ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΔΑΣΩΝ

Το 1973 ο Ο.Η.Ε. καθιέρωσε την 21 Μαρτίου – πρώτη ημέρα της Άνοιξης για το Βόρειο Ημισφαίριο και πρώτη μέρα του φθινοπώρου για το Νότιο ημισφαίριο – ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΔΑΣΟΠΟΝΙΑΣ. Με αφορμή την μέρα αυτή τα Κράτη προβαίνουν σε διάφορες ενέργειες προκειμένου ν’ αναδείξουν την αξία των Δασών για την ζωή του ανθρώπου, να διεγείρουν αγάπη και σεβασμό προς αυτά και βέβαια να διασφαλίσουν την προστασία τους.

Η διακρατική χρήση και μεταχείριση των δασών ωστόσο, δεν υπακούει σε κοινούς κανόνες.

Στις χώρες της Μεσευρώπης λ.χ. τα δάση έγιναν αντικείμενο έντονης οικονομικής εκμετάλλευσης με γενικευμένες, αντιδεοντολογικές, αποψιλωτικές υλοτομίες για ελαχιστοποίηση του κόστους παραγωγής και μετέπειτα τεχνητή αναδάσωση των αποψιλοθέντων εκτάσεων. Έτσι όμως εκδιώχθηκαν τα φυσικά, ζωογόνα, δάση και αντικαταστάθηκαν από τεχνητές φυτείες. Εκδιώχθηκε δηλ. με την λανθασμένη αυτή ενέργεια η Φύση μέσα από την ίδια τη Φύση.

Στην χώρα μας, τα παραγωγικά, τα καλώς συγκροτημένα δηλ. δάση, τέθηκαν υπό Κρατική (οικονομική και εδώ) εκμετάλλευση. Όμως διατηρήθηκε, ευτυχώς, η φυσική τους υπόσταση. Εφαρμόσθηκαν δηλ. διαφορετικές επιστημονικές διαχειριστικές μέθοδοι που διαφύλαξαν και διαφυλάττουν την φυσικότητα των δασών.

Από την άλλη, γίνεται όλο και περισσότερο κατανοητό και αποδεκτό πως η ακατάπαυστα συντελούμενη περιβαλλοντική υποβάθμιση αναγνωρίζει για τα δάση νέο ρόλο, πέρα απ’ αυτόν της παραγωγής υλογενών δασικών προϊόντων ο οποίος όλο και υποβαθμίζεται χωρίς βέβαια να χάνει την αξία του.

Τα δάση είναι άρρηκτα συνδεδεμένα, παγκοσμίως, με το οξυγόνο που χρειαζόμαστε για την ανάσα μας και την ανάσα των παιδιών μας, με το νερό που είναι αναγκαίο για τη διαβίωσή μας, με την επιζητούμενη αναψυχή για την ανακούφισή μας από το άγχος της καθημερινότητας και της υποτιθέμενης ευημερίας μας. Ακόμη, τα δάση είναι εκείνα που διαμορφώνουν ευεργετικές για το κλίμα συνθήκες, που φιλτράρουν τον μολυσμένο ατμοσφαιρικό αέρα, που επιτυγχάνουν την αντιδιαβρωτική προστασία των εδαφών και που βέβαια τιθασεύουν τις σαρωτικές πλημμύρες. Σε όλ’ αυτά και όχι μόνο, πρέπει να προστεθεί με ιδιαίτερη έμφαση και η διατήρηση της βιοποικιλότητας πάνω στην οποία στηρίζεται εν γένει η ζωή. Επιζητούμε δηλ. πρωτίστως από τα δάση ζωή για την ζωή μας. Δάση που εξασφαλίζουν αυτά τα ευεργετήματα, κατά τον καλύτερο τρόπο, είναι αυτά που, όπως μας υποδεικνύει η φύση από μόνη της, διατηρούν την φυσικότητά τους.

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΔΑΣΟΠΟΝΙΑΣ, πλησιάζει μισό αιώνα παρουσίας, έχει δε, κυρίως, χαρακτήρα νουθεσίας. Υπό το πρίσμα όμως των προεκτεθέντων, απαιτούνται πλέον παγκοσμίως κοινά μέτρα – χωρίς βέβαια ν’ αγνοούνται οι κατά τόπους ιδιαιτερότητες – στην χρήση και διαχείριση των δασών, όπως, όχι αποψιλωτικές υλοτομίες, όχι οικοπεδοποιήσεις δασών, όχι εκχερσώσεις, όχι καταπατήσεις, όχι αλλοιώσεις, όχι ληστρική εκμετάλλευση, όχι, όχι….

Ενδείκνυται λοιπόν, κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος, να κάνει ο Ο.Η.Ε. νέα βήματα περνώντας βαθμιαία από την ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΔΑΣΟΠΟΝΙΑΣ στην ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ.