ΑΙΓΛΗ και μόνο ΑΙΓΛΗ ήταν περιβεβλημένη η εκδήλωση των πέντε χρόνων του Δικτύου Λόγου και Πράξης το απόβραδο της Παρασκευής 20 – 11 – 2015, στο Πι των καπναποθηκών.
Η απλότητα , η σεμνότητα, η προσήλωση στην παράδοση, κυρίαρχη έκφραση. Καθήλωσε πάνω από δυο ώρες τους τυχερούς που παραβρέθηκαν. Ο συντονιστής Θανάσης Μουσόπουλος στις καλύτερες ίσως στιγμές του.
Τι να θέλει ένας κοινός θνητός ακόμα παραπάνω; Μέσα από την σύσταση του ΔΙΚΤΥΟΥ, δίνει στην τοπική κοινωνία δίαυλο επικοινωνίας μεταξύ ΛΟΓΟΥ και ΠΡΑΞΗΣ. Η ταύτιση – ακρογωνιαίος λίθος της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, του βαθμού συνειδητότητας, ύπαρξης, ανέλιξης.
Η εγγονούλα του, στα πρώτα ακούσματά της, ενστερνίζονταν θέλω να πιστεύω, τον αγώνα ολόκληρης ζωής του παππού, για μια ΞΑΝΘΗ αντάξια της Ιστορίας της, θηλάζοντας από τη μητέρα της, τρισευτυχισμένη. Η σύζυγος Δήμητρα, φιλόλογος με πλούσια δράση σε Άβδηρα – Σμίνθη, με έργο εκπαιδευτικού που φέρει αντάξια τον τίτλο, αειφόρος, αειθαλής. Η κόρη Μαρία, ιστορικός πανεπιστημιακού περιεχομένου, ποιήτρια, στις ράγες του πατέρα.
Το κοινό, παρά το γεγονός ό,τι εκείνη τη στιγμή είχαμε στην πόλη της Ξάνθης πέντε ταυτόχρονα εκδηλώσεις, πεπεισμένο για το έργο που επιτελείται, γέμισε την αίθουσα της εκδήλωσης. Ο τιμώμενος ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΕΜΕΡΤΖΟΠΟΥΛΟΣ ο τελευταίος των ΕΥΕΡΓΕΤΩΝ ΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ σαφέστατα ζούσε τις καλύτερες των στιγμών του, δίπλα στη σύντροφο της ζωής του Βασιλική, όπως και φίλους, συγγενείς που ήρθαν από τη Θεσσαλονίκη, για τη μεγάλη στιγμή. Αφήνει στην πόλη της ΞΑΝΘΗΣ κατά ελάσσονα, στη νέα γενιά κατά μείζονα λόγο, την σύγχρονη πυξίδα προσανατολισμού, λαξευμένη από πλειάδα εθελοντών που στελεχώνουν το ΔΙΚΤΥΟ. «Όλοι οι παριστάμενοι είστε μέλη, όλοι οι οικειοθελώς προσερχόμενοι, είναι μέλη» διετύπωσε κάποια στιγμή ο Θανάσης.
Ο Μιχάλης Σπανίδης δικαιολογημένα κατακεραύνωσε τα φαντάσματα της πόλης, προειδοποιώντας ό, τι έληξε άδοξα για την απληστία – ακηδεία η φροντίδα τους ( τρόπος του λέγειν ). Κήδομαι = φροντίζω.
Ο Γιώργος Κωτούλας σε μια διαδρομή έντονων συγκινήσεων μέχρι την σημερινή μέρα του μεγαλείου, μοίραζε τις ματιές ανάμεσα στη σύντροφό του Ευγενία ( ελέω κλεμμένων οικογενειακών στιγμών για να περατωθεί το Μονοπάτι ) με τον επιστήθιο τιμώμενο φίλο του, τους παριστάμενους.
Για να είμαι ειλικρινής, όπως απολάμβανα τη ροή της εκδήλωσης μου ήρθε στο μυαλό η Λίτσα Διαμάντη με την μεγάλη της τραγουδιστική επιτυχία του 1969 : «Δεν υπάρχει ευτυχία που να κόβεται στα τρία…».
Ο Μιχάλης Λομβαρδέας, Αντιδήμαρχος αθλητισμού – πολιτισμού εκπρόσωπος του Δημάρχου Χαράλαμπου Δημαρχόπουλου με αιφνιδίασε. Κυριολεκτώ. Λιτός, μεστός, ουσιαστικός. Μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Με πολύ λίγες λέξεις. Λακωνικότατος. Όπως θα’ πρεπε από χρόνια. Μιχάλη, κέρδισες τις εντυπώσεις.
Και οι άλλοι όσοι χαιρέτισαν ήταν στο πνεύμα της βραδιάς. Απλά εκείνοι, όπως π.χ. ο εκπρόσωπος του Σεβασιωτάτου είναι παραδοσιακά σοβαροί, έτσι δεν μας εκπλήσσουν.
Πάμε τώρα στη μουσική επένδυση. Μουσικό Σχολείο, Φιλαρμονική Δήμου, υψίφωνοι, πιανίστες, μουσικοί μέλη του Δικτύου, τα «ιερά τέρατα» του πάλαι ποτέ Πανοράματος Τάκης Μιχαηλίδης – Θανάσης Λεμονίδης στα καλύτερά τους. Η απεικόνιση του Αβδηρίτη Γρύπα κοσμούσε την τούρτα των πέντε χρόνων.
Στον «Κήπο» του Λευτέρη Καρακατσάνη, γιορτάστηκαν τα έτη περαιτέρω. Εκεί εκτός από τα εδέσματα, κέρδισε τις εντυπώσεις, η σύγχρονη Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Φιλοθέη, πολιτικός μηχανικός – σερβιτόρα. Κορίτσι μου ο Θεός να μου κόβει μπακλαβάδες και να σου δίνει ηθοποιία.
Να είστε όλοι καλά, γεροί, δημιουργικοί με πίστη, τόλμη, φαντασία. Η ΞΑΝΘΗ σε στιγμές μεγαλείου. Τα καλύτερα, έρχονται.
Στέλιος Αρσενίου
