Το νέο του βιβλίο, που περιγράφει την σύντομη διαδρομή του στην πολιτική σκηνή, παρουσίασε στην Ξάνθη ο γνωστός συγγραφέας
«Η φράση του Τσόρτσιλ ότι ‘’έξω από το κόμμα μου είναι οι αντίπαλοί μου και μέσα στο κόμμα μου οι εχθροί μου’’ επιβεβαιώθηκε και σε μένα»
Στο νέο του βιβλίο με τίτλο «Ήμουν κι εγώ εκεί» ο Πέτρος Τατσόπουλος περιγράφει τις εμπειρίες του από τη σύντομη διαδρομή του στην πολιτική σκηνή της χώρας τις ταραγμένες μέρες των Μνημονίων (2012-2015). Ένα βιβλίο για τα παρασκήνια της πολιτικής, που έχει προκαλέσει ήδη αρκετές συζητήσεις, παρουσιάστηκε το απόγευμα της Παρασκευής, 8 Απριλίου, στον Πολυχώρο της Καπναποθήκης ‘’Π’’ του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης. Την εκδήλωση συντόνισε ο εκπαιδευτικός Δρ. Παναγιώτης Σωτηρόπουλος, χαρακτηρίζοντας ευρηματικό τον τρόπο καταγραφής της κρίσης του πολιτικού συστήματος, ακόμη και στα σημεία που διαφωνεί με τον συγγραφέα, τονίζοντας ότι σε μια περίοδο γενικευμένης αφασίας, παρουσιάζονται μέσα από το βιβλίο και την δημόσια παρουσία του Πέτρου Τατσόπουλου οι εμμονές που χαρακτηρίζουν το κοινωνικό σώμα.
Η πολιτική μια πληγή που δεν κλείνει, μια τραγωδία χωρίς κάθαρση
Το «’Ημουν κι εγώ εκεί» είναι ο προσωπικός πολιτικός απολογισμός ενός συγγραφέα που ποτέ δεν έκρυψε τις απόψεις του και ποτέ δεν δίστασε να πει δημοσίως όλα όσα σκέφτεται, ακόμη κι αν αυτό είχε συνέπειες για τον ίδιο και την προσωπική του πορεία. Ο λόγος του είναι χειμαρρώδης, αφού το βιβλίο είναι γραμμένο με πολύ άμεσο τρόπο και ύφος ανεπιτήδευτο: «Είχα την αίσθηση ότι οι περισσότεροι συνάδελφοι στην κοινοβουλευτική μας ομάδα ζούσαν στην κοσμάρα τους. Είχαν φέρει από το σπίτι το ταπεράκι με τις πολιτικές τους ιδέες, κατευθείαν από την κατάψυξη, και δεν σκόπευαν να αλλάξουν το μενού με καμία Παναγία», λέει κάπου χαρακτηριστικά. Μιλώντας για την γενική αίσθηση που του άφησε η εμπλοκή του στην πολιτική, την χαρακτήρισε ως μια πληγή που δεν κλείνει ποτέ, «ούτε επουλώνεται, ούτε σε σκοτώνει». Σε κάθε συνομιλία εκτός κάμερας που είχε με πολιτικούς της πρώτης γραμμής ή και παλιότερους διέκρινε ένα αίσθημα ανολοκλήρωτης προσδοκίας. Αποκάλεσε τα τρία χρόνια ενεργούς πολιτικής ως σκληρό μάθημα, αφού ανεξάρτητα από τις προθέσεις με τις οποίες κάποιος ξεκινά, οι πράξεις και δηλώσεις μοιάζουν να έχουν αυτόνομη ζωή, αφού πολλά διαστρεβλώνονται, αποφλοιώνονται, απομονώνονται, χρησιμοποιούνται με κάποιον τρόπο.
Δεν είναι ούτε απολογία, ούτε κείμενο για να δικαιολογήσω τις επιλογές μου
Ο συγγραφέας αποφάσισε να γράψει γιατί έχει ακόμη νωπά τα γεγονότα στη μνήμη του, μπορώντας να τα περιγράψει με ενάργεια, χωρίς απολογητική διάθεση και δίχως να θέλει να δικαιολογηθεί, θεωρώντας ότι βρισκόμαστε και πάλι σε μία εποχή εξαιρετικά ρευστή πολιτικά, όπου θα διαμορφωθούν καινούρια πράγματα, με την εμπειρία ενός μη πολιτικού που ασχολήθηκε με την πολιτική να μπορεί να συμβάλει πιθανόν και στις επιλογές που θα κάνει ο καθένας από αυτούς που θα το διαβάσουν. Ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να έρθει σε επαφή με τα παρασκήνια της πολιτικής ζωής της χώρας, έναν κόσμο που ελάχιστοι ψηφοφόροι γνωρίζουν από κοντά. Ο Πέτρος Τατσόπουλος θέλει να μας υπενθυμίσει μια απλή αλήθεια: τα πολιτικά παιχνίδια έχουν συνέπειες που ξεφεύγουν από τα στενά όρια του Κοινοβουλίου και επηρεάζουν τις ζωές όλων μας. Την ίδια στιγμή, γίνεται φανερό πόσο πυκνός έχει γίνει ο πολιτικός χρόνος, πόσα πολλά και σημαντικά έχουν συμβεί στη χώρα μας μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.
Το προφίλ του Τσίπρα, οι ιδεοληψίες και η κρυφή ατζέντα
Στα τέλη Ιανουαρίου του 2012 αποφασίζει να ασχοληθεί με την πολιτική. Ιδεολογικά αισθάνεται οικειότητα με την ΔΗΜΑΡ και τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να γνωρίζει κανέναν μέσα από τα κόμματα αυτά, παρά μόνο την Ρένα Δούρου. Αυτή κανόνισε το ραντεβού απ’ ευθείας με τον Αλέξη Τσίπρα, το συμπαθητικό και χαμογελαστό παιδί, όπως τον περιγράφει, που δεν θύμιζε σε τίποτα το στερεότυπο αριστερό προφίλ. Ένας νεαρός πολιτικός με λιγοστή πείρα, αφού η πολιτική του καριέρα πήγαινε στον αυτόματο πιλότο, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Μια πεποίθηση που χαρακτηρίζει μια ολόκληρη γενιά, όπως τόνισε ο Τατσόπουλος, ότι τα πράγματα δεν χρειάζονται τεράστια προσπάθεια, αρκεί να έχουμε δίκιο και θα αποδεχθούν το δίκιο μας οι άλλοι. Όπως χαρακτηριστικά είπε στην εκδήλωση: «Όλα αυτά δεν δημιουργούν πρόβλημα αν δεν πάρεις την εξουσία. Όταν πρέπει να κυβερνήσεις όμως χαλάει το παιχνίδι». Το μεγάλο μυστικό που ισχυρίζεται ότι δεν γνώριζε ο Τατσόπουλος ήταν η κρυφή ατζέντα. Η συνεργασία με τους ΑΝΕΛ. Αυτό που εξόργιζε συχνά τον συγγραφέα ήταν η ρήξη με την κοινή λογική. Αυτό στον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρχε, αφού η πραγματικότητα άλλαζε για να κρατηθούν οι ιδέες των μελών του κόμματος. «Η σημερινή κυβέρνηση είναι η κατάληξη 42 χρόνων λαϊκισμού. Κανένα κόμμα δεν παίρνει την εξουσία στην Ελλάδα αν δεν την υιοθετήσει», κατέληξε ο συγγραφέας.
ΧΑΡΗΣ ΔΙΑΦΩΝΙΔΗΣ
