Πέμπτη βράδυ, υποψήφιοι Δημοτικοί Σύμβουλοι του συνδυασμού «Ενωτική Πρωτοβουλία», βρεθήκαμε, μαζί με τον υποψήφιο Δήμαρχο κ. Σωτήρη Τσιακίρογλου, στο Νεοχώρι Ξάνθης , στο πανηγύρι τους και με αφορμή αυτή την επίσκεψη μας θέλω να γράψω κάποια πράγματα για τα χωριά αυτά. Δεν ήμασταν όμως οι μοναδικοί!
Μεγάλωσα στο Λειβαδίτη, τελείωσα εκεί το μονοθέσιο εξατάξιο δημοτικό σχολείο, το οποίο τότε είχε κάπου 30 μαθητές και συνέχισα στη Σταυρούπολη, που το Γυμνάσιο τότε είχε κάθε τάξη από 25 ως 40 μαθητές, και εννοώ το εξατάξιο. Στα χρόνια που μεσολάβησαν και είναι αρκετά, έχει αλλάξει ριζικά η δομή της επαρχίας, το Νεοχώρι, που κάποτε ήταν ένα μεγάλο κεφαλοχώρι, έμεινε με λιγοστούς ανθρώπους, η δε Σταυρούπολη επίσης, από 2.500 κατοίκους που είχε, έμεινε με λιγότερους από 1.000. Δυστυχώς αυτή ήταν η εξέλιξη. Η ανεργία στην επαρχία, οι δύσκολες συνθήκες ζωής, η δύσκολη αγροτική ζωή, όπου οι αγρότες ήταν πάντα χρεωμένοι στην Αγροτική Τράπεζα, χωρίς τακτική συγκοινωνία, χωρίς γιατρούς και συγχρόνως οι πολλές ελπίδες και προκλήσεις για μια καλύτερη ζωή που πρόσφερε η πόλη της Ξάνθης, μετακίνησαν τους νέους ανθρώπους στο κέντρο, όπως άλλωστε έγινε και παντού στην Ελλάδα, αλλά και αλλού.
Όμως και όλα αυτά τα χρόνια οι άνθρωποι που βρέθηκαν στη διοίκηση αυτής της περιοχής δεν μπόρεσαν να βρουν τρόπους, ώστε να εγκατασταθούν πάλι σε αυτά τα χωριά, νέοι άνθρωποι, νέες οικογένειες. Ξέρω πως είναι δύσκολο! Αυτό όμως δεν πρέπει να μας τρομάζει και να μην προσπαθούμε. Έγιναν κάποιες προσπάθειες, θα αναφέρω μερικές, για τις οποίες ξοδεύτηκαν χρήματα και ας ήταν ευρωπαϊκά. Το εργοστάσιο του κ. Τζων Φιλιππίδη, πατέρα του γνωστού Φιλιππίδη, το εργοστάσιο για κάρβουνα. Έγιναν ταμπέλες: Προσοχή διέλευση, φιδιών, σκαντζόχοιρων κλπ., έγινε μπολιαζμός άγριων δέντρων με ήμερες αχλαδιές ή άλλων φρούτων κατά μήκος του δρόμου, και εδώ ξοδεύτηκαν χρήματα. Κάπου θα κάναμε τα μεγαλύτερα αμπέλια! Δεν ξέρω κατά πόσο βοήθησαν τον τόπο, όλες αυτές οι ενέργειες. Μάλλον καθόλου!
Και επειδή δεν πρέπει μόνο να κριτικάρουμε, πρέπει να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε.
Πρώτα θα πρέπει να δοθούνε τίτλοι ιδιοκτησίας στους κατοίκους του Λειβαδίτη. Δεν μπορεί να έχουν τακτοποιηθεί σχεδόν όλα τα χωριά και μόνο ο Λειβαδίτης να μην έχει λύσει αυτό το πρόβλημα. Και το πρόβλημα φυσικά, δεν είναι το ρυμοτομικό όπως ισχυρίζονται οι «άρχοντες», αλλά, ότι τα σπίτια που χτίστηκαν στο Λειβαδίτη μετά το 60, χτίστηκαν σε ανταλλάξιμες περιουσίες. Υπήρξε δηλαδή μια παρανομία της Γεωργικής Υπηρεσίας, που για κάποιον περίεργο λόγο η Υπηρεσία δεν αναλαμβάνει την ευθύνη. Εκεί είναι το πρόβλημα και δυστυχώς οι παλιοί κάτοικοι του Λειβαδίτη, εννοώ τους Καππαδόκες που εγκαταστάθηκαν στο χωριό αυτό μετά την ανταλλαγή, δεν κίνησαν τις ανάλογες διαδικασίες, με αποτέλεσμα να μένει άλυτο το πρόβλημα αυτό. Από το Σύλλογο των Λειβαδιωτών, όσες φορές και να θέσαμε το θέμα, η απάντηση ήταν, ότι δεν υπάρχει το ρυμοτομικό σχέδιο και αυτό για να γίνει κοστίζει αρκετά χρήματα. Τίτλοι ιδιοκτησίας δόθηκαν όμως σε κάποιους!
Στα άλλα χωριά θα πρέπει να δει κανείς ένα – ένα τα προβλήματα τους και να σκεφθεί, ποιές θα ήταν οι πραγματοποιήσιμες λύσεις που θα τα ξαναζωντάνευαν. Μια πρόταση του Συλλόγου μας, «Εταιρεία Προστασίας και Ανάδειξης της Γεωλογικής Κληρονομιάς», ήταν να μετατραπεί το “οίκημα” της παλιάς κοινότητας του Καρυοφύτου σε Γεωλογικό Μουσείο. Μέχρι σήμερα θα είχαν πάει στο Καρυόφυτο χιλιάδες μαθητές και άλλοι τόσοι επισκέπτες. Αυτό θα προσέλκυε ανθρώπους για δημιουργία νέων εμπορικών καταστημάτων, άρα και μια σίγουρη απασχόληση σε κάποιες οικογένειες. Τώρα ακούω πως ο “Αρκτούρος” θέλει να κάνει εκεί κάτι. Μακάρι! Σε περίπτωση που εκλεγεί ο Συνδυασμός μας, να είστε σίγουροι, φίλες και φίλοι Ξανθιώτες, πως θα το κάνουμε το Μουσείο! Και ακόμη περισσότερα!
Στο δασικό χωριό: Μπράβο στους νέους που πήραν την απόφαση να φτιάξουν μια ζεστή γωνιά και να προσφέρουν ένα πιάτο φαγητό, στους επισκέπτες. Εδώ μπορούν να γίνουν περισσότερα και θα τα κάνουμε!
Ακόμη και στη Σταυρούπολη μπορούν να γίνουν κάποια πράγματα, ώστε να ξανάρθει η ζωή σε αυτή την όμορφη κωμόπολη. Ίσως εδώ θα μπορούσαν να ασχοληθούν νέοι άνθρωποι με την κτηνοτροφία. Ακόμη και στη γεωργία θα μπορούσαν να απασχοληθούν νέοι άνθρωποι. Σε αυτούς θα πρέπει να σταθεί ο Δήμος πάρα πολύ κοντά, να τους ενθαρρύνει, να τους καθοδηγεί και να τους προβάλλει!
Αισθάνομαι θυμωμένη, όταν ακούω κάποιους “θαλασσινούς” ή “καστρινούς”, να μιλάνε για την ανάπτυξη αυτής της περιοχής, την στιγμή που δεν την έχουν ζήσει, που δεν ξέρουν πως ήταν και ποια είναι τα προβλήματα της, θέλουν όμως να την “αναπτύξουν”, όπως δυστυχώς έκαναν και οι προηγούμενοι δημοτικοί “άρχοντες”.
Όλγα Χαιροπούλου, Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος του Συνδυασμού «Ενωτική Πρωτοβουλία»
