Στην επίγευση στασιμότητας και παραίτησης που αφήνει το 2017, το «Ε» απαντά με 2018 ευχές για περισσότερη συλλογική και προσωπική ευτυχία
Χωρίς ορόσημα και χωρίς θεμέλια για ελπιδοφόρες προοπτικές, αποχαιρετά η Ξάνθη τη χρονιά που φεύγει
Στο τελευταίο αυτό φύλλο της χρονιάς, επιχειρώντας να αφουγκραστούμε την επίγευση που άφησε το 2017 στην τοπική μας κοινωνία και τη χώρα μας, θα καταχραστούμε την προσέγγιση της Ελίζαμπεθ Κιούμπλερ-Ρος, η οποία αποτύπωσε τα πέντε στάδια της θλίψης για το άτομο, μεταφέροντάς τα στο συλλογικό επίπεδο και στο πώς τελικά βιώνουμε τα επτά μνημονιακά χρόνια της κρίσης.
Άρνηση. Θυμός. Διαπραγμάτευση. Κατάθλιψη. Αποδοχή. Το 2017 βιώνουμε το τέταρτο στάδιο της θλίψης, όπου αγωνιούμε, αναζητώντας ένα παράθυρο ελπίδας, νιώθοντας όμως, ήδη πολύ εξαντλημένοι από τα όσα νιώσαμε και ζήσαμε μέχρι σήμερα.
Για την Ξάνθη και το νομό μας, το 2017 αφήνει σαν στίγμα μια χρονιά στασιμότητας και αδράνειας. Μια χρονιά «χαμηλών πτήσεων» χωρίς νέα έργα, χωρίς ιδιωτικές επενδύσεις, χωρίς νέες θέσεις εργασίας και χωρίς προοπτικές για τους νέους που αδυνατούν να «χτίσουν» μια ζωή εδώ, λόγω των περιορισμένων δυνατοτήτων που μπορεί να τους προσφέρει η ακριτική μας πόλη. Αυτό δε σημαίνει ότι λείπει το «φυτώριο» των νέων ιδεών, της διάθεσης και των προτάσεων, αλλά οι γενικές συνθήκες στη χώρα, συνδυαστικά με τις ισχνές δυναμικές που καλλιεργούνται στην περιοχή μας, στερεί το «οξυγόνο» για την ανάπτυξη νέων εγχειρημάτων.
Ο επιχειρηματικός κόσμος ασφυκτιά από την υπερφορολόγηση και τα αντικίνητρα ανάπτυξης, οι μικρές επιχειρήσεις «στενάζουν» αποκαρδιωμένες από τις προσπάθειες χωρίς ανταπόκριση, και οι έμποροι συνθλίβονται από τα δυσβάσταχτα μέτρα, που συνεχίζουν να «ματώνουν» την αγορά. Συνεκδοχικά, η ανεργία συνεχίζει να μαστίζει την περιοχή μας και κυρίως τους νέους ανθρώπους, ενώ οι ελαστικές σχέσεις εργασίας δημιουργούν πλέον νέες συνθήκες αβεβαιότητας και ανασφάλειας στην αγορά εργασίας. Κυριολεκτικά, μοναδική επενδυτική παρέμβαση στην περιοχή αποτέλεσε η διέλευση του αγωγού TAP και η… προσδοκία της κατασκευής του πρώτους μέρους του Κάθετου Άξονα.
Την ίδια στιγμή, τις προοπτικές στενεύει ακόμη περισσότερο, η ένδεια του πολιτικού λόγου, η απουσία οραματικής λογικής και η κατάπτωση του επιπέδου της πολιτικής αντιπαράθεσης που στερεί από το δημόσιο διάλογο του τόπου μας τη δυνατότητα να εμπνεύσει και να αναδείξει φιλόδοξους και συλλογικούς σχεδιασμούς ανάπτυξης και δημιουργίας.
Αλλά βέβαια ας μην απογοητευόμαστε αναγνώστες. Υπήρξαν και φωτεινά σημεία στην καταχνιά που σκέπασε τον παλιό τον χρόνο. Και σε αυτά κυριαρχούν οι πρωτοβουλίες των φορέων και της κοινωνίας των πολιτών, που αψηφούν τις δυσκολίες και χωρίς κανένα στήριγμα πολλές φορές, συνεχίζουν να τροφοδοτούν το «πολιτιστικό μωσαϊκό» του τόπου μας, με ποικιλία δράσεων, προτάσεων για κάθε γούστο, μικρών και μεγάλων διοργανώσεων σε όλη τη διάρκεια του έτους, σχεδόν για κάθε ημέρα της εβδομάδας.
Και τα πράγματα στον τουρισμό, δεν πήγαν άσχημα. Δεν… παρασυρθήκαμε βέβαια από την κατακόρυφη αύξηση άλλων θερινών προορισμών της Περιφέρειάς μας, αλλά η χρονιά κλείνει με θετικό πρόσημο. Βέβαια, φαίνεται ακόμη ότι δεν έχουμε καταφέρει να βρούμε τον βηματισμό μας, να συνδυάσουμε τις δυνατότητες δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και να αξιοποιήσουμε τη δυναμική του εναλλακτικού τουρισμού σε όλα τα μήκη και πλάτη του νομού.
Η κυβέρνηση μας υπόσχεται ότι μετά το πρώτο μισό της νέας χρονιάς τελειώνουμε με τα μνημόνια, υποδεχόμαστε τη νέα εποχή, ωστόσο στην ψυχολογία του κόσμου δεν έχει μεταφερθεί κανένα ίχνος αυτής της αισιοδοξίας. Ούτε το κοινωνικό μέρισμα, ούτε οι άλλες παροχές κατάφεραν να αντιστρέψουν το κλίμα. Κρατάμε όμως, τη θετική μας ενέργεια για να παλέψουμε περισσότερο, να βρούμε νέες χαραμάδες ελπίδας για εμάς και τον τόπο μας, να διεκδικήσουμε ένα μέλλον αντάξιο των προσδοκιών μας, να τολμήσουμε να συνεργαστούμε περισσότερο, να αγαπήσουμε περισσότερο εμάς και τους συνανθρώπους μας, να βοηθήσουμε περισσότερο όσους το έχουν ανάγκη και να κατακτήσουμε συλλογικές και ατομικές στιγμές ευτυχίας το 2018.
Καλή Χρονιά από το «Ε»!
