Τριακόσιοι εξήντα τέσσερις άντρες στο προαύλιο του Στρατοπέδου. Ο Σμηνίας μας από τα σκαλοπάτια του κτιρίου δίνει την διαταγή: Με το δυόμιση τρία που θα πω, δεν θα κινηθεί κανένας. Δυόμιση τρία είπε αμέσως και στην συνέχεια έδειξε έναν σμηνίτη και του είπε: εκινήθεις, γιατί εκινήθεις; Ο καϋμένος ο Σμηνιτάκος δεν είχε κινηθεί, το μυαλό του Σμηνία ήταν απλώς σαλεμένο. Ήταν ο τρόπος για να σου σπάσει το ηθικό, να σε τσαλακώσει.
Τουταυτόν γίνεται και με τις αμοιβές των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Εργάσθηκες λένε στον εργαζόμενο, γιατί εργάσθηκες; Και τον τιμωρεί ο λοχίας της ζωής με τριακόσια ευρώ μηνιαίως. Ο καθήμενος συνταξιούχος του Δημοσίου αμείβεται βέβαια με 1.400 ευρώ αναπαυόμενος νυχθημερόν, και μέχρι την ταφή. Αυτά τα συστήματα ονομάζονται συστήματα χόβλιτζερ! Αναπαύεσαι ολοχρονίς στην δημόσια καρέκλα επί 28 συναπτά έτη και ύστερα συνταξιοδοτήσαι προκειμένου να εμπνευστείς την ποίηση και την κοινωνιολογία. Βέβαια το παιδάκι σου δεν βρίσκει σήμερα ικανοποιητική αμοιβή διότι τα χρήματα τα εισέπραξες εσύ ευπειθώς και επακριβώς και τώρα η αγορά πληρώνει μόνον τριακόσια τον μήνα.
Στην Αμερική τα πράγματα είναι διαφορετικά. Δουλεύεις σκληρά στην ζωή σου και αμείβεσαι με υψηλές αμοιβές, στο τέλος όταν έρθει η ώρα της σύνταξης παίρνεις ως καθήμενος πλέον μία μικρή σύνταξη. Όπερ έδει δείξαι!
Στην πατρίδα μας τα λεφτά τα παίρνουν οι γονείς και τα παιδιά αν έχουν τύχει μπορεί ακόμη και να ζήσουν και με χαρά να δυστυχήσουν. Η αριστερή εγκεφαλική εμβάθυνση μελετά τώρα το νέο σχέδιο νόμου που θα συνταξιοδοτεί τους νέους των δέκα οκτώ ετών για σαράντα χρόνια και όταν έρθει η ευλογημένη στιγμή της σύνταξης, θα πηγαίνει ο πολίτης για δουλειά με 300 ευρώ μηνιαίως. Είναι μία καινούρια σκέψη των προοδευτικών δυνάμεων που θα δώσει φτερά στους νέους μέσα και έξω από τις καφετέριες να συναγωνιστούν στο τάβλι και αργότερα στο πνευματικό άθλημα της πρέφας! Μέχρι να φτάσει σε ηλικία εργασίας θα έχει χρόνο να σκεφθεί και το επάγγελμα που θα ακολουθήσει. Έχουμε καιρό.
Οι γερόντοι πιστεύουν ότι η αριστερή πολιτική θα σώσει τις συντάξεις τους και πως με αυτές θα συντηρούν εις το διηνεκές τους βλαστούς της νεότητάς τους. Μέχρις εκεί τους επέτρεψε η επιληψία του δημοσίου. Πέραν αυτής της γραμμής δεν παίρνει μπροστά η ανάφλεξη. Είναι βλέπεις μακριά η Βουλγαρία για να πληροφορηθούνε πόση σύνταξη έπαιρναν οι συνταξιούχοι εκεί και μάλιστα στο χαλύβδινο νόμισμα του Λέβα. Πολλά λεφτά, είχαν ξεφτιλίσει το Δολάριο. Τυχεράκηδες!
Υπάρχει και η βοηθητική πνευματική άποψη: έ, όλο και κάνας γνωστός Βουλευτής θα σπρώξει και την δική μας κόρη σε κανένα Υπουργείο. Τι να σου κάνει όμως που είναι και αυτοί οι κέρβεροι της Τρόϊκας και τους δείχνουν συνέχεια τα άδεια συρτάρια. Απαίσιοι χαρακτήρες. Πάντως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και όπως λέει και ο Μπαλζάκ ‘’ο άνθρωπος πιστεύει αυτό που ελπίζει’’. Η ελπίδα του Έλληνα είναι πάντα να βολευτεί το δικό μας παιδί για να γίνει ο πιο επιδέξιος εκδορέας των φορολογουμένων. Τα σφάγεια στην ελεύθερη αγορά ποτέ δεν θα μειωθούν και μάλιστα κάποια από αυτά θα ψηφίζουν και υπέρ των εκδοροσφαγέων τους. Είναι η συναντίληψη της προοδευτικής σκέψης και πάσης Ελλάδος.
Φοίβος Ιωσήφ
