Ο Θ. Μουσόπουλος παρουσιάζει τον Τούρκο ποιητή μέσα από την μετάφραση του Σαμπρή Χατζηιμπράμ
Έχουμε διαφθείρει με πολλούς τρόπους έννοιες με καθολική και διαχρονική αξία. Ένας τρόπος είναι η καθιέρωση «Ημερών» που δημιουργούν την εντύπωση ότι μια μέρα του χρόνου αρκεί για να τιμήσουμε ένα πρόσωπο ή μιαν αξία. Τελικά πρόκειται για κρίση αξιών. Έτσι και ο έρωτας που – δεν θέλω καν να το εκστομίσω – ταυτίζεται με μια ημερομηνία, δίκην σούπερ μάρκετ προσφορών.
Ο φίλος μου, μαθητής και συνοδοιπόρος ποιητής Σαμπρή Χατζηιμπράμ, κατά καιρούς φιλοτεχνεί μεταφράσεις από την τουρκική ωραίων ποιημάτων, άγνωστων εν πολλοίς ποιητών στη γλώσσα μας. Τον ευχαριστώ, περιμένοντας να πραγματοποιηθεί ένα κοινό όνειρό μας.
Ένα ποίημα του Adnan Yücel για τον έρωτα μετέφρασε και μου το έστειλε. Περιμέναμε να περάσει η «Ημέρα» και το δημοσιεύουμε έτσι, απλά, χωρίς πέπλα μυστηρίου… Τιμώντας έναν ποιητή που έφυγε από τούτη τη ζωή πριν από δεκαπέντε χρόνια, έχοντας γράψει ωραία ποίηση.
Ο Adnan Yücel γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου του έτους 1953 στο Ελάζιγ της Τουρκίας, απόφοιτος του Ινστιτούτου Εκπαίδευσης της Τουρκικής Γλώσσας του Ντιγιαρμπακίρ και μετέπειτα του τμήματος Καλών Τεχνών της Παιδαγωγικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Άγκυρας. Διετέλεσε καθηγητής σε διάφορα λύκεια της Άγκυρας, ώσπου το έτος 1987 διορίσθηκε καθηγητής τουρκικής γλώσσας στην Παιδαγωγική Σχολή του Πανεπιστημίου Τσουκούροβα. Έργα του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και εφημερίδες. Πέθανε στις 24 Ιουλίου του έτους 2002.
Θανάσης Μουσόπουλος
Ώσπου ολάκερη η γη του έρωτα το πρόσωπο να γενεί
Δίχως έρωτα ήταν η ζωή κομματιασμένη
σε αγάπησα στο μεγαλείο μιας πίστης
στην ομορφιά της μάχης
η μάχη τούτη δεν τελείωσε
και μήτε θα τελειώσει
ώσπου ολάκερη η γη
του έρωτα το πρόσωπο να γενεί
για τον ΕΡΩΤΑ μιλήσαν της ζωής δάσκαλοι μεγάλοι
«να μπορείς να αγαπάς με έρωτα το κάτι το ωραίο
και συνάμα να μπορείς να μάχεσαι για τούτο»
και να λοιπόν στο πρόσωπό της
της αμυγδαλιάς τα άνθη
και να λοιπόν στα μαλλιά της
το χαμογελαστό το χώμα, η άνοιξη
εσύ είσαι, αγαπημένη μου η μάχη ετούτη ;
ή είσαι εσύ η ομορφιά της μάχης τούτης ;
χίλιες φορές σπάσαν τα νιόφυτα κλαδιά μας
χίλιες φορές τα κόψαν
ορίστε νάμαστε και πάλι ευτυχισμένοι
πάλι με λουλούδια
χίλιες φορές πνίξαν τον ΧΡΟΝΟ στο τρόμο
τον θανατοποίησαν χίλιες
ορίστε νάμαστε και πάλι σε γεννητούρια
και πάλι ευτυχισμένοι
τούτη η μάχη δεν τελείωσε ακόμα
και μήτε θα τελειώσει
ώσπου ολάκερη η γη
του έρωτα το πρόσωπο να γενεί
από τα πρώτα-πρώτα ποτάμια που περάσαμε
τα πόδια μας γενήκαν του νερού τα πόδια
τα χέρια μας της πέτρας χέρια και του χώματος
σε διψασμένα για βροχή πολλαπλασιαζόμαστε πρωινά
και με τελετές ραβόμαστε τα ζώδιά μας
και λέγαμε τραγούδια
από την ίδια χορδή την ίδια φωνή την ίδια ψυχή
εμείς άλλοτε δώσαμε στα βουνά το μωβ τους χρώμα
καιρό πριν τα νιάτα μας λεηλατηθούνε
μήτε η δύση τη στεναχώρια του θανάτου
μήτε το λυκαυγές τη χαρά της γέννας θα σκιάσει
σε εσένα ΦΥΣΗ
που στο’ να χέρι σου κρατάς νεκροθάφτες
και στο άλλο σου αλαφιασμένες μαίες
απευθυνόμαστε σε σένα
να ξέρεις αν και ζούμε περιχαρείς την ομορφιά σου
τούτη η μάχη δεν τελείωσε ακόμη
και μήτε θα τελειώσει
ώσπου ολάκερη η γη
του έρωτα το πρόσωπο να γενεί
τα παλάτια οι βασιλείες κάποτε θα καταρρεύσουν
το αίμα θα σωπάσει
η τυραννία θα τελειώσει
κι ίσως ανθίσουν μενεξέδες απάνω μας
κι ίσως να γελούν οι πασχαλιές
και από το σήμερα ίσως
μονάχα τούτοι που παν στο αύριο να μείνουν
κι’ αυτοί που για το αύριο δώσανε τη μάχη
ποιήματα θα γεννηθούν καινούργια πάλι
αισθήματα θα βρέξουν
κι η ΚΑΡΔΙΑ
στο ύψιστο σημείο αναφοράς της
θα πει σ’ αυτούς που λέν΄ πως όλα τελείωσαν
σ’ αυτούς που στο τραπέζι του φόβου φάγαν λιγοψυχιά
«μήτε τα άνθη που αντιστέκονται στα βουνά
μήτε η οργή που στις πόλεις θεριεύει είπε ακόμη αντίο»
κείνη η μάχη δεν τελείωσε
και μήτε θα τελειώσει
ώσπου ολάκερη η γη
του έρωτα το πρόσωπο να γενεί
Adnan Yücel
Μετάφραση Σαμπρή Χατζηιμπράμ
