Συνήθως μιλώντας για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής έχουμε στο μυαλό μας ένα παγιωμένο δικομματικό μοντέλο (ρεπουμπλικάνοι – δημοκρατικοί) και την πεποίθηση ότι οι κάτοικοι αυτής της χώρας μόνο στις εκλογές ασχολούνται με την πολιτική κατά έναν ‘τηλεοπτικό’, ‘κινηματογραφικό’ ή ‘ποδοσφαιρικό’ τρόπο.
Υπάρχει όμως και η άλλη όχθη την οποία τα μέσα ενημέρωσης παγκοσμίως πολύ λίγο παρουσιάζουν. Υπάρχει και στις ΗΠΑ Αριστερά. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο πολύ πρόχειρα βρίσκουμε σχετικά με τα κόμματα Μεγάλα Κόμματα Δημοκρατικό Κόμμα (Democratic Party) Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (Republican Party) Μεσαία Κόμματα Κόμμα Μεταρρύθμισης (Reform Party) Πράσινο Κόμμα (Green Party)Σοσιαλιστικό Κόμμα (Socialist Party)Συνταγματικό Κόμμα (Constitution Party) Ελευθεριακό Κόμμα (Libertarian Party). Βρίσκουμε στοιχεία για το Κομμουνιστικό Κόμμα των ΗΠΑ ( από Άρθρο στο ΒΗΜΑ της Μποζανίνου Τάνια 11/05/2014): «Το ΚΚ ΗΠΑ αριθμεί 2.000-3.000 μέλη σήμερα και έχει ως αρχηγό (πρόεδρο, όχι γενικό γραμματέα) τον 68χρονο Σαμ Γουέμπ, ο οποίος στις προεδρικές εκλογές του 2004 υποστήριξε τον Ομπάμα και άλλους Δημοκρατικούς υποψηφίους: θεωρεί και τα δύο μεγάλα κόμματα καπιταλιστικά αλλά οι Δημοκρατικοί είναι προτιμότεροι από τους Ρεπουμπλικανούς».*
Στο κείμενό μου αυτό θα παρουσιάσω κάποια στοιχεία για τον Σάντερς που ήταν ο βασικός αντίπαλος της Κλίντον στις διαδικασίες για το χρίσμα του Δημοκρατικού κόμματος. Μετά τα εκλογικά αποτελέσματα ο Σάντερς δήλωσε: «Ο Ντόναλντ Τραμπ πάτησε στο θυμό μιας καταρρέουσας μεσαίας τάξης που έχει σιχαθεί την κατεστημένη πολιτική, οικονομία και τα κατεστημένα ΜΜΕ» αναφέρει στην ανακοίνωσή του ο Μπέρναρντ «Μπέρνι» Σάντερς “Οι πολίτες κουράστηκαν να δουλεύουν περισσότερο για μικρότερους μισθούς, να βλέπουν αξιόλογες θέσεις εργασίας να ‘μεταναστεύουν’ στην Κίνα και άλλες χώρες με χαμηλό εργατικό κόστος, να παρακολουθούν εκατομμυριούχους να μην πληρώνουν φόρους και να μην μπορούν να υποστηρίξουν τη μόρφωση των παιδιών τους – την ώρα που οι πλούσιοι, γίνονται πλουσιότεροι”.
Ο Μπέρναρντ «Μπέρνι» Σάντερς (αγγλ. Bernard “Bernie” Sanders) είναι Αμερικανός πολιτικός και Γερουσιαστής που εκπροσωπεί την πολιτεία του Βερμόντ. Ήταν υποψήφιος για το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος για την προεδρία των ΗΠΑ στις εκλογές του 2016.
Ο Μπέρνι Σάντερς είναι ο ανεξάρτητος με τη μεγαλύτερη θητεία στην ιστορία του Κογκρέσου, παρόλο που συμπαρατάσσεται με το Δημοκρατικό Κόμμα σε διάφορες επιτροπές που συμμετέχει. Το 2015, προσχώρησε στο Δημοκρατικό Κόμμα. Είναι μέλος της Επιτροπής Προϋπολογισμού της Γερουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ διετέλεσε και πρόεδρος της Επιτροπής της Γερουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών για τις Υποθέσεις των Βετεράνων.
Γεννήθηκε το 1941 και μεγάλωσε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης και αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Σικάγου το 1964. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, δραστηριοποιήθηκε ως οργανωτής διαμαρτυριών για το Κογκρέσο για τη Φυλετική Ισότητα και τη Μη-βίαιη Συντονιστική Επιτροπή Φοιτητών στα πλαίσια του κινήματος πολιτικών δικαιωμάτων.
Ύστερα από την εγκατάστασή του στο Βερμόντ το 1968, ο Σάντερς κατήλθε υποψήφιος σε εκλογές διεκδικώντας τη θέση του κυβερνήτη του Βερμόντ και του γερουσιαστή των ΗΠΑ ως υποψήφιος του Κόμματος Ένωσης Ελευθερίας, χωρίς να σημειώσει επιτυχία. Αργότερα, έθεσε υποψηφιότητα για τη δημαρχία του Μπέρλινγκτον, της πολυπληθέστερης πόλης του Βερμόντ, θέση στην οποία εξελέγη το 1981. Το 1990, εξελέγη μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ για την Μονοεδρική περιφέρεια του Βερμόντ, ενώ το 1991 συμμετείχε στην ίδρυση της Προοδευτικής Παράταξης του Κογκρέσου, στην οποία συμμετέχουν τα πιο αριστερά μέλη του Δημοκρατικού Κόμματος. Διετέλεσε μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων μέχρι το 2006, οπότε και εξελέγη γερουσιαστής. Επανεξελέγη το 2012 συγκεντρώνοντας περίπου το 71% των ψήφων.
Ο Σάντερς έγινε ευρύτερα γνωστός το 2010, όταν συμμετείχε σε διαδικασία παρεμπόδισης ψήφου σχετικά με την επέκταση των περικοπών φόρων της προεδρίας Μπους. Ο Σάντερς υποστηρίζει πολιτικές παρόμοιες με εκείνες των ευρωπαϊκών σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, ειδικότερα εκείνες των σκανδιναβικών χωρών. Θεωρείται ως μία από τις ηγετικές προοδευτικές προσωπικότητες του Κογκρέσου, ειδικά σε θέματα ανισότητας εισοδημάτων, καθολικής υγειονομικής περίθαλψης, γονεϊκής αδείας, κλιματικής αλλαγής, δικαιωμάτων ΛΟΑΤ και μεταρρύθμισης χρηματοδότησης προεκλογικών εκστρατειών. Επίσης, άσκησε κριτική στην εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών, αντιτάχθηκε στον πόλεμο του Ιράκ, συχνά τοποθετείται και σε θέματα πολιτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, ασκώντας ιδιαίτερη κριτική στις φυλετικές διακρίσεις στο σύστημα δικαιοσύνης, καθώς και στις πολιτικές μαζικής επιτήρησης. Θα έλεγα ότι θα ήταν πράγματι το κάτι άλλο για την αμερικανική κοινωνία η υποψηφιότητα και ενδεχόμενη εκλογή του Σάντερς.
Κλείνοντας να αναφέρω κάτι που διάβασα σε άρθρο του Μιχάλη Καβουκλή για το αμερικανικό πολιτικό σύστημα: «Παρόλο που το αμερικανικό πολιτικό σύστημα θα μπορούσε να περιγραφεί ως απόλυτα δικομματικό αξίζει να κάνουμε δύο επισημάνσεις: στις ΗΠΑ υπάρχουν αυτή την στιγμή το Δημοκρατικό Κόμμα, το Ρεπουμπλικανικό, οι Πράσινοι, οι Λιμπερτάριανς και το Συνταγματικό Κόμμα και περισσότερες από τριάντα μικρότερες πολιτικές οντότητες που εκπροσωπούνται σε πάνω από τις μισές πολιτείες. Αυτό που συνήθως περνάει απαρατήρητο είναι ότι οι αμερικανοί δεν ψηφίζουν ποτέ κόμματα, αλλά μόνο πρόσωπα. Τα πρόσωπα στηρίζονται από κόμματα, μικρά ή μεγάλα, και έτσι αναδεικνύονται τα ποσοστά ισχύος του κάθε κόμματος.»
Θανάσης Μουσόπουλος
