Τη δεύτερη solo παράστασή του «Lower με C» παρουσιάζει στο κοινό της πόλης μας ο ταλαντούχος κωμικός
Μέσα από μια συνέντευξη στο «Ε» αναφέρεται στα ερεθίσματα από τα δικά του βιώματα που έγιναν κείμενα, περιγράφει τη διαλεκτική σχέση με τους άλλους, που διαμορφώνει τα υπαρξιακά ζητήματα και εξηγεί πώς οι σκέψεις που κάνουμε λίγο πριν μας πάρει ο ύπνος αποτελούν το βασικό πυρήνα της παράστασης
Ο καταξιωμένος κωμικός Δημήτρης Χριστοφορίδης, που είχε γνωρίσει το κοινό της Ξάνθης πριν μερικά χρόνια, μας επισκέπτεται ξανά με τη νέα solo παράστασή του “Lower με C”, η οποία καταπιάνεται με τις ανασφάλειές μας, τις σκέψεις που κάνουμε λίγο πριν μας πάρει ο ύπνος, και τις… μετριότητες, δηλαδή τα παιδιά του τελευταίου θρανίου που διέψευσαν τις πρώτες εντυπώσεις και διέπρεψαν.
Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Ε» αναφέρεται στον τρόπο που ο ίδιος βλέπει το stand up comedy και τη σημερινή του πορεία στην Ελλάδα, στη σχέση της κωμωδίας με το κοινό, τη σχέση που ο ίδιος αναπτύσσει με τους άλλους και τον τρόπο που ο ίδιος ο κωμικός αντιλαμβάνεται και διαμορφώνει τη σχέση με την τέχνη του.
Από πού ξεκινάει το “Lower με C”;
Η παράσταση ουσιαστικά αφορά στις ανασφάλειές μας. Τις δικές μου κυρίως. Έχει να κάνει με την απενοχοποίησή τους.
Ποιες βασικές θεματικές περιλαμβάνει;
Αφορά στις φοβίες, την κατάθλιψη οτιδήποτε ένας σύγχρονος άνθρωπος βιώνει σήμερα. Ότι τον ταλαιπωρεί και το σκέφτεται συνεχώς. Είναι οι σκέψεις που έχουμε λίγο πριν μας πάρει ο ύπνος.
Πρόκειται για κάτι που αφορά μόνο μια γενιά;
Όχι, δεν είναι σε επίπεδο γενιάς. Όλο αυτό είναι διαχρονικό και διαταξικό. Κάτι επιφανειακό θα μπορούσε να αφορά μία κατηγορία. Ο υπαρξισμός ενός ανθρώπου όμως, δε νομίζω ότι έχει να κάνει με τη γενιά. Έχει να κάνει με τον προβληματισμό αν είμαστε καλοί ή «αρκετοί» και αυτό είναι κάτι διαχρονικό.
Από πού προκύπτει η κωμική διάσταση που παίρνεις απ’ τα πράγματα;
Μπορεί να είναι αυτοαναφορικό ή να προκύπτει από την παρατήρηση. Το ένα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κωμωδίας που κάνω. Ούτως ή άλλως η σχέση είναι διαλεκτική. Ο εαυτός μου δε θα υπήρχε χωρίς τους άλλους και η κωμωδία μου το ίδιο.
Πώς βρήκες ότι «ανήκεις» στην κωμωδία;
Έκανα κάτι που μου άρεσε. Και εφόσον το έκανα καλά και συνέχισα να το κάνω και εφόσον πλήρωνα τους λογαριασμούς μου μ’ αυτό συνέχισα να το κάνω. Δεν ήταν κάποιο «κάλεσμα» ή φοβερή ιστορία. Αν το επάγγελμά σου βέβαια σε κινητοποιεί, αν βρίσκεις έμπνευση, το κάνεις και καλά.
Τι είναι για σένα μια επιτυχημένη παράσταση;
Να συμπλεύσεις μαζί με το κοινό. Να καταλάβει αυτός που θέλεις να πεις. Να αποδεχθεί το χαρακτήρα σου και φυσικά να γελάσει με τα αστεία σου, τη σκέψη, την οπτική σου.
Το stand up comedy, που τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερα στην Ελλάδα, είναι απλά ευκαιρία για μερικές στιγμές γέλιου ή μέσα από αυτό έχει και κάτι πιο «θεραπευτικό»;
Νομίζω ότι το stand up comedy είναι και τα δύο. Ο άνθρωπος δε μπορεί να ζήσει μόνο καταναλώνοντας κάποια αγαθά. Θέλει και να καταναλώσει, αλλά και να ευχαριστηθεί, να ξεφύγει. Όλα αυτά εντάσσονται στην πολυσχιδή προσωπικότητα του ανθρώπου και την καθημερινότητά του, όπου αναζητεί όλες τις προεκτάσεις.
Έχει διαφορά το κοινό της Αθήνας και της επαρχίας;
Όχι είναι εξίσου ενημερωμένοι, ίσως το κοινό της επαρχίας να υπολείπεται λίγο στην άμεση επαφή που μπορεί να βρει κάποιος στην Αθήνα. Αλλά από την πλευρά της ενημέρωσης και της οξυδέρκειας είναι ακριβώς το ίδιο. Το κοινό της επαρχίας έχει μία άλλη οπτική σίγουρα, αλλά πάντα μπορεί να βλέπει μία πλευρά πολύ καλά και πολύ καθαρά.
Πώς είναι το επίπεδο του stand up comedy σήμερα στην Ελλάδα;
Εντάξει υπολειπόμαστε σε κάποια πράγματα που έχουν να κάνουν με την παραγωγή κωμωδίας, με το πόσο εύκολα παράγεται η κωμωδία, αλλά από πλευράς ποιότητας είναι πάρα πολύ καλό, σχεδόν και ισάξιο πολλές φορές.
Και το κοινό το έχει αγκαλιάσει και το έχει αποδεχθεί γιατί παράγεται πλέον πολύ καλή κωμωδία.
Διεκδικείς την αλληλεπίδραση με το κοινό στις παραστάσεις;
Μόνο αν νιώσω ότι το κοινό θα μπορούσε να αλληλεπιδράσει και αυτό μαζί μου. Αν το κοινό δε θέλει να αλληλεπιδράσει και απλά να δει μία θεατρική παράσταση, προσφέρω μία θεατρική παράσταση. Αν το ζητήσει και νιώσει και θα θελε ο κωμικός να ασχοληθεί μαζί του, γιατί αυτό το καθορίζει το κοινό όχι ο κωμικός, έχω μια ευχέρεια να το κάνω.
Σε αγχώνει η διαδικασία του αυθόρμητου;
Όχι καθόλου. Μου αρέσει πάρα πολύ.
Το stand up comedy έχει ηλικία; Είναι δηλαδή κάτι μόνο για τη νεολαία;
Σαφέστατα όχι. Είναι μία τέχνη και σαν τέχνη απευθύνεται σε όσους ανθρώπους τη βρίσκουν ενδιαφέρουσα, είτε αυτοί είναι 10 χρονών, είτε 90.
Ο σαρκασμός μέσα από την κωμωδία, που πατάει και πάνω σε πολύ δικές μας ανασφάλειες, όπως και η δική σου παράσταση, μπορεί να ενοχλήσει;
Ο καθένας το εκλαμβάνει όπως νομίζει. Ο καθένας στέκεται απέναντι σ’ ένα έργο τέχνης, αφού κάνω μία καλλιτεχνική δουλειά χωρίς να το λέω υπερφίαλα ή ματαιόδοξα, όπως νιώθει. Ο θεατής που θα με επιλέξει για τη διασκέδαση του, θα σταθεί μπροστά στο έργο τέχνης που του προσφέρω, δηλαδή στο προϊόν που παράγω, σύμφωνα με τη δική του ιδιοσυγκρασία, με τη δική του αντίληψη. Μπορεί να φοβηθεί, μπορεί να μη φοβηθεί, μπορεί να του αρέσει, μπορεί να μην του αρέσει. Αυτό είναι δικό του θέμα και ο καλλιτέχνης ή ο κωμικός, εν προκειμένω, δεν μπαίνει σε μία τέτοια κουβέντα.
Πώς βλέπεις το δικό σου επίπεδο ωριμότητας στην κωμωδία, σε σχέση με την πρώτη σου παράσταση «Στα Βούτυρα»;
Όσο περισσότερο κάνεις μία δουλειά, τόσο καλύτερος γίνεσαι. Θεωρώ ότι έχω πάει ένα βήμα μπροστά και στο γράψιμο και στο πώς είμαι πάνω στη σκηνή και στην αντίληψή μου σε σχέση με τη δουλειά μου και είμαι πάρα πολύ χαρούμενος γι’ αυτό!
Το γράψιμο στην κωμωδία είναι διαδικασία βάσει προγράμματος ή προκύπτει όταν έρθει το ερέθισμα;
Είναι καθαρά δουλειά. Τέσσερις, πέντε, έξι, οκτώ ώρες μέσα στη μέρα, πρέπει να κάτσεις να ασχοληθείς. Και μετά το μυαλό σου είναι κουρδισμένο σε αυτό, 24/7. Ψάχνεις να βρεις το αστείο, ένα καλό θέμα, αν αξίζει να ασχοληθώ μ’ αυτό, ξανακούς τις παραστάσεις, είναι μία δουλειά.
Τίθενται θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας στο χώρο του stand up;
Είναι ένα μεγάλο θέμα και οι ίδιοι οι κωμικοί το συζητάμε μεταξύ μας. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να πεις ποιος μιμείται ποιον και με ποιο τρόπο και πώς διαφέρουν δύο αστεία που μπορεί να μοιάζουν. Πάντως, είναι κάτι που μας απασχολεί, ως ανθρώπους που ασχολούμαστε με την τέχνη και είναι η δουλειά μας αυτή.
Έχεις κάνει τα επόμενα σχέδιά σου;
Λειτουργώ λίγο… μάλλον όχι μακροπρόθεσμα. Τώρα σκέφτομαι τι θέλω να φάω, να ξεκουραστώ λίγο, να προετοιμαστώ για την παράσταση το βράδυ στη Θάσο. Είμαι και αλλεργικός στη γλουτένη, όπως πρόσφατα, έμαθα οπότε πρέπει να σκεφτώ πού θα φάω στην Ξάνθη, τέτοια σκέφτομαι. Το επόμενο σχέδιο, όταν γυρίσω Αθήνα, θα δούμε!
Info
Δημήτρης Χριστοφορίδης: “Lower με C”
Κυριακή 18 Μαρτίου, ώρα έναρξης 22:00
Είσοδος 5 ευρω
Νοστος live / Πεζόδρομος Μαλετσίδου 5
Κρατήσεις : 6940 327198
Διάρκεια: 70’
Ελένη Διαφωνίδου
ediafonidou@empros.gr
