Η κρίση στην Ελλάδα βαθαίνει. Αν και έχουν περάσει 8 σχεδόν χρόνια απεχθών Μνημονίων που έχουν εξαθλιώσει στην κυριολεξία τον Ελληνικό Λαό. Και αυτό είναι ήδη γνωστό σε όλους τους Ευρωπαίους πολιτικούς και πολίτες. Φαίνεται όμως ότι όσο περισσότερο εξαθλιώνεται ο Ελληνικός Λαός με νέα δυσβάστακτα μέτρα και προαπαιτούμενα, τόσο περισσότερο δεν αντιλαμβάνεται το πολιτικό σύστημα εξουσίας της χώρας μας τις ευθύνες του για όλα αυτά που συμβαίνουν από την έναρξη της κρίσης μέχρις σήμερα, αλλά και για όλα αυτά που συνέβαιναν επί δεκαετίες και τα οποία οδήγησαν την Πατρίδα μας, και πάλιν με δική του και μόνον ευθύνη, στην καταστροφή.
Πολλά λέγονται τώρα πρόσφατα για αυτό το δήθεν «παιχνίδι», για το εάν και πότε θα ξανάρθουν οι Θεσμοί/Εκπρόσωποι των Δανειστών στην Ελλάδα και το εάν θα κλείσει η αξιολόγηση και τι επιπλέον ως «προαπαιτούμενα» θα απαιτήσουν από την χώρα μας. Πολλές είναι οι εικασίες και οι παραφιλολογίες που σερβίρονται στον Ελληνικό Λαό από πολιτικούς κύκλους και τα μεγάλα ΜΜΕ. Δεν πρόκειται όμως για «παιχνίδι των Θεσμών», πρόκειται για παιχνίδι που παίζεται από το πολιτικό σύστημα εξουσίας της χώρας εις βάρος του Ελληνικού Λαού, από τον οποίο αποκρύπτει όλη την αλήθεια, αλλά αποκρύπτει και την οργή των Ευρωπαίων για την εγκληματική συμπεριφορά του απέναντι της ίδιας της χώρας του.
Από την αρχή της κρίσης έχει τονισθεί πολλές φορές από τον γράφοντα ότι η Ελλάδα, εξαιτίας της νοσηρής νοοτροπίας και συμπεριφοράς του πολιτικού συστήματος, κατέστη μία ειδική και μοναδική περίπτωση στον ευρωπαϊκό χάρτη. Δεν θα επαναλάβουμε όλα τα παραδείγματα και όλες τις λεπτομέρειες των οδυνηρών λαθών, με τις κατασπαταλήσεις των εθνικών πόρων και τις καταχρήσεις των κοινοτικών κονδυλίων, αλλά ούτε και τους τεράστιους δανεισμούς που κατέστρεψαν την εγχώρια παραγωγή και οικονομία. Αλλά ούτε θα επαναλάβουμε την τεράστια διαφθορά του πολιτικού συστήματος, την ατιμωρησία αυτού με την επι δεκαετίες παντελή έλλειψη της Δικαιοσύνης, την φοροκλοπή η οποία κατέστη «εθνικό άθλημα», υποστηριζόμενο από κυβερνητικά και κομματικά «καπετανάτα».
Για να είμαστε πιο σαφείς. Είναι τεράστιο λάθος, ότι ενώ ο Ελληνικός Λαός εξαθλιώνεται και σύρεται στην μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση της ιστορίας του, να υποστηρίζεται παραπλανητικώς από το πολιτικό σύστημα και από τα δικά του μεγάλα ΜΜΕ, ότι και άλλες χώρες αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα. Όπως π.χ. η Ισλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία και Ιταλία. Τώρα βάζουμε και την Γαλλία στον ίδιο κάδρο. Απίστευτη αυτή η παραπλάνηση του Λαού μας. Διότι οι χώρες αυτές, αντιθέτως, αντιμετωπίζουν ένα καθαρώς οικονομικό πρόβλημα λόγω δημοσιονομικών και μόνον ελλειμμάτων τα οποία διόγκωναν το εθνικό τους χρέος, και το οποίο δυσχεραίνει την εξυπηρέτησή του. Ένα απλό παράδειγμα. Η ισχυρότερη Οικονομία της Ευρώπης, η Γερμανία, δανείζεται εκατοντάδες δισεκατομμύρια Ευρώ ετησίως, μάλιστα σε πολύ χαμηλό επιτόκιο, επειδή είναι συνεπής στην εξυπηρέτησή του, και όλο αυτό οφείλεται επειδή έχει υψηλότατο δείκτη ανάπτυξης, τεράστια εμπορικά πλεονάσματα και σωστή, διαφανή διαχείριση αυτών.
Αντιθέτως η κρίση στην Πατρίδα μας, ως ήδη επανειλημμένως έχει αναφερθεί, οφείλεται αποκλειστικώς και μόνον στην καταστρεπτική εικόνα, την εδώ και δεκαετίες παντελή έλλειψη ενός «Κράτους», και εκ του λόγου αυτού ξεχωρίζει η χώρα μας από την υπόλοιπη Ευρώπη.
Εδώ έγκειται ή όλη ευθύνη του πολιτικού συστήματος της χώρας μας, το οποίο σέρνει τον Λαό μας στην ολοκληρωτική καταστροφή. Διότι ενώ από την αρχή της κρίσης βιώσαμε την πρώτη Κυβέρνηση, η οποία έφερε το 1ο Μνημόνιο στην Πατρίδα μας, αλλά εν συνεχεία βιώνουμε και τις 2 επόμενες Κυβερνήσεις με τα επόμενα ολέθρια και επαχθή δύο(2) Μνημόνια, η οικονομική κρίση και βαθαίνει, αλλά ταυτόχρονα επιδεινώνεται και η ανθρωπιστική κρίση του Λαού μας. Διότι εδώ και 8 χρόνια το πολιτικό σύστημα αντιστέκεται στις επιταγές των Θεσμών για σαρωτικές διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, οι οποίες θα φέρουν την χώρα μας στους ρυθμούς της Ευρώπης.
Οφείλουμε να εξηγήσουμε τι σημαίνει ΘΕΣΜΟΙ. Είναι οι εκπρόσωποι των δανειστών, αλλά και εκείνων των χωρών εντός της Ευρώπης, οι οποίες εξαιτίας των Μνημονίων υποχρεώθηκαν να στηρίξουν την Ελλάδα, με τα πακέτα στήριξης. Οι οποίες δανείζονται για να βοηθήσουν την χώρα μας, ενώ μερικές χώρες έχουν πολύ χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο, όπως π.χ. η Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Σλοβακία, Σλοβενία, Τσεχία, η γείτονα μας Βουλγαρία, αλλά ακόμη και η Πορτογαλία και η Ισπανία.
Οφείλουμε επίσης να εξηγήσουμε τι σημαίνει πολιτικό σύστημα εξουσίας της χώρας μας. Σημαίνει Κυβερνήσεις αλλά και Κόμματα, που δεν αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα της κατάστασης της χώρας μας, αλλά και την επαπειλούμενη τεράστια και ολοκληρωτική ανθρωπιστική καταστροφή του Λαού μας. Οι μεν Κυβερνήσεις βραδυπορούν, για τους γνωστούς λόγους, και αντιστέκονται στις διαρθρωτικές αλλαγές, μεταρρυθμιστικού περιεχομένου, με αποτέλεσμα να μετατοπίζεται το οικονομικό πρόβλημα και οι βαριές συνέπειες του στις πλάτες της μέγιστης πλειοψηφίας του Λαού μας. Τα δε Κόμματα της Αντιπολίτευσης από την δική τους πλευρά να ευαγγελίζονται και να υπόσχονται καθημερινώς στον δεινοπαθούντα Λαό όχι μόνον την επανόρθωση των δεινών, αλλά και την επάνοδο της χώρας στην προηγούμενη κατάσταση και πολιτικές, οι οποίες επί δεκαετίες κατέστρεφαν τον Λαό μας και απομάκρυναν την Πατρίδα μας από την πραγματική Οικονομία και από την Ευρώπη.
Η επί δεκαετίες ανικανότητα και ανυπαρξία μίας εθνικής στρατηγικής και εξωτερικής πολιτικής για την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων, την προστασία αυτού του ελληνικού λαού, και την εναρμόνιση της χώρας μας με την Ευρώπη είναι αντικείμενο συζήτησης παραγόντων της ευρωπαϊκής και διεθνούς πολιτικής, ως και των διεθνών ΜΜΕ. Οι οποίοι όμως προφανώς αντιλαμβάνονται και τις δικές τους ευθύνες για την κρίση της Ελλάδος. Οι οποίες όμως δημόσιες παραδοχές, δυστυχώς, πέρασαν σχεδόν ασχολίαστες από τα ελληνικά μεγάλα ΜΜΕ, τελείως ανεκμετάλλευτες από όλο το πολιτικό σύστημα, αυτή η αδράνειά του και η έλλειψη αντίδρασής του! Όπως η δήλωση (7/9/17) του Γάλλου Ευρωπαίου Επιτρόπου Οικονομικών Πιερ Μοσκοβισί: «το πρόγραμμα της Ελλάδος είναι ένα δημοκρατικό σκάνδαλο», και την ίδια μέρα η δήλωση του Γάλλου Προέδρου Μακρόν: «Ο Ελληνικός Λαός πλήρωσε τα ψέματα, ότι μπορεί να ζήσει όπως στο Βερολίνο, και στη διάρκεια της κρίσης επωμίσθηκε το βάρος. Η ελληνική κρίση δεν αφορούσε μόνο την Ελλάδα. Είναι μία αποτυχία της Ευρώπης!».Λαμβανομένου υπόψη, ότι το χρέος της Ελλάδος αντιστοιχεί μόλις στο 3% του ΑΕΠ της Ε.Ε. που είναι 11 τρις Ευρώ.
Η έλλειψη εθνικής στρατηγικής και παντελούς συνεννόησης και συναίνεσης μεταξύ όλων των Κομμάτων εξοργίζει όλους τους Ευρωπαίους. Διότι παρακολουθούνε καθημερινώς την πολιτική όξυνση, με τον παράλληλο αποπροσανατολισμό των πολιτών από το πραγματικό πρόβλημα και τις συνέπειές του. Παράλληλα γνωρίζουν ότι οι επόμενες εκλογές θα επιδεινώσουν την πολιτική αστάθεια, λόγω του εγκλωβισμού του Λαού εντός των κομματικών κακεντρεχειών, των αρρωστημένων, διχαστικών νοοτροπιών.
Κοινή διαπίστωση των Ιθυνόντων της Ευρώπης από τις συζητήσεις οι οποίες διεξάγονται στα παρασκήνια, είναι ότι ούτε τα Μνημόνια έχουν αλλάξει την Ελλάδα, εξαιτίας της αντίδρασης, της άρνησης, της αβελτηρίας και ανικανότητας του πολιτικού συστήματος εξουσίας της χώρας μας. Το οποίο όχι μόνον ευθύνεται για την ανθρωπιστική κρίση του Λαού μας, αλλά παράλληλα είναι και άκρως επικίνδυνο για την επιδείνωση της ευρωπαϊκής ύφεσης, αλλά και για την συνοχή και υπόσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για τον λόγο αυτόν, στο επόμενο έτος αναμένονται σοβαρές αποφάσεις για το μέλλον της Ελλάδος εντός της Ευρώπης.
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει στην Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στην Βόννη και Πολιτιστική Κληρονομιά στην Αθήνα
