Τι να πει κανείς…
«Προσωπικά δεν νιώθω να μου λείπει κάποιο κόμμα από τα Δεξιά. Γι’αυτό και απορώ και ρωτώ, τι νόημα έχει η ίδρυση ενός τέτοιου κόμματος από τον Τσιτουρίδη».
Φίλος πολιτικοποιημένος έδειχνε ξαφνιασμένος από την πρωτοβουλία ίδρυσης του νέου κόμματος με το όνομα «Έλληνες Ριζοσπάστες». Του θύμισα ότι το «Ριζοσπάστες» οδηγεί στη γνωστή ΕΡΕ του παρελθόντος του Καραμανλισμού. Χαμογέλασε ειρωνικά και με περιπαικτικό ύφος μου είπε ότι έγινε θαύμα και ο Τσιτουρίδης είδε όραμα πως αυτός θα εκπροσωπήσει τον Καραμανλισμό και θα τον οδηγήσει σε νέες λεωφόρους δόξης και τιμής…
Γελάσαμε και οι δύο τονίζοντας ότι το να ιδρύσεις κόμμα είναι εύκολο. Οπαδούς να βρεις είναι δύσκολο.
-Ελπίζω τη διαφορά αυτή να τη γνωρίζει ο Τσιτουρίδης…
Γ.Δ.
Για το Σχολείο στο Δροσερό
Θα σταθούμε σε όσα λένε οι δάσκαλοι που διδάσκουν στον Οικισμό Δροσερού. Τι λένε λοιπόν, τι ζητούν; Τα αυτονόητα και κυρίως ένα βασικό και κύριο: Να γίνει ένα ή δύο νέα σχολεία. Να κατασκευαστούν, όχι ν’ αυξηθούν τα προκάτ στην αυλή.
Άρα, υπ’αριθμόν ένα θέμα η σωστή στέγαση των παιδιών, να γίνονται σωστά τα μαθήματα, έτσι ώστε μαθητές και δάσκαλοι να εργάζονται σε σωστό περιβάλλον. Ζητούν δηλαδή αυτό που χρόνια τώρα θα έπρεπε να υπάρχει. Ένα πραγματικό Σχολείο.
Γ.Δ.
Ξυπνήστε
Ξεχνούν οι κατά καιρούς αρμόδιοι και υπεύθυνοι πως μόνο μέσα από τη γνώση, τη μάθηση, την Παιδεία, τα πράγματα θ’αλλάξουν σε βάθος χρόνου στο Δροσερό. Χρειάζεται να υπάρξει θέληση και διάθεση να βρεθεί λύση. Με στόχευση, με πρόγραμμα. Εάν δεν υπάρχουν αυτά αλλά η τακτική του «έλα μωρέ τώρα με το Δροσερό θ’ασχολούμαστε», τότε να ξέρουν όλοι ότι το πρόβλημα θα μεγαλώνει.
Το επεισόδιο με τη βιαιοπραγία σε βάρος δασκάλου, δεν θα΄ ναι ένα απλό γεγονός. Το Σχολείο πρέπει να γίνει. Για πολλούς λόγους, ξυπνήστε…
Γ.Δ.
Καλό μήνα!
Να ομονοήσουμε
Η υπόθεση με το αρδευτικό που ήρθε πάλι στην επιφάνεια, δίνει σε όλους μας σ’αυτόν τον τόπο, μια μεγάλη ευκαιρία. Κι αυτή δεν είναι άλλη από την ανάγκη να ομονοήσουμε και συνεργαστούμε ΟΛΟΙ για να δοθεί λύση.
Η προχθεσινή σύσκεψη και η ευρεία συμμετοχή των παραγόντων σ’αυτήν που έγινε με την πρωτοβουλία της αντιπεριφέρειας, είναι μια καλή αρχή. Που όμως θα πρέπει από δω και πέρα να πάρει και πρακτικό αποτέλεσμα και να προχωρήσουν σε ενέργειες.
Όχι στην αντίληψη, «καλά τα είπαμε μεταξύ μας, πάμε τώρα στις δουλειές μας». Όχι έτσι. Θέλει από δω και πέρα συντονισμό δράσεων, ομαδική δουλειά, προγραμματισμό ενεργειών και κατάρτιση ενός πλάνου επαφών και ενεργειών.
Μόνον έτσι θα υπάρξει αποτέλεσμα, πάντα όμως ΟΛΟΙ μαζί, ομονοούντες για το καλό του τόπου και των ανθρώπων του.
Γ.Δ.
Ασυγχώρητα λάθη αλλά χωρίς ευθύνες
Ωραίες είναι οι θεωρητικές και άνευ άλλων συνεπειών αυτοκριτικές υπουργών και στελεχών του Σύριζα, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να μιλήσουν και για την ταμπακιέρα. «Κάνουμε λάθη και μερικές φορές ασυγχώρητα λάθη» είπε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Δραγασάκης μιλώντας στη Βουλή για τις ρυθμίσεις για τα κόκκινα δάνεια. Το πόσο κόστισαν και ποιοι τα πλήρωσαν και τα πληρώνουν αυτά τα λάθη δεν μας είπε ο κ.Αντιπρόεδρος. Για ποιο λόγο χρειάστηκαν τρία χρόνια για παράδειγμα για να κατανοήσουν ότι το θέμα των κόκκινων δανείων είναι νάρκη στα θεμέλια των τραπεζών και της οικονομίας και να αποφασίσουν να ασχοληθούν σοβαρά; Γιατί άραγε καρκινοβατούν μια σειρά επενδύσεις που θα μπορούσαν να αλλάξουν το τοπίο; Γιατί πρέπει κάθε φορά να φτάσουμε στο αμήν, και να μας απειλούν οι Ευρωπαίοι, για να ξυπνήσουν κάποιοι στην κυβέρνηση και να αρχίσουν να τρέχουν;
Όταν πρόκειται για φόρους εισφορές και περικοπές όμως δεν έχουν πρόβλημα, παρά τα κλαυθμυρίσματα για καταναγκασμούς των δανειστών, τα ψηφίζουν, όταν όμως πρόκειται να εγκρίνουν μια επένδυση θυμούνται όλες τις ευαισθησίες και τις ιδεοληψίες που κουβαλούν.
Την ώρα που οι άλλες χώρες που βρέθηκαν σε προγράμματα και μνημόνια, τρέχουν εμείς ανακυκλώνουμε ακόμα τη μιζέρια μας. Κι ο λόγος είναι φυσικά αυτά τα, ακατονόμαστα, λάθη της κυβέρνησης του Σύριζα. Μιας κυβέρνησης που έχει εγκλωβίσει τη χώρα και τους πολίτες της σε μια μόνιμη κατάσταση στασιμότητας και αβεβαιότητας. Οι πολίτες γνωρίζουν πλέον πολύ καλά, ότι το μόνο που κάνουν δεν είναι να λύνουν, αλλά να κουκουλώνουν τα προβλήματα και να τα παραπέμπουν στις καλένδες.
Τ.Β.
Η Οικονομία είναι ανόητε…
Σε πρόσφατη δημοσκόπηση από την εταιρεία PULSE εκτός των διαφόρων στοιχείων υπήρξε ένα που κυριάρχησε. Κι αυτό δεν ήταν άλλο από την Οικονομία. Οι συμπατριώτες μας που ρωτήθηκαν απ’όλη τη χώρα, σαν πρώτο και κυρίαρχο θέμα που τους απασχολεί και προβληματίζει επεσήμαναν την Οικονομία. Πρώτη και με διαφορά λοιπόν η Οικονομία κι ακολουθούσαν η ανεργία (που έχει άμεση σχέση με την Οικονομία) και τρίτο θέμα στην αξιολόγηση το ζήτημα της συμφωνίας των Πρεσπών.
Γ.Δ.
Απλή αναλογική; Διαβάστε
Το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής δεν είναι, για όσους δεν το γνωρίζουν, τόσο άδολο και ηθικό. Κάθε άλλο θα λέγαμε. Διαβάστε και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.
«Το εν λόγω σύστημα θα μετατρέψει τους δήμους στα απόλυτα διαφθορεία», υποστηρίζει ένας εκλογολόγος κόμματος της αντιπολίτευσης. Αυτοδιοικητικός με πολλά χρόνια εμπειρίας το εξηγεί πιο ωμά. «Στο καλό σενάριο», λέει, «ένας τοπικιστής που θα έχει πάρει ένα πολύ μικρό ποσοστό θα έχει τη δυνατότητα να μπλοκάρει αποφάσεις που δεν του αρέσουν. Στο κακό σενάριο, ένας ντόπιος εργολάβος που κατέβηκε υποψήφιος και πήρε ένα 4% θα μπορεί να εκβιάζει το δημοτικό συμβούλιο για να του αναθέτει έργα». Ένας υποψήφιος δήμαρχος βάζει κι ένα θεωρητικό μεν, ουσιώδες δε ζήτημα. «Αν ο Χ πάρει 15% στον πρώτο γύρο κι ο Ψ 48%, και ο Χ στον δεύτερο γύρο πάρει 51% κι ο Ψ μείνει στο 48%, πώς αποκτά δημοκρατική νομιμοποίηση εκείνος που όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με όλους τον επέλεξε μόλις το 15% του εκλογικού σώματος;». Στην ανάλυσή του επομένως «με την απλή αναλογική δεν θα έπρεπε να υπάρχουν δυο γύροι στις αυτοδιοικητικές εκλογές».
Με δυο λόγια, η κατά το αριστερό κλισέ απλή και άδολη αναλογική μόνο άδολη δεν είναι.
Τ.Ν.
Ιδού η απάντηση
Στο φύλλο της Τετάρτης 27 Μαρτίου σε σχόλιο της στήλης «Για ποιον δουλεύουμε;» παραθέταμε τις δικές μας απόψεις που συνοψίζονταν στο γεγονός ότι δουλεύουμε για το κράτος, για τους φόρους, για το ΦΠΑ, για όλες τις επιβαρύνσεις που τελειωμό δεν έχουν. Στο ερώτημά μας όμως έχουμε και μία απάντηση. Απολαύστε την.
Κύριε διευθυντά, θα έλεγε κανείς ότι το μόνο που λειτουργεί πια στην Ελλάδα είναι ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός. Ολα τα άλλα είναι υπό… συναρμολόγηση. Μόνο που η υπερβολική φορολογία έχει γονατίσει τους… πάντες.
-Τώρα πια αγοράζεις προϊόντα και είδη πρώτης ανάγκης; Πληρώνεις φόρο.
-Πας για αγορές σούπερ μάρκετ ή οπουδήποτε αλλού; Πληρώνεις ΦΠΑ 24%.
-Βάζεις βενζίνη; Πληρώνεις φόρους και χαράτσια.
-Σου έρχονται οι λογαριασμοί ρεύματος, νερού κ.λπ.; Πληρώνεις πάνω στην καθαρή αξία σειρά από φόρους και χαράτσια.
-Πληρώνεσαι για τη δουλειά σου; Πληρώνεις κρατήσεις και εισφορές. Και πληρώνει και αυτός που σε πληρώνει.
-Έχεις ένα σπίτι; Πληρώνεις ΕΝΦΙΑ. Και φορολογείσαι και πάνω – σε ό,τι σου απομένει μέσα από τις δηλώσεις της Εφορίας, κ.λπ.
Επομένως, όσο κι αν κάποιες στατιστικές και δηλώσεις αρμοδίων, εμφανίζουν αύξηση της απασχόλησης, το οικονομικό – βιωτικό επίπεδο των πολλών είναι εκ των πραγμάτων χαμηλό λόγω των δυσβάστακτων φόρων που τους έχουν γονατίσει. Η αναλογία μισθών – φόρων είναι θλιβερή. Έλεος κάπου με αυτό το κράτος…
Γ.Λ.
Η τελευταία οθόνη…
Αναμφίβολα αποτέλεσε για πολλές γενιές το τελευταίο ανάχωμα της 7ης τέχνης, στην Πόλη της «πρωτοπορίας και της “κενοτομίας”».
Εδώ, όπου το γήινο δικαστήριο δικαιώνει πάντα την βία, για ακόμη μία φορά έγινα μάρτυρας, μιας παραπληγικής πράξης. Η συγκινητική εντιμότητά του αμέσως τραβάει την προσοχή μου.
Προσπαθώ και πραγματοποιώ την διαδρομή πίσω στον χρόνο. Παντού μία αίσθηση γλυκιάς απλότητας κατακλύζει τις θύμησες.
Χωμένο βαθιά μέσα στα συντρίμμια της ανεκτικότητας, και λουσμένο πάντα στο πρώτο φως του ηλίου.
Εγκλωβισμένο στην μεγαλομανία και την αδιαλλαξία του δυνάστη, διακρίνεται κάτω από το φωτοστέφανο της καθαρότητας της θεωρίας του προκαθορισμού.
Σινέ Ολύμπια, μια χαρακιά στο χρόνο….
Με εκτίμηση
Μιχάλης Σπανίδης
Εκδότης-Βιβλιοπώλης
