Φεύγει από τούτο τον κόσμο γεμάτη πλούτη και χαρές, βιώματα και έργα – ένας αιώνας κοντά ιστορίας και προσφοράς. Βιργινία Τσουδερού – η ελληνίδα – η άνθρωπος.
Δεν επιθυμώ να πω λόγια μεταθανάτια. Λόγια που όσο ζούσε διατύπωσα στο κείμενό μου τούτο θα πω, λόγια ευγνωμοσύνης.
Το 2017 έγραψα έναν απολογισμό με τίτλο «ΤΟΚΟΣ ΕΝ ΚΑΛΩ» και υπότιτλο: 1997 – 2017 ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΕ ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΘΡΑΚΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ
Θα αποσπάσω κάποια σημεία που αναφέρονται στην αγαπητή και σεβαστή μου Βιργινία Τσουδερού. Στην αλληλογραφία μας την προσφωνούσα με τα δύο αυτά επίθετα. Αν διάλεγα ένα, θα την έλεγα απλώς «αγαπητή Βιργινία», γιατί έτσι την ένιωθα.
To Ίδρυμα άρχισε να δραστηριοποιείται στο χώρο της Ξάνθης και ευρύτερα της Θράκης στα τέλη του 1998.
Ήδη από το 1996 συνάντησα και συζήτησα με την εμπνευσμένη δημιουργό και πρόεδρο του Ιδρύματος κυρία Βιργινία Τσουδερού, καταθέτοντας τις απόψεις μου.
Την Άνοιξη του 2002, ύστερα από πρόταση – εισήγησή μου προς την Πρόεδρο αποφασίστηκε η ίδρυση Κέντρου Μελέτης Θρακικού Λόγου, του οποίου είχα τη διεύθυνση ως το 2005.
Επιπλέον, από το 2002 άρχισα – ύστερα από πρότασή μου και σύμφωνη γνώμη της προέδρου – μαθήματα Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και Γραμματείας για ενήλικες, εξετάζοντας αρχικά κείμενα πεζά και ποιητικά αρχαίων και ελλήνων συγγραφέων που αναφέρονται στη Θράκη. Με την πάροδο του χρόνου διευρύνθηκε η θεματολογία των μαθημάτων αρχαίων ελληνικών, πάντοτε όμως η Θράκη κατέχει βασικό στόχο μας.
Ό,τι πρότεινα για να οργανώσω στο Ίδρυμα, το συζητούσαμε μαζί – στην Ξάνθη ή στην Αθήνα, στο σπίτι της όπου πήγα τρεις φορές – στην Ρηγίλλης.
Στο Επίλογο του Απολογισμού μου γράφω: Τα είκοσι χρόνια δράσης μου στο Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης συνδέονται με κάποια πρόσωπα, που ήταν ποικιλότροποι συμπαραστάτες μου. Και, βέβαια, πρώτη και καλύτερη η Βιργινία Τσουδερού, που και όταν γκρίνιαζα με άκουγε και με βοηθούσε για το κοινό έργο: «Τόκος εν καλώ» όπως γράφει ο θείος Πλάτων.
Η Βιργινία Τσουδερού ήταν ανοιχτή στο νέο και στους νέους. Γενναιόδωρη. Προσωπικά της είμαι ευγνώμων – εκτός από τις ευκαιρίες που μου παρέσχε για δράση – γιατί με τίμησε πολλές φορές.
Το 1997 κατά την εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου στην Ξάνθη και με την ευκαιρία των 30 χρόνων παρουσίας στα γράμματα, έστειλε τιμητικότατο και επαινετικό μήνυμα για το έργο μου.
Το 2006 τιμήθηκα από το Ίδρυμα για την προσφορά μου «Το Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης ευγνωμόνως απονέμει έπαινον εις τον φιλόλογο και ερευνητή Αθανάσιο Μουσόπουλο ο οποίος με τις μελέτες του και συνεχείς άοκνες προσπάθειες συμβάλλει εις την διάσωση και τη γνώση της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και εν γένει εις την αυτογνωσία του τόπου μας».
Τέλος το 2012 με την ευγενική πρωτοβουλία του Ιδρύματος οργανώθηκε εκδήλωση τιμητική για τα σαράντα χρόνια παρουσίας μου στα γράμματα και στον πολιτισμό της Θράκης. Τότε μου επιδόθηκε «ΑΡΙΣΤΕΙΟΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ Σε ένδειξη αναγνώρισης της πολύτιμης προσφοράς σας στον Πολιτισμό, τα Γράμματα και την Κοινωνία της Ξάνθης το Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης».
Η Βιργινία Τσουδερού που σήμερα θα τη δεχτεί η ελληνική γη, έκανε τόσα πολλά για τον άνθρωπο, την κοινωνία και τον πολιτισμό. Με κάθε ειλικρίνεια θεωρώ ότι είναι από τα πιο δημιουργικά και προοδευτικά πρόσωπα που είχα τη χαρά και τιμή να γνωρίσω και να συνεργαστώ.
Η Θράκη και η Ξάνθη οφείλει να εκφράσει ενεργητικά την ευγνωμοσύνη της
Καλό Ταξίδι αγαπητή και σεβαστή Βιργινία!
Θανάσης Μουσόπουλος
Φιλόλογος-συγγραφέας-ποιητής
