Διανύοντας τον έκτο χρόνο ζωής της, η θεατρική ομάδα πιο πολυπληθής και ορεξάτη από ποτέ ανυπομονεί να μας μυήσει στη λαϊκή κωμωδία και τα διαχρονικά μηνύματα του αρχαίου κωμικού
Οι εμπνευστές της ομάδας Σ. Μπακόλας και Μ. Σαμαράς μας ξεναγούν στη δημιουργική ανησυχία των νέων της Ξάνθης, τη δυναμική της επικοινωνίας μέσω του πολιτισμού και το δέσιμο που αναπτύσσεται όταν οι νέοι κάνουν μαζί αυτό που αγαπούν
Οι «Έντιμοι Απατεώνες», η νεανική θεατρική ομάδα που απαρτίζεται από νέους της Ξάνθης, φοιτητές και μαθητές, βρίσκεται αυτές τις ημέρες σε πυρετώδεις προετοιμασίες για τη θεατρική παράσταση που ανεβάζει την Τετάρτη στο υπαίθριο δημοτικό αμφιθέατρο. Φέτος τα μέλη της επέλεξαν για να παρουσιάσουν τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη, σε διασκευή με δικές τους πινελιές και με μήνυμα αλληγορικό και άκρως επίκαιρο.
Ξεκινώντας για να πάω σε μία από τις τελευταίες πρόβες περίμενα ότι θα βρω διάθεση, φρεσκάδα, γέλια, θετική ενέργεια. Αυτό που δεν περίμενα ήταν ότι θα συναντήσω μια ομάδα που λειτουργεί ως οικογένεια. Που δουλεύει και κοπιάζει ισότιμα, συζητά, προτείνει και έχει «δέσει», προσδίδοντας στον καθένα το ρόλο και το χώρο που χρειάζεται για να εκφραστεί και να αλληλεπιδράσει με τους υπόλοιπους.
Οι «Έντιμοι Απατεώνες» που διανύουν τον 6ο χρόνο ζωής και ξεκίνησαν μέσα από την αγάπη για το θέατρο και τον πολιτισμό από νέους που βρέθηκαν στο «σανίδι» ως μαθητές, μέσα από τις θεατρικές παραστάσεις των σχολείων, αγαπήθηκαν από το κοινό της Ξάνθης, έχοντας ως «κορύφωση» τη θεατρική παράσταση που ανεβάζουν κάθε χρόνο στο τέλος του καλοκαιριού. «Ψυχή» και εμπνευστές της θεατρικής ομάδας είναι ο Σταύρος Μπακόλας και ο Μιχάλης Σαμαράς, δύο συμμαθητές και σήμερα αχώριστοι φίλοι, με στόχο να δώσουν έναυσμα και δυνατότητα έκφρασης στους νέους της Ξάνθης μέσα από τον πολιτισμό. Η ομάδα που ξεκίνησε ολιγομελής, συγκεντρώνει κάθε χρόνο νέους ερασιτέχνες ηθοποιούς από τα λύκεια της πόλης και σήμερα μετρά 40 σχεδόν μέλη, διαμορφώνοντας μία πολυσυλλεκτική δομή.
Τους συναντήσαμε και συζητήσαμε μαζί τους για το θέατρο, την φετινή παράσταση, την Ξάνθη και τους νέους για να διαπιστώσουμε όση ανάγκη έχει αυτή η πόλη να δώσει ώθηση, υποστήριξη και χώρο στη νεολαία της. Στους νέους που δεν εφησυχάζουν, που μοιράζονται την αγωνία για το αύριο, που συνεργάζονται, που δημιουργούν, που περνούν καλά και αγαπούν την Ξάνθη.
Μία «έντιμη» συζήτηση…
«Η ομάδα αυτή ξεκίνησε με διττό σκοπό», μας εξηγεί ο Σταύρος, «αφενός για να συνδράμει στο διαγενεακό διάλογο με δίαυλο τον πολιτισμό, και κυρίως το θέατρο που επιτρέπει τη συναισθηματική ταύτιση και αφετέρου για να βγουν μπροστά οι νέοι». Και συνεχίζει, «μεταξύ μας υπάρχει ένας κώδικας τιμής. Χωρισμένες αρμοδιότητες και ρόλο στον καθένα, ανάλογα με αυτό που επιλέγει. Το ‘μοτο’ μας είναι να προκαλέσουμε τους νέους για μια επανάσταση του αυτονόητου». «Άλλωστε έχουμε ανήσυχα μέλη, οπότε πρέπει αν τους βοηθήσουμε να εκτονωθούν!», συμπληρώνει ο Μιχάλης, σημειώνοντας ότι η ομάδα μεγαλώνει συνεχώς και μάλιστα φέτος ήρθαν έντεκα νέα μέλη.
Ειδικά για την επιλογή της φετινής παράστασης παρουσιάζουν την επιλογή του Πλούτου του Αριστοφάνη ως σχεδόν επιβαλλόμενη. «Δεν υπάρχει πιο επίκαιρο και διαχρονικό έργο. Μια λαϊκή κωμωδία με ουσία και όχι εύπεπτο χιούμορ. Τι να την κάνεις την πολιτική ανάλυση, αφού τα έχει πει όλα ο Αριστοφάνης», αναρωτιέται ο Μιχάλης και ο Σταύρος προσθέτει: «Αιώνες μετά τα ζητήματα είναι ακριβώς τα ίδια και το κεντρικό μήνυμα ότι το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι η οικονομική κρίση, αλλά η έλλειψη αξιών και εντιμότητας, ταυτόσημο».
Εξηγούν ακόμη ότι πρόθεσή τους είναι να προκαλέσουν αυτά ακριβώς τα διλήμματα που θέτει ο Αριστοφάνης στο κοινό. Και μάλιστα, να το κάνουν παρουσιάζοντας τα άκρα, ώστε ο θεατής να αντιληφθεί ότι τα άκρα δεν είναι η λύση, να βάλει ερωτήματα και να τολμήσει να τα απαντήσει.
Σχετικά με τη διασκευή του σεναρίου προσπάθησαν να την κάνουν με προσοχή, χωρίς λαϊκισμό και με ιδέες από άλλες διασκευές, αλλά παράλληλα με τις δικές τους πινελιές. «Ο προβληματισμός μας ήταν αν έπρεπε το κλείσιμο να είναι αισιόδοξο όπως του Αριστοφάνη ή πιο ρεαλιστικό, μιας και σήμερα δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για πολλή αισιοδοξία, γιατί εμείς συνεχίζουμε να αφήνουμε τον πλούτο σε λάθος χέρια», σημειώνει ο Σταύρος.
Ο Μιχάλης από την πλευρά του δίνει βαρύτητα στην κατανομή των ρόλων: «δίνουμε μεγάλη βαρύτητα στο χορό, ο οποίος είναι το στοίχημα των δύο αντιπάλων. Ο Αριστοφάνης αναβάθμισε το ρόλο του, καθιστώντας τον εκείνο το κομμάτι που αποτυπώνει την συλλογική συνείδηση. Ο χορός τραγουδά, χορεύει, προβληματίζεται, μαλώνει, διχάζει και διχάζεται, ειρωνεύεται, συμπάσχει και ανταγωνίζεται, όπως ο κόσμος. Έτσι, προκύπτει και η ταύτιση».
Τους ρωτάμε για τις πρόβες, για το καλοκαίρι που στερούνται για την προετοιμασία και τα ξενύχτια που αφιερώνονται για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. «Υπάρχουν μέρες που νιώθουμε εξαντλημένοι, αλλά στην πραγματικότητα αυτό είναι που μας ξεκουράζει», λέει ο Μιχάλης και ο Σταύρος προσθέτει: «άλλωστε η ομάδα πλέον αυτορυθμίζεται». Για τους δυο «αρχιτέκτονες» της ομάδας η χρονιά αυτή είναι σημαντική αφού θα είναι και η τελευταία τους ενεργή παρουσία. Από του χρόνου, ακολουθούν τους δικούς τους δρόμους μακριά ή πολύ μακριά από την Ξάνθη. «Μαζί τη φτιάξαμε και μαζί θα την αφήσουμε», λένε, αλλά με τη βεβαιότητα ότι πλέον οι «Έντιμοι Απατεώνες» έχουν καθιερωθεί στην Ξάνθη, ο κόσμος τους ξέρει και ανταποκρίνεται και άρα θα συνεχίσουν για πολλά χρόνια ακόμη τις καλοκαιρινές παραστάσεις.
Φτιάξαν μια…οικογένεια
Στη συζήτησή μας έρχονται και νεότερα μέλη της ομάδας. Η Βλασία που έγινε «έντιμος απατεώνας» πριν τρία χρόνια μας διηγείται: «έβλεπα τις παραστάσεις της ομάδας από τότε που ήμουν στο λύκειο. Ενθουσιάστηκα όταν δέχθηκαν την πρόταση να συμμετέχω. Στην αρχή φοβόμουν, αλλά τώρα νιώθω ότι έδεσα, νιώθω οικογένεια εδώ». Σε αυτό υπερθεματίζει και η νεαρή Κατερίνα που φέτος είναι η πρώτη φορά που συμμετέχει: «είναι μία πολύ οργανωμένη ομάδα. Από άγνωστος γίνεσαι οικογένεια και νιώθεις ότι μπορείς να το εξελίξεις». Η Βασιλική, που παίζει το… ΔΝΤ εξηγεί την ικανοποίηση που νιώθει για την υποκριτική που πάντα αγαπούσε και της δόθηκε η ευκαιρία να δοκιμάσει και να εξελίξει.
Από την πλευρά του ο Άγγελος, που συμμετέχει στο μουσικό κομμάτι της παράστασης (γιατί ναι, η παράσταση είναι μουσικοθεατρική) περιγράφει πόσο ενδιαφέρον είχε για κάποιον που είναι μουσικός να τολμήσει να παίξει σε μία θεατρική παράσταση. «Από πέρυσι, που το κάναμε πρώτη φορά, η εμπειρία ήταν μοναδική. Είναι δύσκολο και απαιτητικό κυρίως στις πρόβες, αλλά το αποτέλεσμα είναι πολύ διαφορετικό!», σημειώνει. Η Μαρία, που ενσαρκώνει τον Πλούτο και είναι από τα ιδρυτικά μέλη της ομάδας εκφράζει τη βεβαιότητα ότι ο κόσμος θα περάσει καλά και θα πάρει το καλό κλίμα που βγαίνει από την ομάδα.
Η συζήτησή μας κλείνει με… γέλια όταν αναφερόμαστε στις αυτοσχεδιαστικές παρεμβολές του καθενός. «Υπάρχει χημεία μεταξύ μας, γι’ αυτό ο αυτοσχεδιασμός μας ταιριάζει πολύ!», απαντούν.
Ελένη Διαφωνίδου
ediafonidou@empros.gr
