Σημαντική διάκριση στην Φυσική για την Ξανθιώτισσα Ζωή Τσαγγαλίδου

 

 

 

Γεμάτη εμπειρίες γύρισε από τη Διεθνής Ολυμπιάδα Φυσικής η Ξανθιώτισσα Ζωή Τσαγγαλίδου, πραγματοποιώντας ήδη στα 16 της χρόνια ένα ταξίδι ζωής, όπως υποστηρίζει και η ίδια. Η μαθήτρια των εκπαιδευτηρίων ΑΞΙΟΝ μαζί με ακόμα πέντε μαθητές από την Ελλάδα ταξίδεψε μέχρι την Αστάνα, την νέα πρωτεύουσα του Καζακστάν, καταφέρνοντας να καταλάβει λίγες θέσεις πιο πάνω από την 200^η, σημειώνοντας μάλιστα την μεγαλύτερη βαθμολογία στην ελληνική ομάδα. Το «Ε», το οποίο στηρίζει τις προσπάθειες των νέων της πόλης μας, δεν θα μπορούσε να μην την συναντήσει, προκειμένου να μάθουμε λίγα πράγματα για αυτή της την εμπειρία.

 

Ο διαγωνισμός που πήγα ήταν η Διεθνής Ολυμπιάδα φυσικής, στην οποία κάθε χρόνο η Ελλάδα στέλνει πέντε παιδιά, τα οποία επιλέγονται μετά από δύο διαγωνισμούς» αναφέρει ξεκινώντας την αφήγηση της η Ζωή προκειμένου να δώσει μια μικρή εικόνα και συνεχίζει σχετικά με την απόφαση της «είχα συμμετάσχει και ως μαθήτρια της Α΄ Λυκείου. Φέτος, αποφάσισα να κάνω μια ακόμα προσπάθεια μήπως και μπω στην ομάδα».

Η ίδια όμως αποκαλύπτει τον τρόπο που την κέρδισε η φυσική από μικρή ηλικία. «Το είχα από μικρή με τα Μαθηματικά. Στη Β’ Γυμνασίου, όμως, με πήρε ένας καθηγητής μου στο ΑΞΙΟΝ, ο Ζήσης ο Μπρούμπης, ο οποίος άρχισε να μου κάνει και κάποια επιπλέον πράγματα στην Φυσική και να με βοηθάει πέρα από τις σχολικές ασκήσεις. Για τον διαγωνισμό μας μίλησε στην Α’ Λυκείου ένας άλλος καθηγητή, ο οποίος και μας προετοίμασε. Πήγα την πρώτη χρονιά και μου άρεσε. Είδα ότι τα πάω και καλά και κόλλησα. Έτσι, είπα να προσπαθήσω, μήπως και μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω» αναφέρει χαρακτηριστικά η Ζωή.

 

Για την απόφαση να υποβάλλει τον εαυτό της σε μια τόσο επίπονη διαδικασία μια χρονιά πριν την Γ’ Λυκείου μοιράστηκε μαζί μας η νεαρή μαθήτρια. «Η αλήθεια είναι ότι διάβασα πολύ για να μπω στην ομάδα. Βέβαια, είχα επαφή με την συγκεκριμένη επιστήμη, καθώς στο ΑΞΙΟΝ κάνουμε και κάποια επιπλέον πράγματα πέρα από την ύλη» αναφέρει η Ζωή και συμπληρώνει «Γενικά η ύλη της Ολυμπιάδας είναι διαφορετική από του σχολείου. Χρειάζεται σίγουρα μέχρι και την Τρίτη λυκείου, οπότε εγώ σαν προετοιμασία αναγκάστηκα να κάνω όλη την ύλη της Φυσικής της επόμενης χρονιάς, με αποτέλεσμα να έχω ολοκληρώσει το ένα από τα 6 μαθήματα που θα δώσω.

Επίσης, αν είχα καταφέρει να κερδίσω κάποιο, θα έπαιρνα «άνευ «για τις Πανελλήνιες, δεν θα χρειαζόταν, δηλαδή, να δώσω».

Ρίχνοντας μια μάτια στα μελλοντικά σχέδια της αλλά και τον στόχο της επόμενης χρονιάς η Ζωή σημειώνει «Μικρή έλεγα πως θα γίνω Μαθηματικός. Μετά από όλο αυτό, όμως, άρχισα να σκέφτομαι και την Φυσική. Τώρα θα είναι κάτι από τα δύο ή και τα δύο μαζί. Σκέφτομαι αρκετά και για το εξωτερικό. Όλα όμως θα εξαρτηθούν και από την φετινή χρονιά».

 

Με βραβεία και νέους φίλους γύρισε στην καθημερινότητα της η Ζωή, μετά από το ταξίδι της στην νεότερη πρωτεύουσα τους κόσμου. Χάνοντας για λίγο ένα από τα 120 μετάλλια (40 χρυσά, 40 αργυρά και 40 χάλκινα) με την ομάδα της κατάφεραν να βραβευτούν με τέσσερις εύφημες μνείες (βραβείο αμέσως μετά το χάλκινο μετάλλιο).

«Ο διαγωνισμός ήταν πάρα πολύ δύσκολος. Κατάφερα, ωστόσο, να συγκεντρώσω την μεγαλύτερη βαθμολογία στην ομάδα μου και να βρεθώ περίπου στην 200^η θέση ανάμεσα σε 400 άτομα από όλο τον κόσμο.

Αυτό που κατάλαβα από όλη αυτήν την εμπειρία είναι ότι αξίζει ο κόπος. Πέρασα πάρα πολλές ώρες διαβάζοντας και όταν πιεζόμουνα αναρωτιόμουνα αν αξίζουν όλα αυτά ή αν είναι προτιμότερο να κάνω απλά τα μαθήματα μου και να πάω βόλτα. Αλλά πήγα εκεί, έκανα το καλύτερο που μπορούσα και όταν ανέβηκα στην σκηνή να πάρω τον έπαινο κατάλαβα γιατί άξιζε να το κάνω. Όλο αυτό μου έδωσε μια δικαίωση και ενέργεια για να συνεχίσω» υπογραμμίζει η ίδια.

 

Οι ομάδες βρέθηκαν στην Αστάνα συνοδευμένες από δύο συνοδούς καθηγητές, οι οποίοι ταυτόχρονα συμμετέχουν και στην επιλογή των θεμάτων με αποτέλεσμα οι διαγωνιζόμενοι να απαγορεύεται να τους δουν.

«Ουσιαστικά είναι σαν να είμαστε μόνοι μας αυτές τις μέρες» αναφέρει η Ζωή και συνεχίζει «διαγωνιζόμαστε σε θεωρητικό και σε πειραματικό μέρος ένα πεντάωρο την κάθε φορά. Στην πρώτη φάση γράφουμε σε θεωρητικά θέματα, τα οποία πρέπει να τα λύσουμε μόνο με χαρτί και μολύβι και στην δεύτερη, στο πειραματικό σκέλος, έχουμε μια ολόκληρη διάταση που μας εξηγούν πως πρέπει να την συνδέσουμε και τι πρέπει να μετρήσουμε, γενικά είναι μια πολύ περίεργη διαδικασία».

Πέρα όμως από το διαγωνιστικό μέρος, οι 400 μαθητές είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν την νεότερη πρωτεύουσα του κόσμου, η οποία μετρά λιγότερα από 20 χρόνια ζωής.

«Στο ταξίδι ήταν πάρα πολύ ωραία. Ήταν εντελώς διαφορετικό γιατί 400 άτομα από 85 διαφορετικές χώρες, από όλο τον κόσμο ζούσαμε στον ίδιο χώρο, τρώγαμε μαζί και έπρεπε και να γράψουμε και μαζί. Κάναμε εκδρομές και στην χώρα. Ήταν μια εμπειρία ζωής για εμένα» αναφέρει ιδιαίτερα ενθουσιασμένη και μοιράζεται μαζί μας όλα αυτά που της κίνησαν το ενδιαφέρον «Ήταν μια τελείως διαφορετική χώρα με τελείως διαφορετική κουλτούρα. Δεν έχουν κάτι ιδιαίτερο για ιστορία, αλλά έχουν προσπαθήσει πάρα πολύ να εκσυγχρονιστούνε. Είναι πάρα πολύ καινούρια όλα, κτίρια, εγκαταστάσεις. Για παράδειγμα, μας πήγανε και σε ένα μέρος που λειτουργεί προκειμένου να περνάνε τα μικρά παιδιά τον ελεύθερο τους χρόνο. Ο χώρος αυτός είχε εσωτερικό γήπεδο μπάσκετ, τένις, χόκεϋ, εσωτερική πισίνα, όργανα μουσικής. Ήταν απίστευτο».

 

Κλείνοντας την συνέντευξή μας, ρωτήσαμε την Ζωή και για το εκπαιδευτικό σύστημα στην χώρα μας και κατά πόσο αυτό βοηθάει τους μαθητές να ανακαλύψουν τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα τους.

«Πιστεύω ότι απλά έχουμε μια συσσώρευση γνώσης. Τα παιδιά μαθαίνουν μόνο την μεθοδολογία, π.χ. βλέπω αυτό το πράγμα το οποίο λύνεται έτσι. Δεν διδάσκεται η γενική εικόνα. Στην Αθήνα είχαμε την ευκαιρία να τα δούμε τα πράγματα πιο σφαιρικά, να δούμε πως συνδέονται μεταξύ τους. Για ποιο λόγο υπάρχουν, γιατί τα μαθαίνουμε. Στο εκπαιδευτικό μας σύστημα απλά μαθαίνουμε την ύλη, να πάμε να την γράψουμε και ως εκεί με αποτέλεσμα να μην αναπτύσσεται καθόλου η κριτική σκέψη. Αν ήταν αλλιώς τα πράγματα θα υπήρχε η αγάπη για την επιστήμη. Να εξερευνήσουμε. Εμείς πρώτη φορά στην ζωή μας είδαμε εργαστηριακό εξοπλισμό. Μας έφεραν στην Αθήνα όργανα να μετρήσουμε και ρωτούσαμε τι είναι αυτό. Για την φυσική τουλάχιστον το πείραμα είναι μέρος της όλης διαδικασίας, αποκλείοντας το δεν δίνεις την δυνατότητα στα παιδιά να δουν πως η θεωρία εφαρμόζεται στην πράξη» απαντά η ίδια.