Α. Την τρέχουσα περίοδο, περίοδο εκτεταμένης κρίσης στα δημόσια οικονομικά, το ασφαλιστικό έρχεται διαρκώς στην πολιτική επικαιρότητα και η ανάγκη έρευνας κάθε παραμέτρου του είναι επιτακτική.
Μία βασική συνιστώσα του είναι η ανάγκη οριστικής τακτοποίησης της κοινωνικοασφαλιστικής κατάστασης των μη κοινοτικών αλλοδαπών άμεσα ασφαλισμένων και συνακόλουθα λόγω της οικογενειακής επανένωσης των έμμεσα ασφαλισμένων μελών της Οικογένειάς τους. Μετά την “εξαέρωση” των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων διά του Προγράμματος PSI το 2012 και την τεράστια απώλεια εισφορών λόγω της συνεχιζόμενης οικονομικής ύφεσης ο κίνδυνος οικονομικής κατάρρευσης του Ελληνικού Ασφαλιστικού Συστήματος επικρέμαται επί της πολύπαθης Ελληνικής Κοινωνίας.
Πλέον έχει καταστεί πολιτικός στόχος η διάσωση και η διατήρηση του εναπομείναντος κοινωνικοασφαλιστικού κεφαλαίου και η ορθή διαχείρισή του για τις επόμενες γενεές στην Χώρα μας πάση θυσία και επομένως οι ασφαλιστικές προσδοκίες των εργαζομένων νόμιμα ή παράνομα στην Χώρα μας αλλοδαπών μη κοινοτικών υπηκόων, μη αναγνωριζόμενες άλλωστε αγώγιμες αξιώσεις αυτόματα ούτε και κατά την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), πρέπει να αντιμετωπισθούν υπό το πρίσμα του προφανούς οφέλους για το σύνολο Ασφαλιστικό Σύστημα, των συνταγματικών αρχών της απαίτησης αμοιβαιότητας και της βιώσιμης κοινωνικής ανάπτυξης, καθώς και της κοινοτικής αρχής της καταπολέμησης του λεγόμενου “κοινωνικού τουρισμού”, της αποτροπής δηλαδή της επιβάρυνσης του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος κρατών μελών κατόπιν επιλογής των διακινούμενων κοινοτικών ασφαλισμένων.
Β. Χωρίς να εννοούμε ότι θα τύχουν παράνομης εκμετάλλευσης ή και θα αφαιρεθούν αυθαίρετα από τους μεταβαλλόντες τις αντιστοιχούσες εισφορές αλλοδαπούς κατοχυρωμένα δικαιώματά τους, προτάσεις προς την κατεύθυνση της αναζήτησης λύσης για την επιβίωση του συστήματος θα μπορούσαν ενδεικτικώς να είναι:
(α) η θέσπιση ως παρεπόμενης ποινής κατά την ισχύουσα νομοθεσία περί αλλοδαπών και τον ΠΚ στην περίπτωση κατάγνωσης ποινής από Δικαστήριο ανεξαρτήτως δικαιοδοσίας και διαδικασίας της οριστικής διαγραφής ίσου αριθμού ασφαλιστικών μηνών και εισφορών από τα αντίστοιχα Ασφαλιστικά Ταμεία αντί για χρηματική ποινή, που ούτως ή άλλως η δικαστηριακή εμπειρία τ ων τελευταίων είκοσι ετών στην Χώρα μας αποδεικνύει π ως ο καταδικαζόμενος και συνήθως ερημοδικαζόμενος αλλοδαπός ουδέποτε θα καταβάλει στο Δημόσιο Ταμείο
(β) ο οριστικός συμψηφισμός με καταβληθείσες ήδη ασφαλιστικές εισφορές του άμεσα και ευθέως ασφαλισμένου αλλοδαπού του κόστους για την περίπτωση παροχής υγειονομικής περίθαλψης προς τα εξαρτημένα μέλη πέραν τ ων έμμεσα ασφαλισμένων της οικογενειακής επανένωσής του στην Χώρα μας πέραν τ ων απολύτως απαραιτήτων κρατικών παροχών πρόνοιας,
(γ) ο καθορισμός βάσει διαφανούς καταλόγου κατόπιν διαβούλευσης των περιοριστικά προβλεπομένων παροχών προς τα έμμεσα ασφαλισμένα μέλη της οικογένειας του αλλοδαπού και ο προσδιορισμός τ ων λοιπών, για τις οποίες το κόστος θα συμψηφίζεται οριστικά με καταβληθείσες εισφορές ή σε αντίθετη περίπτωση θα καταβάλλεται αποκλειστικώς από τους λήπτες τ ων παροχών.
Γ. Το όφελος του Δημοσίου από την πρόταση είναι προφανές πέραν και των κοινωνικών παραμέτρων της πρότασης.
