Βγήκε η Ζωή, μπήκε ο Λεβέντης

Η ρευστότητα και η μεγάλη αποχή ήταν το χαρακτηριστικό αυτών των εκλογών, στοιχεία που δυσκόλεψαν την δουλειά των εταιρειών δημοσκοπήσεων. Δεν θα συμμερισθούμε βέβαια την άποψη του μετρ της συνομωσιολογίας και βασικού εταίρου της συγκυβέρνησης, Πάνου Καμένου, περί «δολοφόνων» εταιρειών μέτρησης της κοινής γνώμης. Κατά την γνώμη μου οι δημοσκοπήσεις έπιασαν την γενική τάση, την οποία «φωτογράφισαν» οι σοβαρές εταιρείες και ως προς τα δύο μεγάλα κόμματα και ως προς τα μικρά λαμβανομένου υπόψη ότι το τελικό αποτέλεσμα, διαμορφώθηκε την τελευταία μέρα.

Ο λαός με την ετυμηγορία του έκανε κάτι που το θεωρώ απολύτως φυσιολογικό. Ανέθεσε στον Τσίπρα να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις του μνημονίου και να βγάλει το «φίδι από την τρύπα», είτε αυτό έγινε με καλή διάθεση είτε με την εκδικητική λογική: «αφού τα κατάφερες να μας μπλέξεις τόσο άσχημα, φρόντισε να μας ξεμπλέξεις, αναλαμβάνοντας της ευθύνες σου». Προνόησε μάλιστα (ο λαός) να του προσφέρει για συμπαραστάτη σε αυτό το δύσκολο έργο, τον πειθήνιο συνεργάτη και δεξί του χέρι (στην κυριολεξία), Πάνο Καμένο, που δεν πρόκειται να του δημιουργήσει κανένα πρόβλημα σε αντίθεση με την Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι, που θα ζητούσαν κάτι περίεργα πράγματα για την παραγωγή πλούτου, την επιχειρηματικότητα τις ιδιωτικοποιήσεις, τις μεταρρυθμίσεις, την αλλαγή του εκλογικού νόμου και άλλα νεοφιλελεύθερα… Για τον ίδιο λόγο έθεσε εκτός Βουλής τον Λαφαζάνη και την Ζωή, που θα δημιουργούσαν στον Τσίπρα άλλα προβλήματα από τα αριστερά, αλλά και διάφορα άλλοθι για νέα απόδραση από την πραγματικότητα.

Η ήττα του Βαγγέλη Μεϊμαράκη με τόσο ευρύ σκορ, δεν ήταν αναμενόμενη. Είναι φανερό ότι η στρατηγική της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα μεγάλο συνασπισμό, όχι μόνο δεν έπεισε, αλλά μπέρδεψε τους ψηφοφόρους, που προτίμησαν να πάνε εξ αρχής με τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά διά της τεθλασμένης. Εξ άλλου προέβλεψαν ότι είναι καλύτερα να έχουν τον Αλέξη στην Κυβέρνηση, παρά στην αντιπολίτευση όπου θα μετατρεπόταν πάλι σε αντιμνημονιακό και θα ανέβαζε, εξ αντανακλάσεως, στα κάγκελα τους λαϊκιστές της Ν.Δ.

Νομίζω ότι η ύπαρξη αυτοδυναμίας στη συνεργασία Τσίπρα- Καμένου, ανακούφισε και την Φώφη Γεννηματά και τον Σταύρο Θεοδωράκη, διότι τους απάλλαξε από την υποχρέωση να συμμετάσχουν σε μια Κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, βοηθώντας τον να βγάλει τα κάστανα του μνημονίου από την φωτιά, με κίνδυνο να τσουρουφλισθούν μαζί του. Βέβαια θα παρέμβουν, αν χρειασθεί για να διασφαλίσουν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας αλλά θα το κάνουν «αλά κάρτ» και με όρους που αυτοί θα επιβάλλουν.

Η αποτυχία του Ποταμιού ήταν αναμενόμενη, λόγω της λανθασμένης στρατηγικής του στο ζήτημα των συνεργασιών είτε με ΝΔ είτε με ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στο ζήτημα της αναπαραγωγής του απολίτικου Τσιπραϊκού διλήμματος ανάμεσα στο «καλό νέο» και το «κακό παλιό». Εξ άλλου σε αυτές τις περιπτώσεις οι ψηφοφόροι προτιμούν το πρωτότυπο από το αντίγραφο. Το θετικό της αποτυχίας του Ποταμιού να καθιερωθεί ως ο ηγέτης του κεντροαριστερού μεταρρυθμιστικού χώρου, είναι ότι θα εγκαταλείψει επί τέλους την μοναχική του πορεία και θα συνεργασθεί, ελπίζω, για την δημιουργία του μεγάλου ευρωπαϊκού σοσιαλδημοκρατικού πόλου, που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος.

Η Δημοκρατική Συμπαράταξη ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ- Κινήσεων, έφερε ικανοποιητικά αποτελέσματα παρά την αποτυχία συνεργασίας με τον Γιώργο Παπανδρέου και παρά την διασπαστική τακτική του πρώην Προέδρου της ΔΗΜΑΡ και μοιραίου Φώτη Κουβέλη. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι παρά την αποτυχία της να υπερκεράσει την Χρυσή Αυγή, καθιερώθηκε ως ο σημαντικότερος φορέας του σοσιαλδημοκρατικού χώρου που θα αναλάβει σύντομα ουσιαστικές πρωτοβουλίες για την συγκρότησή του, πριν προλάβει ο κ. Τσίπρας να αξιοποιήσει την ικανότητά του στον πολιτικό μεταμορφισμό.

Ο κ Λεβέντης κατάφερε επί τέλους να μπει στην Βουλή με εννιά βουλευτές, εκμεταλλευόμενος την αντισυστημική ψήφο των πολιτών και απορροφώντας και απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δημιουργώντας πολλά ερωτηματικά για το πολιτικό του στίγμα Υπομονή. Εξ άλλου «αρχή άνδρα δείκνυσι». Τελικά φαίνεται πως έχουν δίκαιο αυτοί που υποστηρίζουν ότι αυτές οι εκλογές έγιναν για να βγει η Ζωή από την Βουλή και για να μπει ο Λεβέντης..

 

Γιάννης Λασκαράκης