Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε μεταξύ μας ειλικρινά. Μάθαμε στη σπατάλη! Είχε γίνει γνωστό απ άκρου εις άκρον στον κόσμο ότι οι Έλληνες είναι ένας σπάταλος λαός και πρέπει να συμμαζεύεται σιγά σιγά. Που θα πήγαινε αυτό, φαγητό κάθε μέρα, ύπνο κάθε μέρα και δουλειά μέρα πάρα μέρα.
Στην καλλίτερη περίπτωση, αλλιώς και μια φορά το δεκαπενθήμερο, αφού είναι γνωστό από παλιά πως η πολύ δουλειά τρώει τον αφέντη. Η δουλειά είναι καλή αλλά όχι για μας. Εμείς είμαστε ένας λαός γλεντζές και με κύριο γνώρισμα την υποστήριξη των άλλων λαών. Δώσε μας λαούς και την ψυχή μας πάρε. Είχαμε αποκτήσει την συνήθεια να προτιμάμε τα εκτός έδρας, τις υπερωρίες αν και ήταν πέραν του εικοσιτετραώρου και οπωσδήποτε δεν μας χάλαγε να παίρναμε και κανά δάνειο για ξενώνα και να φιλοξενούσαμε εκεί μόνον την οικογένειά μας. Τίμια πράγματα και νοικοκυρεμένα, δεν θέλω ζαβολιές.
Πιάναμε επί παραδείγματι δουλειά στην εφορία και όλως παρεμπιπτόντως και λόγω της ταχείας εξυπηρέτησης των προσερχομένων πελατών έμενε και σε μας καμιά θερμαινόμενη πισίνα, ποτέ όμως μεγαλύτερη αυτών των Ολυμπιακών αγώνων, ποτέ, υπήρχε σεβασμός στο Ολυμπιακό πνεύμα. Τώρα πάλι αν από τύχη γινόσουν αρχηγός σε ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα και έπρεπε να σιτίζεις τα παιδιά, δεν χάλαγε ο κόσμος αν δεν έτρωγαν κάθε μέρα τα παιδιά πελαγίσιες τσιπούρες, ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος της τσιπουρίασης, βαριά ασθένεια. Έτσι όλο και κάτι θα μπορούσε να μείνει για τον υπεύθυνο και μηδέποτε ανεύθυνο προϊστάμενο. Είπαμε, μακριά από την τσιπουρίαση, και τα ρεβίθια φαγητό είναι, έστω και χωρίς λάδι. Με τα πολλά και με τα λίγα φτάσαμε εδώ που φτάσαμε σήμερα αλλά είμαι απολύτως βέβαιος πως μπορούμε να φθάσουμε ακόμα παρά πέρα.
Είναι ολοφάνερο πως η Κυβέρνηση προσπαθεί με νύχια και με δόντια να οδηγήσει τον Ελληνικό λαό σε νέους λαϊκούς θριάμβους γεμάτους αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία βασισμένους στα λαϊκά τραγούδια του Καζαντζίδη που εμβαθύνουν χαρωπά σε θέματα θανάτου και πείνας.
Ήδη μέχρι σήμερα η κυβέρνηση έχει πετύχει πολλά. Οι βιομήχανοι εκδιώχθηκαν μετά το κλείσιμο των βιομηχανιών και αποτελούν πλέον μίαν μακρινήν ανάμνησιν δια τον φέροντα οργανισμό της εργατικής τάξης. Παντού κλειστά κουφάρια εργοστασίων μαρτυρούν την νίκη των εργατών. Ποτέ πια βιομηχανίες, ποτέ πια εκμεταλλευτές βιομήχανοι. Και οι άοκνες προσπάθειες των Κυβερνώντων δεν σταμάτησαν εκεί, προχώρησαν και στον εξοστρακισμό των τραπεζιτών. Από δεκαπενθημέρου και πλέον οι τράπεζες παραμένουν κλειστές και οι τραπεζίτες χωρίς δουλειά. Όσοι νομίζουν πως οι άνθρωποι του οικονομικού πνεύματος θα αφήσουν τις τράπεζες να ξανανοίξουν βρίσκονται μακράν της φιλολαϊκής λογικής και της αληθείας. Οι τραπεζίτες θα πάνε να συναντήσουν την χλεύη κατά των βιομηχάνων, η ιστορία της Ελλάδος καταδίκασε στον αφανισμό τα δύο αυτά αντιλαϊκά επαγγέλματα.
Ζήτω το έθνος. Σε λίγο θα ακολουθήσουν την συντριβή τα επαγγέλματα των επιχειρηματιών και των εφοπλιστών. Κατ αυτήν την έννοια θα σταματήσουν οι θαλάσσιες μεταφορές και θα επιτρέπονται μόνον οι χερσαίες. Πάνω οι νταλικέρηδες κάτω οι πλοιοκτήτες, αυτά θα είναι τα συνθήματα της νέας εποχής και τα εξανθήματα των αισχρών μεταφορέων δια θαλάσσης. Είναι αυτές μέθοδοι που θα συνταράξουν το κοινωνικό πανγαλαξιακό σύστημα. Με το κλείσιμο των τραπεζών επιτυγχάνεται παράλληλα η προστασία της υγείας των πολιτών. Η οικονομική δυσπραγία θα αποτρέψει την αγορά ανθυγιεινών προϊόντων με υψηλά λιπαρά και θα οδηγήσει στην μείωση της χοληστερόλης και την αύξηση των πωλήσεων των βλίτων και των κουνουπιδιών. Λάχανα από τον τόπο σου κι ας είναι και αλάδιαγα. Χαμηλά τριγλικερίδια, υψηλό φρόνημα.
Το σύνθημά μας πρέπει να είναι ένα και μοναδικό: Μόνοι, νηστικοί και περήφανοι. Καλόν Άδη.
Φοίβος Ιωσήφ
