Η ζωή του ριψοκίνδυνου πρώτου Έλληνα στρατιωτικού αεροπόρου, που το όνομά του έγινε συνώνυμο της αποκοτιάς
Η Αντιγόνη Καμπέρου παρουσίασε το βιβλίο με τα θρυλικά κατορθώματα του άγνωστου πρωτοπόρου που έγραψε ιστορία στους αιθέρες
Πώς βγήκε, αλήθεια, η λέξη «τρελοκαμπέρω» που χρησιμοποιείται ως μειωτικός χαρακτηρισμός για τις γυναίκες; Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, προέρχεται από τον παράτολμο αεροπόρο Δημήτριο Καμπέρο, που είχε το παρατσούκλι Τρελο-Καμπέρος. Για τον παράτολμο και πρωτοπόρο πιλότο μίλησε το απόγευμα της Παρασκευής στην Δημοτική Πινακοθήκη η συγγραφέας Αντιγόνη Καμπέρου, παρουσιάζοντας το βιβλίο της «Ο Τρελοκαμπέρος – Η ζωή του πρώτου Έλληνα στρατιωτικού αεροπόρου».
Ο παράτολμος πιλότος που μας κληροδότησε το παρατσούκλι του
Τρελοκαμπέρω. Ποιος θα φανταζόταν ότι η λέξη προέρχεται από το «Τρελο-Καμπέρος»! Σημαίνει πλέον τον παράτολμο, αυτόν που κάνει επικίνδυνα τρελές πράξεις. Γιατί τέτοιος ήταν ο Δημήτριος Καμπέρος. Πέρασαν στην ιστορία οι παράτολμες πτήσεις του πάνω από τις εχθρικές θέσεις κατά τους Βαλκανικούς πολέμους, όταν έκανε χαμηλές πτήσεις και έριχνε χειροβομβίδες προκαλώντας πανικό. Το παρατσούκλι «τρελοκαμπέρω» έγινε συνώνυμο της αποκοτιάς και του παράτολμου θάρρους. Στην πορεία του χρόνου, όμως, έχασε την αρχική του σημασία, καθώς ως φαίνεται υπήρξε σύγχυση της προέλευσης. Η άγνοια της πραγματικής ιστορίας του Καμπέρου και η ύπαρξη ανάλογων όρων, όπως π.χ. τρελέγκω, βοήθησε σ’ αυτόν τον μετασχηματισμό της αρχικής έννοιας και σημασίας.
Ο πρώτος Έλληνας αεροπόρος με τον πρώτο από αέρος βομβαρδισμό και το πρώτο υδροπλάνο
Στις 14 Μαΐου του 1912 ο Υπολογαχός Δημήτριος Καμπέρος απογειώθηκε από το Παλαιό Φάληρο με κατεύθυνση τον χώρο των στρατιωτικών ασκήσεων. Δυστυχώς όμως δεν πρόφθασε να φθάσει στον προορισμό του. Μεταξύ Καπανδριτίου και Αγίου Μερκουρίου στα Κιούρκα ο κινητήρας λόγω βλάβης παρουσίασε ελάττωση των στροφών και ο χειριστής του για να αποφύγει το ατύχημα επεχείρησε κάθοδο προς το έδαφος και στη συνέχεια αναγκαστική προσγείωση. Λίγα όμως μέτρα πάνω από το έδαφος, ο κινητήρας σταμάτησε και το αεροπλάνο κατέπεσε με αποτέλεσμα να πάθει σοβαρές ζημιές. O χειριστής σώθηκε, πηδώντας από ύψος 10 μέτρων, επάνω σε ξερά χόρτα. O Καμπέρος το επισκεύασε την ίδια ημέρα και την επομένη ήταν έτοιμος να πετάξει. Αυτή είναι μία μόνο από τις πολλές ιστορίες που παρουσίασε η κα Καμπέρου, συγγενής από την πλευρά του πατέρα της με τον ονομαστό πιλότο. Ο Καμπέρος έγινε ονομαστός για τις ριψοκίνδυνες πτήσεις του και τους παράτολμους ελιγμούς που πραγματοποιούσε και που προκαλούσε τον θαυμασμό ακόμη και τον ξένων συναδέλφων του, τους οποίους ανταγωνιζόταν στον τομέα αυτό. Πρωτοπόρος σε πολλούς τομείς, αφού ήταν ο πρώτος που αποφοίτησε από την σχολή αεροπορίας Farman στην Γαλλία, ο πρώτος που πραγματοποίησε βομβαρδισμούς από αέρος στην Ευρώπη και ο πρώτος που μετέτρεψε το πρώτο στρατιωτικό αεροπλάνο σε υδροπλάνο στις 5 Οκτωβρίου του 1912, όπως του είχε ζητήσει ο Βενιζέλος, καταρρίπτοντας το παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας στη διαδρομή Ύδρα-Φάληρο.
Μια ριψοκίνδυνη ζωή γεμάτη διακρίσεις που τελείωσε άδοξα
Στο ‘’συρμάτινο πουλί’’ όπως έμοιαζε το αεροπλάνο, που πολλοί το έλεγαν ‘’σκοτώστρα’’ γιατί ήταν εντελώς εκτεθειμένος, ο Καμπέρος έδινε ζωή με τους ακραίους χειρισμούς του. Όταν ξεκίνησαν οι Βαλκανικοί πόλεμοι ο Καμπέρος συμμετείχε κάνοντας αναγνωριστικές πτήσεις. Είχε τότε την ιδέα να πάρει μαζί του ένα κουτί χειροβομβίδες στο εντελώς ανοιχτό αεροπλάνο του και να τις πετά πάνω στους εχθρούς. Και μόνη η θέα του προκαλούσε πανικό στους αντιπάλους και ενίσχυε το φρόνημα των Ελλήνων στρατιωτών. Στις 16 Αυγούστου 1913 η Θεσσαλονίκη ορίστηκε ως έδρα του «Λόχου Αεροπορίας» που υπαγόταν στο Μηχανικό. Από τις 23 Δεκέμβριου 1913 ο «Λόχος Αεροπορίας» υπήχθη στο Υπουργείο Στρατιωτικών με Διοικητή τον Λοχαγό Δημήτριο Καμπέρο και έδρα το αεροδρόμιο Λεμπέτ. Ο Καμπέρος έφυγε από την Θεσσαλονίκη μετά την επικράτηση του κινήματος του Βενιζέλου, καθώς ήταν βασιλικός. Τελικά έγινε υποδιοικητής και στην συνέχεια διοικητής της Σχολής Ικάρων συνεχίζοντας να πετά παράτολμα. Του στοίχισε όταν κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ζήτησε να προσφέρει τις υπηρεσίες του και δεν τον δέχτηκαν λόγω ηλικίας. Ένας ξεχωριστός και ιδιαίτερος άνθρωπος, που πέθανε το 1942 στα χρόνια της Κατοχής και σε ηλικία 59 ετών από ασφυξία, που είχε προκληθεί από διαρροή φωταερίου την ώρα που κοιμόταν. Άδοξο τέλος σε έναν ένδοξο αεροπόρο για τον οποίο ο Γεώργιος Σουρής έγραψε: «Την αεροπορίαν δοξάζω και γεραίρω, βαρδάτε και θα πάω ψηλά με τον Καμπέρο, κι εξ ύψους θ’ ανυμνήσω την συλλογήν εράνων υπέρ αεροπλάνων».
ΧΑΡΗΣ ΔΙΑΦΩΝΙΔΗΣ
