(Μόνος βοηθός για τους αξιοδάκρυτους πόνους το μαύρο σκοτάδι της νύχτας που θα μας πάρει)
Αισχύλος-Επτα επί Θήβας-Στίχος 367-368
Θα ήταν καλλίτερα να μην το είχε γράψει ο Αισχύλος, θα ήμασταν σήμερα πιο ήσυχοι. Οι άλλες φυλές του πλανήτη δεν είχαν τέτοια μεγέθη διανοητών, γι αυτό και είναι τώρα ακόμη στα ερέβη της σκέψης και πολύ περισσότερο της φιλοσοφίας. Εμείς όμως κάθε μέρα ζούμε τα τραύματα των Ελλήνων ανατόμων της ψυχής. Θέλετε να το πείτε ατυχία, θέλετε πείτε το τύχη, θεϊκή επιλογή του γένους μας. Η ιστορία μας έχει επιλέξει κι εμείς είμαστε οι επίλεκτοι. Κάποιοι θα διαφωνήσουν, δικαίωμά τους αλλά συγχρόνως και αδυναμία τους να αναστρέψουν τους αιώνες της Ελληνικής ιστορικής προσφοράς.
Σβήσε τον Ηράκλειτο, σβήσε τον Επίκουρο και τον Αριστοτέλη. Δεν γίνεται, σε κάποια βιβλιοθήκη του Περού, της Κίνας ή της Αυστραλίας θα ελλοχεύει ξαπλωμένος ο Ευρυπίδης ή ο Δημόκριτος. Είναι αδύνατο, τα Ελληνικά χνάρια βρίσκονται στις εξωτερικές κολώνες του Λευκού οίκου, στην πρόσοψη του θεάτρου Μπολσόϊ στη Μόσχα και η Αφροδίτη της Μήλου στον κεντρικό διάδρομο του Λούβρου. Ας προσπαθήσει κάποιος να τα σβήσει, να τα αφαιρέσει. Άσκοπος κόπος, παρανοϊκή ενέργεια.
Την ίδια ώρα φίλος συναντάει στο γήπεδο κάποιον γνωστό του από κοντινό χωριό. Είχαν χρόνια να συναντηθούν και χάρηκαν αυθόρμητα την συνάντησή τους. Ο ένας πετυχημένος καταστηματάρχης, ο άλλος οδηγός ΕΚΑΒ στην Κάλυμνο. Και οι δύο οπαδοί ένθερμοι της ομάδας της πόλης μας. Μετά δεκαπέντε μέρες ξανασυναντιούνται στο γήπεδο και ο καταστηματάρχης ρωτά τον οδηγό πως και βρίσκεται πάλι στην γενέτειρα. Η απάντηση του οδηγού είναι καταπέλτης: να μωρέ, φεύγουν οι μισοί για τρείς μήνες και όταν γυρίσουν φεύγουν οι άλλοι μισοί για το επόμενο τρίμηνο. Να, ξέρεις μωρέ εσύ πως γίνονται αυτά στο Δημόσιο. Ο καταστηματάρχης δεν ξέρει. Μόνον απορεί, αν ο ίδιος έφευγε για τρείς μήνες από το μαγαζί του και άφηνε τις υποχρεώσεις του, ποια φυλακή θα έπρεπε να διαλέξει, του Μαλανδρίνου ή της Δεσκάτης;
Μου διηγείται άλλος φίλος μου επιχειρηματίας στα Ιωάννινα: Έφυγε ο γιός του με το πρόγραμμα ΄΄Erasmus’’ στην Τσεχία και πήγε στο ΙΚΑ για να βγάλει ασφαλιστική ένδειξη για να έχει το παιδί του ασφάλεια στην Πράγα. Καλημέρισε την πρώτη υπάλληλο μετά την είσοδο. Η υπάλληλος δεν του ανταπέδωσε τον χαιρετισμό. Εκείνος την ξανακαλημέρισε, εκείνη χωρίς απάντηση σήκωσε το τηλέφωνο και μιλούσε με οικείο τρόπο μασώντας επίμονα το υπόλειμμα της τσίχλας της. Σιγά μια τέτοια προσωπικότης μην έδινε σημασία στον πρώτο τυχάρπαστο πελάτη του ΙΚΑ. Τελικά με το ύφος του αυτοκράτορος Διοκλητιανού του έδειξε με τον στυλό της ποιος είναι ο αρμόδιος συνάδελφός για να απευθυνθεί . Ξανακαλημέρισε τον καινούριο υπάλληλο. Ούτε φωνή, ούτε μουγκρητό. Όταν τελικά κατεδέχθη να ακούσει το αίτημα εκηρύχθη ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος. Κατσάδιασε τον καταστηματάρχη γιατί ακόμη δεν είχε φθάσει η εγκύκλιος της εγκυκλίου για το πώς γίνεται αυτή η έκδοση του πιστοποιητικού. Η συμπεριφορά του αρμοδίου, πλην αναρμοδίου υπαλλήλου προσομοίαζε με αυτή του ταύρου ολίγον πριν την είσοδό του στην Ισπανική αρένα.
Ο πολίτης πελάτης στην Δημόσια υπηρεσία θεωρείται εχθρός. Σε ιδιωτική επιχείρηση θα τον είχαν πετάξει έξω κλοτσηδόν και θα του είχαν ζητήσει να επιστρέψει όλους τους μισθούς από την ημέρα προσλήψεώς του.
Σε άλλο φίλο μου καταστηματάρχη πήγε για έλεγχο ο αρμόδιος υπάλληλος του ΟΑΕΔ. Έτυχε να είμαι μπροστά. Ο έλεγχος κράτησε πέντε λεπτά και η ώρα ήταν ακριβώς 2 και 25’. Όταν ο ελεγκτής αποχώρησε στο έγγραφο που άφησε έγραφε 3 και 45’. Πήρε κλέβοντας από τον Έλληνα φορολογούμενο υπερωρία 45 λεπτών. ΄Οπερ έδει δείξαι.
Ερώτηση προς πάντα καλόπιστο Έλληνα: Πόσο αλήθεια φταίει ο Σόϊμπλε; Εδώ γίνεται ‘’ο κλέψας του κλέψαντος’’ και σεις πιστεύετε ότι θα επιβιώσει αυτό το κρατίδιο, έστω και αν απόγονοί μας ήταν ο Λεωνίδας, ο Μιλτιάδης και ο Παυσανίας; Όχι βέβαια, και δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα χαθούμε από τον παγκόσμιο χάρτη. Για ρωτήστε την κυρία Βαγενά που είναι εξειδικευμένη στα θέματα των αιώνων.
Ο τίτλος του άρθρου μεταφράζεται ως εξής: Μόνος βοηθός για τους αξιοδάκρυτους πόνους το μαύρο σκοτάδι της νύχτας που θα μας πάρει.
Φοίβος Ιωσήφ
