Έκλεψα την ιδέα από τον Καζαντζάκη. Πόσο ωραία περιέγραψε τα ταξίδια του στην Ισπανία, στη Ρωσία, την Κίνα και αλλού. Τον ζήλεψα και θέλησα να του μοιάσω . Ξεκινάω από σήμερα:
Το αεροπλάνο από το Ηράκλειο μέχρι την Αθήνα έκανε 35 μόλις λεπτά. Εκεί αποβιβάστηκα με προορισμό την Κεντρική Ελλάδα. Πήρα το μετρό και άρχισα τις ταξιδιωτικές μου περιπέτειες. Το βαγόνι άρχισε να τρέχει κι εγώ να θαυμάζω τους κάμπους, τα χωριά και τις πόλεις που διασχίζαμε. Στην αρχή περάσαμε το Κορωπί, ωραία και μεγάλη πόλη. Από εκεί διασχίσαμε την Παιανία/Κάντζα για να φθάσουμε στην ονομαστή πόλη της Παλλήνης. Πηγαίναμε-πηγαίναμε και όλο καινούριες πόλεις ανακαλύπταμε. Ταξιδευτές κι εμείς. Σπίτια, πολυκατοικίες, αυτοκίνητα και κατ εξαίρεσιν πότε-πότε να’ σου και κανένα αδύναμο μοναχικό δενδράκι. Το καημένο, είχε τόσο μετανιώσει για την απερισκεψία του να φυτρώσει ανάμεσα στους τσιμεντοπαραγωγούς ανθρώπους. Περίμενε μήπως βρεθεί κανένας φιλόδενδρος ξυλοκόπος και δώσει τέλος στο μαρτύριο της πνιγηρής ζωής του. Κατόπιν το μανιασμένο τραίνο μας πήρε φόρα και έστριψε αριστερά για να φθάσουμε όλοι μαζί σε μια καινούρια πόλη, φθάσαμε μέσω Δουκίσης Πλακεντίας στο ιστορικό και κατάμεστο πολυκατοικιών Χαλάνδρι. Χαράς ευαγγέλια, τι ωραία πολιτεία, σαν πρωτεύουσα κράτους.
Το τραίνο ξαναξεκίνησε για νέους προορισμούς και έτσι γνωρίσαμε νέες ολόγιομες πόλεις. Πρώτη η Αγία Παρασκευή και ύστερα ο Χολαργός. Θαύμα θαυμάτων, άλλοι κόσμοι καινούργια κράτη. Σε λίγο φθάσαμε και την στάση της Εθνικής μας Άμυνας όπου και το πεντάγωνο των Ελλήνων. Εκατοντάδες Στρατηγοί έτοιμοι να συντρίψουν τους Βουλγάρους και τους Σουηδούς αν ήθελε προκύψουν στον νομό Αττικής. Έχω την εντύπωση πως εκεί είναι τα σύνορά μας, όλες οι μονάδες σε επιφυλακή, δεν δεχόμαστε μύγα στην ξιφολόγχη μας. Είναι να μην θυμώσουμε εμείς.
Αφού λοιπόν περάσαμε τόσες πόλεις και σύνορα κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο ελέγχου της υγείας της Ελληνικής φυλής, προς τον Ευαγγελισμό. Κέντρο διαγνώσεων και εγχειρήσεων από Ορεστιάδος έως Ταινάρου και Κινάρου. Από ότι κι αν πάσχει ο νεοέλλην μόνον εκεί θα το θεραπεύσει. Στη Φλώρινα και στο Γύθειο απαγορεύεται ρητά δια στερήσεως ιατρικών μηχανημάτων.
Μετά τον Ευαγγελισμό μας ανήγγειλαν την ευχάριστη είδηση πως επιτέλους φθάσαμε στην πλατεία Συντάγματος. Χαρές και γέλια που κάναμε για τον κακομοίρη τον Μακρυγιάννη, το σύνταγμα μας έλειπε! Μετά αγωνιζόμενοι σκληρά πλησιάσαμε την Ομόνοια, τη χαρά του άστεγου και του μαυραγορίτη. Με μια μπιδισιά φθάσαμε στον Σταθμό Λαρίσης, τον κεντρικότερο και σοβαρότερο σταθμό του κρατιδίου της Ελλάδος. Έμοιαζε με τον σταθμό του χωριού Opladen, λίγο μετά το Leverkousen. Go back κυρία Μέρκελ, δεν ξέρεις τι βλαχαδερούλια είμαστε εμείς τα ψευτρούλια, go back, θα βρείς τον μπελά σου!
Από εδώ πήρα το τραίνο για την Βόρειο Ελλάδα που κατά τινές ονομάζεται και Μακεδονία. Το μυαλό τους και μια λίρα. Ξεκινήσαμε πλέον με τον θρυλικό ΟΣΕ να διασχίσουμε το υπόλοιπο του κράτους των Αθηνών πριν φθάσουμε στην Ελλάδα. Πρώτη πόλη που διασχίσαμε ήταν οι Άγιοι Ανάργυροι, μετά οι Αχαρνές, μεγέθους περίπου Πατρών, μετά η Δεκέλεια και ο ευμεγέθης Άγιος Στέφανος. Αυτές τις πόλεις περνούσε το τραίνο ενώ στο βάθος θαυμάζαμε το απειροπληθές Γαλάτσι, την Πολιτεία και την Κηφισιά. Μετά κάμποση ώρα περάσαμε τις Αφίδνες και επί τέλους στον Αυλώνα αρχίσαμε να μπαίνουμε στην Ελλάδα. Αραιοκατοικημένη χώρα με άδεια χωριά και πολλά ακαλλιέργητα χωράφια. Τις νύχτες στα χωριά σε κυριεύει ο τρόμος, τα σχολεία έχουν κλείσει, οι δάσκαλοι μετατέθηκαν στην Αθήνα και οι νέοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Ρούφ.
Στα ορεινά χωριά οι Έλληνες είναι πλέον μειονότητα, οι Αλβανοί κατοικούν ανενόχλητοι σε γερά, πέτρινα εγκαταλελειμμένα σπίτια. Η Ελλάδα συρρικνώνεται πληθυσμιακά, και σιωπηλά καταλαμβάνεται γεωγραφικά από αλλοδαπούς. Στο κράτος των Αθηνών υπάρχει μόνον το άγχος για την Novartis και η μηδενιστική σκέψη να πάει το πρωτάθλημα στην Θεσσαλονίκη. Ευτυχώς, μας ενημερώνουν καθημερινά για την κίνηση στην κάθοδο της Κατεχάκη και την άνοδο της Συγγρού. Τα αναισθητικό δρα ανενόχλητο και τα αποτελέσματα δεν είναι απλώς ορατά, είναι καθοριστικά και αμετάκλητα. Ντροπή.
Φοίβος Ιωσήφ
