Νέα έκδοση με αφορμή τα 120 χρόνια από το θάνατο του Γ. Βιζυηνού
Να σε παιδέψει ο πλάστης μου,
καταραμένη ξενιτιά,
μας παίρνεις τα παιδάκια μας
και μας αφήνεις στη φωτιά,
και πίνουμε τόση χολή
όταν τα λέμ’ «ώρα καλή!
«Δεν μπορείς να ασχοληθείς με το θρακικό πολιτισμό, χωρίς να μελετήσεις το ποικίλο έργο του Γεωργίου Βιζυηνού (1849-1896). Ο Γεώργιος Βιζυηνός παρόλο που έζησε λίγα χρόνια, κατέθεσε με την πένα και την ψυχή του έργα που καινοτομούν και δημιουργούν αφετηρία στο νεότερο ελληνικό πολιτισμό», σημειώνει στο προλογικό του σημείωμα ο συγγραφέας. Ο Θανάσης Μουσόπουλος, ένας άνθρωπος της Πόλης-Αγοράς της Ξάνθης, σκαπανέας, ριζοσπάστης, καινοτόμος, αυτόφωτος, πηγαίος και αισθαντικός, μία δεξαμενή στοχασμού, χωρίς πρόθεση εντυπωσιασμού, προκαλεί με αυτό το τελευταίο του πόνημα, νέα σκέψη για το έργο του σεμνού και εξαίρετου πνευματικού εργάτη της Θράκης Γεωργίου Βιζυηνού.
Με φυσικότητα στην αφήγησή του, ο Θανάσης δίνει στον αναγνώστη την δυνατότητα να ανακαλύψει σε αυτό το ολιγοσέλιδο εγχειρίδιο έντυπο, την πρωτόγονη αθωότητα και λαϊκή απλότητα του Γεωργίου Βιζυηνού, ο οποίος μπαίνοντας για τα καλά στο πραγματικό νόημα του δημοτικού λόγου, μπόρεσε να εκφράσει, παρά τον πρόωρο θάνατό του, το όραμα της πατρώας γης και τη σκληρή μοίρα ενός πολυβασανισμένου αλλά περήφανου λαού, του Θρακικού.
Μιχάλης Σπανίδης, εκδότης-βιβλιοπώλης
