγμα των ουρανών.
Βροχές μέχρι και την Παρασκευή και η γκίνια σπάει κοντέρ.
Χειρότερα δεν θα μπορούσε να γίνει η επιστροφή στην κανονικότητα.
Τέλος πάντων, η επαγγελματίες του χώρου έχουν υπομονή γιατί χρόνια στο κουρμπέτι έχουν δει τα μάτια τους ουκ ολίγα και τα παιγνίδια του καιρού τα έχουν ζήσει στο πετσί τους.
-Αδέλφια, με τον καιρό συμφωνίες δεν γίνονται…
Γ.Δ.
Στριμωξίδι
Ο λόγος για τις αποστάσεις που πρέπει να εφαρμοστούν πλέον σε καφέ και ταβέρνες. Κάποιοι, πολλοί θα έλεγα, το απολαμβάνουν διότι όπως λένε, μειώθηκε το στριμωδίξι του παρελθόντος σε αρκετά μαγαζιά. Εκεί όπου ο ένας ήταν δίπλα στον άλλο, ν’ ακούει και την τελευταία κουβέντα του διπλανού τραπεζιού, τα χάχανα και η ιδιωτικότητα να πάει περίπατο.
Βέβαια σήμερα είναι διαφορετικά, αλλά αυτή η νέα τάξη πραγμάτων δεν θα ισχύσει για πολύ και θα διατηρηθεί για κάποιο χρονικό διάστημα.
Πάντως, όπως και να’ναι, είμαστε άνθρωποι, λαός της υπαίθριας ζωής και τα τραπεζάκια έξω.
Γ.Δ.
Τέλος της ενημέρωσης
Η γνωστή ζωντανή τηλεοπτική ενημέρωση που γνωρίσαμε και παρακολουθούσαμε κάθε μέρα στις οθόνες μας, τερματίστηκε.
Έπεσε η αυλαία την Τρίτη μέσα από έναν συναισθηματικό αποχαιρετισμό, κυρίως του καθηγητή Τσιόδρα. Ο οποίος εκτός των άλλων είπε ότι πάντα έλεγε τις αποφάσεις της επιτροπής και πως οι αποφάσεις αυτές είχαν στο επίκεντρό τους τον άνθρωπο και την προστασία του γι’ αυτό εξάλλου η χώρα μας έχει τόσο μικρό αριθμό θυμάτων και κρουσμάτων. Στο εξής η ενημέρωση της κοινής γνώμης θα γίνεται γραπτώς μια φορά την εβδομάδα.
Κλείνοντας θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ο κ. Τσιόδρας κέρδισε την εκτίμηση, τον σεβασμό και την αγάπη των Ελλήνων για την σεμνότητά του, τις γνώσεις του, τον ήπιο χαρακτήρα του, την εγκυρότητά του.
Ήταν μια παρουσία διαφορετική που υπάρχει, που είναι δίπλα μας αλλά που δεν επιδεικνύεται, δεν θέλει την προβολή.
Γ.Δ.
Ο ρόλος των καφέ
Από την Δευτέρα ξανάνοιξαν τα καφέ της χώρας και γενικά η εστίαση ή υγειονομικού ενδιαφέροντος αν προτιμάτε. Μαζί τους άνθισε και το χαμόγελο στους νεοέλληνες.
Θα ρωτήσει πιθανόν κάποιος «Μα ήταν τόσο σημαντικό το γεγονός;».
Η απάντηση είναι ένα μεγάλο και αυθόρμητο «Ναι».
Κι αν υπάρχουν αμφιβολίες, ρωτήστε ανθρώπους κάθε ηλικίας. Οι απαντήσεις τους θα σας πείσουν. Τα σημερινά καφέ, που αποτελούν συνέχεια των παλαιών καφενείων, είναι μια εθιμική παρουσία και λειτουργία.
Τόσο η Ξάνθη όσο και όλη η Ελλάδα, είχαν δεκάδες καφενεία. Τόσο η πόλη όσο και τα χωριά. Μάλιστα στα χωριά διατηρούνται τα παραδοσιακά γνωστά καφενεία, ενώ στα κεφαλοχώρια υπάρχουν και οι σύγχρονες καφετέριες.
Τόπος συνάντησης με την παρέα, για καφέ, χαρτιά, τάβλι και συζήτηση.
Συμφωνίες και ασυμφωνίες, ουζάκια και κομματικά καυγαδάκια παλιά.
Τα καφενεία, μικρά ή μεγάλα, απλά ή πολυτελείας, ήταν πάντα σημείο αναφοράς για τους Έλληνες. Μάλιστα για κάποιους αποτελούσε μέρος της ζωής τους, αφού εκεί περνούσαν αρκετές ώρες της ημέρας.
Γ.Δ.
Για την πόλη μας
Θα αναφερθούμε και σήμερα για την πόλη μας· την αγαπημένη μας Ξάνθη. Θα κάνουμε ενδοσκόπηση, ένα ψυχογράφημα των δημοτών. Θα ξεκινήσουμε από το πολύ πρόσφατο παρελθόν.
Για το οποίο υπάρχει ένα κοινό μυστικό στην Ξάνθη που συνοδεύεται από μία διαπίστωση όπως: «θα μπορούσαν να είχαν γίνει πολύ περισσότερα, αλλά οι κρίσεις αυτοθαυμασμού και η απουσία πρακτικών αποτελεσμάτων στην καθημερινότητα, βάρυναν την πόλη».
Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς για τμήματα του ιστορικού ιστού και των περιαστικών περιοχών της πόλης που έμειναν αναξιοποίητα.
Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τα μεγάλα έργα τα οποία έμειναν στο μυαλό κάποιων και ποτέ σε μελέτες και εκτέλεση.
Ήταν μια κατήφεια στους Ξανθιώτες για το τι μπορούσε να γίνει και δεν έγινε, για τα χρόνια που γλίστρησαν κι έφυγαν χωρίς ν’ αφήσουν αποτύπωμα αγάπης κι ενδιαφέροντος για την πόλη.
Πάνε τα χρόνια, έτσι, άδεια, μίζερα και ανύπαρκτα.
Γ.Δ.
Η πόλη πάλι
Κάποτε, όχι πριν χρόνια πολλά, σε μια συζήτηση μεταξύ πολιτών κι άρχοντα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και στην κριτική για το τι πρόκειται να συμβεί στην πόλη τους, ακούστηκε μια φράση: «Καλά από μας τα περιμένατε όλα;»
Και η απάντηση ήρθε καπάκι λέγοντας: «Όλα όχι, αποδείξατε ότι δεν μπορείτε. Τουλάχιστον λίγα περιμένουμε, αλλά ούτε αυτά δεν είδαμε».
Δημόσιος διάλογος εν Ξάνθη με συνέπειες βέβαια διότι ο «άρχων» δεν επανεκλέχθηκε.
Επήλθε η Νέμεσις μεν, αλλά η ζημιά για την πόλη έγινε και ήταν αξιολογημένη: Κανένα έργο άξιο λόγου, οπισθοδρόμηση και μιζέρια, καθυστέρηση και υποβάθμιση.
Η πόλη όμως, τ’ αντέχει όλα και τα διορθώνει…
Γ.Δ.
Συνήθισαν την καραντίνα
Απαρέγκλιτα τηρούνται τα μέτρα στα καφέ και στην εστίαση στην πόλη μας όχι όμως τόσο υπό τον φόβο του κορωνοϊού και του προστίμου αλλά λόγω έλλειψης …πελατών! Η εικόνα είναι μάλλον απογοητευτική για τους καταστηματάρχες. Βέβαια δεν βοηθάει κι ο καιρός αλλά είναι και κάτι άλλο που συμβαίνει και προβληματίζει μήπως έχει διάρκεια γιατί τότε μαύρες μέρες τους περιμένουν. Φαίνεται ότι ο κόσμος που εξαιτίας της καραντίνας εξαναγκάστηκε σε άλλου είδους επιλογές όπως για παράδειγμα στο τζόκινγκ ή περπάτημα συνήθισε και του καλάρεσε… Επιπλέον συνήθισε να πίνει καφέ στο σπίτι ή να παίρνει μαζί του στο χέρι, να καταναλώνει σπιτικό φαγητό και γενικότερα σε μια τάση οικονομίας. Ξόδευε λεφτά μόνο για τρόφιμα και απολυμαντικά περιορίζοντας δραστικά τα έξοδα σε υπηρεσίες. Το μεγάλο crash test θα γίνει το Σαββατοκύριακο στην πόλη μας.
Πάντως δεν έχει εκλείψει ο φόβος και όπως φαίνεται θα διέπει την συμπεριφορά μας για καιρό. Η προ κορωνοϊού εποχή έχει φύγει και δεν ξέρουμε αν και πότε θα επιστρέψουμε στην πλήρη κανονικότητα όπως την είχαμε συνηθίσει.
Θα σε θυμόμαστε…
Με ένα ποίημα που αποδίδεται στον Οδυσσέα Ελύτη μας αποχαιρέτησε ο Λοιμωξιολόγος της καρδιάς μας, ο Σωτήρης Τσιόδρας προκαλώντας για μια ακόμη φορά συγκίνηση, σ’ ένα κόσμο που καθημερινά τις δύσκολες μέρες κρεμόταν από τα χείλη του. Τον εμπιστεύτηκε, τον αγάπησε για το ήθος και τη σεμνότητά του, για την σοβαρότητα και την υπευθυνότητά του, για την αγάπη του για το συνάνθρωπο. Ένα κοινό που ρίγησε ακούγοντάς τον να μιλά για τους ηλικιωμένους, για τις ανθρώπινες αξίες αλλά και ένα μέρος αυτού του κοινού τον αμφισβήτησε όπως συμβαίνει πάντα. Ήταν το επιμύθιο όλων αυτών που περάσαμε:
«….Μου φτάνει που μ’ αγαπάνε τέσσερις άνθρωποι. Πολύ…
Μου φτάνει που αγαπάω τέσσερις ανθρώπους. Πολύ…
Που ξοδεύω τις ανάσες μου μόνο γι’ αυτούς.
Που δεν φοβάμαι να θυμάμαι.
Που δε με νοιάζει να με θυμούνται.
Που μπορώ και κλαίω ακόμα.
Και που τραγουδάω… μερικές φορές…
Που υπάρχουν μουσικές που με συναρπάζουν.
Και ευωδιές που με γοητεύουν…».
