Ο ανασχηματισμός είναι προ των πυλών. Η αγωνία κορυφώνεται για το ποια υπουργική θέση θα αναλάβει τελικά ο Φώτης Κουβέλης στη νέα κυβέρνηση…
Τι μας ενδιαφέρει
Πολύς λόγος γίνεται για τις υποψηφιότητες για το αξίωμα του Περιφερειάρχη και είναι λογικό. Δημιουργήθηκε ένα κενό με την απώλεια του Γ. Παυλίδη και θα πρέπει να καλυφθεί. Δεν μπορεί μια ολόκληρη Περιφέρεια να μένει ακέφαλη για πολλούς λόγους. Ως εκ τούτου, ο ορισμός της ημερομηνίας της εκλογικής διαδικασίας ήταν απαραίτητος.
Έτσι, με την ανακοίνωση της έναρξης της διαδικασίας, εκδηλώθηκαν και οι υποψηφιότητες. Θεμιτές και απόλυτα κατανοητές για μας, διότι είναι ανθρώπινη η φιλοδοξία. Αρκεί βέβαια αυτή να εδράζεται και σε βάσεις, σε δεδομένα στέρεα και εγνωσμένης αξίας. Δηλαδή να υπάρχουν όλα εκείνα τα στοιχεία που θα πρέπει να συγκεντρώνει ένας σύγχρονος υποψήφιος για ένα τόσο σημαντικό αξίωμα όσο αυτό του Περιφερειάρχη. Αυτό λοιπόν είναι το ζητούμενο.
Γ.Δ.
Χαρακτηριστικά
Και ποια είναι αυτά τα χαρακτηριστικά που θα πρέπει να διαθέτει ο νέος Περιφερειάρχης σύμφωνα και με τις αυξημένες απαιτήσεις του αξιώματος; Κατ’ αρχάς βέβαια να διαθέτει οργανωτική και διοικητική ικανότητα και επάρκεια. Να έχει δεδομένη την αντίληψη του ιδιωτικού επιχειρείν ως ελεύθερος επαγγελματίας, επιστήμονας και ο ίδιος. Να διαθέτει φυσικά επαρκή μόρφωση, να γνωρίζει τουλάχιστον μια ξένη γλώσσα, να διαθέτει επικοινωνιακό χάρισμα και ευχέρεια στις επαφές με την κοινωνία και την εξουσία.
Τέλος, να έχει ξεπεράσει κομματικές δεσμεύσεις και να έχει δείξει δείγματα λειτουργίας χωρίς φόβο για το πολιτικό κόστος.
Με δυο λόγια, ενδιαφέρει κυρίως η γάτα να πιάνει ποντίκια! Δηλαδή, να παράγει έργο, να έχει ιδέες ρηξικέλευθες, να υλοποιεί τις ιδέες με μέθοδο και πείσμα.
-Υπάρχει σίγουρα εκεί ανάμεσα στους 36 αυτός που διαθέτει αυτά τα δεδομένα που απαιτεί η δύσκολη και απαιτητική θέση του Περιφερειάρχη. Μακάρι να τον επιλέξουν…
Γ.Δ.
Ο αναμενόμενος
Κάθε φορά που μια κυβέρνηση «ζορίζεται», βρίσκεται σε αδιέξοδα ή θέλει να αποσπάσει την προσοχή του κοινού, προβαίνει σε ανασχηματισμό (πιο παλιά το λέγανε και «αναδόμηση»). Από τον κανόνα δεν ξεφεύγει και η «αριστερή» κυβέρνηση. Η τακτική είναι ίδια: προβάλλονται τα ελάσσονος σημασίας θετικά, αποσιωπούνται τα δυσεπίλυτα προβλήματα της κοινωνίας και… προαναγγέλλεται ως λύτρωση, ο ανασχηματισμός! Επί τούτου μάλιστα, «διαρρέουν» ονόματα που «φεύγουν» κι άλλα που «έρχονται», με στόχο να διαπιστωθεί η αντίδραση του κόσμου. Έτσι και τώρα, μετά την Παρασκευή (21/10), πληθώρα σεναρίων κυκλοφορεί. Τόσο για τα πρόσωπα όσο και για τη μορφή της νέας κυβέρνησης.
Εν πάση περιπτώσει -μετά τις συνεχώς αρνητικές δημοσκοπήσεις (αν δεν είναι κατασκευασμένες) και την εικόνα δυσαρέσκειας που παρουσιάζεται από την υπερφορολόγηση των πολιτών, μάλλον αναζητούνται λύσεις που θα αναστρέφουν (;) την κακή εικόνα της κυβέρνησης. Θα «δοκιμαστούν», άραγε, νέα κομματικά στελέχη; Θα επικρατήσει η συνήθης νοοτροπία «ισορροπίας» των εσωκομματικών τάσεων ή θα παρθεί μια γενναία απόφαση επάνδρωσης της νέας κυβέρνησης και με εξωκοινοβουλευτικά στελέχη εγνωσμένης εμπειρίας και ικανοτήτων στο είδος τους;
Οι καιροί για τη χώρα «ου μενετοί», ενώ και τα μαύρα σύννεφα γύρω μας πυκνώνουν: ένας λόγος παραπάνω να ληφθούν σοβαρότατες αποφάσεις.
Σ.Γ.
Το «θάμα»
Το σκηνικό είναι πια γνωστό και μάλλον δεδομένο όσο διαρκούν τα μνημόνια και τα προαπαιτούμενα. Άλλα τάζουν προεκλογικά τα κόμματα και άλλα πράττουν ως κυβέρνηση. Υπάρχει μεγάλο δημοκρατικό έλλειμμα καθώς οι πολίτες δεν αισθάνονται ότι εκπροσωπούνται, αλλά αμήχανοι παρακολουθούν τη διαιώνιση μέτρων που υποβαθμίζουν το βιωτικό τους επίπεδο. Οι νέοι δικαιολογημένα εξεγείρονται. Ποιος, άλλωστε, και γιατί να αποδεχτεί μέτρα φτώχειας Πότε, όμως, θα σταματήσουμε να γινόμαστε στο ίδιο έργο θεατές; «Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!», που έλεγε και ο Βάρναλης. Μόνο που το “θάμα” αργεί στην Ελλάδα.
Γ.Λ.
Σοβαρότης μηδέν
Για να ‘μαστε και λίγο σοβαροί. Γίνεται να ‘χουμε συγκυριακά έστω, γενιά των 100 ευρώ και ‘μεις να παίζουμε τις… κουμπάρες με τους καναλάρχες; Να βγαίνουν σπίτια και οικόπεδα στον πλειστηριασμό και εμείς να παίζουμε «γκάιντες» με ακατάληπτες αντιπαραθέσεις; Να γράφουν τέτοια φρικώδη οι γερμανικές εφημερίδες για «ρύθμιση του χρέους με Grexit» και ‘μεις να ομιλούμε τη δημώδη, λαϊκή του «δομικού ανασχηματισμού»!
Έχω μια απορία, μεγάλη. Τι να την κάνει ο Έλληνας τη μελλοντική απομείωση του χρέους, όταν θα ‘χει φτάσει στο κατώτατο όριο φτώχειας; Να ‘ναι “μολυσμένη γη” η πραγματική οικονομία και ‘μεις ν’ αγναντεύουμε το… όνειρό το απατηλό των δημοσκοπήσεων, των διαρροών, των σημειωμάτων, των non papers.
Είμαστε σοβαροί που παίζουν τις… κουμπάρες;
Γ.Ο.
Τους πήρανε χαμπάρι…
Το Άγιον Όρος πρόκειται να επισκεφτεί σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναφέρουν δημοσιεύματα τροποποιώντας το αρχικό του πρόγραμμα που προέβλεπε επισκέψεις του σε πόλεις της περιφέρειας. Θα επισκεφθεί τη Θεσσαλονίκη στις 28 αντί στις 26 Οκτώβρη που προγραμμάτιζε αρχικά. Μάλιστα …στα παραπολιτικά διαβάσαμε ότι πρόκειται να επισκεφτεί το Άγιον Όρος για να βρει… καταφύγιο – λέει – «από τους μνηστήρες -οκτώ τον αριθμό – της θέσης του εκλιπόντος περιφερειάρχη Αν. Μακεδονίας- Θράκης Γιώργου Παυλίδη»! Και προφανώς υπονοείται ότι θα έκαναν παρέλαση οι μνηστήρες για να συναντηθούν με τον κ. Μητσοτάκη για ευνόητους λόγους! Αν αληθεύει αυτό τότε να μη ξαφνιαστούμε αν ακούσουμε για καμιά ….προσκυνηματική εκδρομή υποψηφίων αντιπεριφερειαρχών της ΑΜ_Θ στο Άγιον Όρος!
Και για να σοβαρευτούμε: Αυτό που πρέπει να πρυτανεύσει είναι η ενότητα της παράταξης και να σταματήσουν τα παντός είδους αλισβερίσια. Οι πολίτες της περιφέρειας μας θέλουν να εκλεγεί ο πιο ικανός και μ’ αυτό το διακύβευμα πρέπει να ψηφίσουν όλοι οι περιφερειακοί σύμβουλοι κι όχι με παντός τύπου ανταλλάγματα…
Κι ο νοών νοείτω…
Μ.Ξ.
Ένας φιλέλληνας που ζεσταίνει σχολεία της Ξάνθης
Το να αγαπάς τη χώρα στην οποία έχεις γεννηθεί είναι συνηθισμένο – όχι πάντα βέβαια. Το να αγαπάς όμως μια χώρα έτσι από επιλογή είναι άξιο λόγου όταν ειδικά συνδυάζεται και με έργο. Κι ο λόγος για τον 64χρονος Βέλγος Τζίμι Τζαμάρ ο οποίος αγάπησε την χώρα μας – όπως ο ίδιος εξομολογήθηκε σε μια συνέντευξή του στο «ΕΘΝΟΣ» – από τα 16 του χρόνια όταν την επισκέφτηκε με τους γονείς του. Η αγάπη του όμως δεν έμεινε στα λόγια αλλά τον οδήγησε στο να βρει τρόπους να βοηθήσει ιδιαίτερα τώρα. Και βρήκε. Δημιούργησε έναν οργανισμό μη κερδοσκοπικό και διοργανώνει πολιτιστικές εκδηλώσεις και συναυλίες στις Βρυξέλες όπου διαμένει. Τα χρήματα που μαζεύει τα διαθέτει ανάλογα με τις ανάγκες που προκύπτουν. Έτσι μ’ αυτόν τον τρόπο έχουν διατεθεί χρήματα στο «Χαμόγελο του Παιδιού», στους «Γιατρούς Χωρίς Σύνορα», στο Ίδρυμα »Κάνε μια Ευχή» και τον ΕΛΕΠΑΠ, όπου τα χρήματα πήγαν σε ένα σχολείο για ανάπηρα παιδιά. Επίσης με τη βοήθεια του Ιδρύματος Λεβέντη έγινε δωρεά 30.000 ευρώ σε 40 σχολεία από την Αλεξανδρούπολη και το Διδυμότειχο μέχρι την Ξάνθη και τη Φλώρινα για να πληρωθεί το πετρέλαιο θέρμανσης. Ο κ. Τζαμάρ δηλώνει φιλέλληνας και ότι «θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι του για να βοηθήσω την Ελλάδα και τους Έλληνες».
Ο κ. Τζαμάρ δεν ζεσταίνει μόνο τα σχολειά μας ζεσταίνει και την καρδιά μας…
Μ.Ξ.
Ελληνικό Δημόσιο: ο μεγάλος «μπαταξής»
Παρακολουθώντας τα στοιχεία που ανακοινώνει το Υπουργείο Οικονομικών, δυσκολεύεται κανείς να τα πιστέψει, όσο και αν το θέλει. Λόγος για «δίκαιη ανάπτυξη». Νέος όρος. Και αμφιβάλλουμε γιατί τόσο καιρό το υπουργείο μας διαβεβαίωνε ότι από τα δανεικά που εισπράττουμε κατά καιρούς, εξοφλούμε τα χρωστούμενα. Προχθές μάθαμε την αλήθεια. Όχι από την Αθήνα, αλλά από τις Βρυξέλλες. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπέβαλε έκθεση στο Eurogroup για να εγκριθεί η εκταμίευση των 12,8 δισ. ευρώ. Και εκεί παρατίθεται όλη η αλήθεια, που δεν έχει καμία σχέση για το ύψος των χρεών που παρουσίαζε τόσο καιρό το υπουργείο. Ας τα δούμε: Στα τέλη του περασμένου Σεπτέμβρη το Δημόσιο χρωστούσε στους προμηθευτές 3,8 δισ. ευρώ. Χρωστούσε και στις επιχειρήσεις 1,4 δισ. ευρώ από επιστροφές φόρων. Και ακόμη 1,8 δισ. ευρώ από επιστροφές φόρων μετά από αιτήσεις των επιχειρήσεων. Και άλλο 1,4 δισ. ευρώ από συντάξεις που σχεδιασμένα καθυστερούνται. Και αναρωτιέται, λοιπόν, ο απλός πολίτης. Γιατί δεν υπάρχει χρήμα στην αγορά; Και αναρωτιέται και πάλι ο πολίτης κι εμείς μαζί του: Πώς δηλώνει συνεχώς αισιόδοξος ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του ότι θα έχουμε ανάπτυξη το 2017; Κάποιος άλλος πολίτης, πιο υποψιασμένος από εμάς, θα μας έλεγε ίσως ότι τα ίδια δήλωναν στα διάφορα εξάμηνα του 2015 και του 2016 για το επόμενο εξάμηνο. Θα πρέπει μάλλον να είμαστε πιο επιεικείς. Προφανώς δεν τους έχουν πληροφορήσει ότι η ανάπτυξη προϋποθέτει αύξηση της κατανάλωσης, της ζήτησης και αύξηση των επενδύσεων. Όταν είσαι όμως ο νούμερο 1 κακοπληρωτής και χρωστάς τόσο χρήματα στον ιδιωτικό τομέα, δεν μπορείς να μιλάς για ανάπτυξη και πλεονάσματα και άλλα ευφάνταστα.
Χ.Δ.
Ίσως ήρθε η στιγμή να λυθεί το ‘’Κυπριακό’’
Μπορεί όλοι οι Ελλαδίτες (όπως μας προσφωνούν οι Κύπριοι) να μην έχουν την καλύτερη εικόνα και την καλύτερη άποψη για τους κατοίκους της μεγαλονήσου. Κάποιοι άλλοι τους θεωρούν αδέλφια μας. Όπως και να έχει, έχουν πετύχει πολλά και τουλάχιστον σε αυτά θα πρέπει να τους μιμηθούμε. Το θέμα του Κυπριακού έχει γίνει πασίγνωστη φράση: «Δεν θα λύσουμε και το Κυπριακό». Αφού δοκίμασαν, λοιπόν, τον υπερπατριώτη Τάσσο Παπαδόπουλο, ο οποίος τορπίλισε την λύση του εθνικού θέματος, μετά δοκίμασαν τον αριστερό Χριστόφια, ο οποίος παρέδωσε μια οικονομία που αναπόφευκτα οδηγούσε σε κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος και σε μνημόνιο. Την τρίτη φορά δεν την πάτησαν, όμως. Εξέλεξαν τον Νίκο Αναστασιάδη, έναν σοβαρό άνθρωπο, πραγματικό πατριώτη, που πήρε τις δύσκολες αποφάσεις και τις εφάρμοσε. Η Κύπρος βγήκε από το “καταραμένο” μνημόνιο πιο δυνατή και βρίσκεται ένα βήμα πριν από μια δίκαιη λύση του Κυπριακού. Γι’ αυτό και ζήτησε ενότητα ώστε να επιτευχθεί αυτό που αποτελεί βάρος για όλο τον κυπριακό ελληνισμό. Να επανενωθεί η Κύπρος μέσα από την δύσκολη διαπραγμάτευση των επόμενων ημερών. Αν δεν βρεθεί μια λύση και σε αυτή την ιστορική στιγμή, είναι πολύ αμφίβολο αν θα μπορέσει να δοθεί κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον.
Χ.Δ.
