Ο Γιώργος Μόσχου μίλησε στην εκδήλωση κατά της σχολικής βίας προτείνοντας μέτρα προστασίας των παιδιών από την σχολική και ενδοοικογενειακή βία
Βροντερό όχι στην σχολική βία δηλώνουν οι μαθητές του 2ου Γενικού Λυκείου Ξάνθης μέσα από το Project τους που συνδιοργάνωσαν με το Europe Direct Ξάνθης
Με αφορμή την 6η Μαρτίου «Πανελλήνια Ημέρα κατά τις Βίας στο Σχολείο», το Κέντρο Ευρωπαϊκής Πληροφόρησης Europe Direct Ξάνθης και το 2ο Γενικό Λύκειο Ξάνθης, συνδιοργάνωσαν στις 10 Μαρτίου μια ημερίδα με τίτλο «Βία και Επιθετικότητα στο Σχολειό και στην Οικογένεια». Στην εκδήλωση συμμετείχαν η ψυχή των ερευνητικών προγραμμάτων Γεωργία Καραγκιοζίδου, η οποία μαζί με τους μαθητές τις Α΄ Λυκείου του 2ου Λυκείου παρουσίασε το Project «Μικρές Σκηνές Καθημερινής Βίας-Επιθετικότητας», ο Συνήγορος του Παιδιού, Γιώργος Μόσχος, η υπαστυνόμος της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της ΕΑΑΣ Λαμπρινή Κώνστα, η υπεύθυνη πληροφόρησης του Europe Direct Ξάνθης Γεωργία Θεοδώρα Ιντζέ καθώς και οι ψυχολόγοι Ελένη Τσαπακίδου και Ματίνα Γαβριήλογλου.
Η ενδοοικογενειακή βία επιβαρύνεται από το νόμο της σιωπής
Για την βία και την κακοποίηση τόσο στο σπίτι όσο και στο σχολείο μίλησε στο «Ε» ο Βοηθός Συνηγόρου του πολίτη για τα δικαιώματα των παιδιών Γιώργος Μόσχος τονίζοντας πως χρειάζεται όλοι οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς και τα παιδιά να είναι σε εγρήγορση.
«Ως προς το σπίτι το ζήτημα είναι ότι κυριαρχεί ο νόμος της σιωπής και κανείς δεν τολμάει εύκολα να ακουμπήσει θέματα που αφορούν την κακοποίηση παραμέληση ενός παιδιού. Ευτυχώς από το 2006 με την συνδρομή και του συνηγόρου υιοθετήθηκε στην Βουλή ο νόμος 3500 για την ενδοοικογενειακή βία που καθιερώνει υποχρέωση και για τους εκπαιδευτικούς σχετικά με την αναφορά τέτοιων περιστατικών» σημειώνει ο ίδιος υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα πως είναι πάρα πολύ λεπτό και δύσκολο πως χειρίζονται αυτές τις υποθέσεις.
Γ. Μόσχου: Πρέπει από νωρίς να μάθουν οι μαθητές να αντιδρούν σε εκδηλώσεις βίας
«Ως προς την σχολική βία που είναι μια πολύ μεγάλη ενότητα και που βεβαίως τελευταία έχει γίνει πολύ μεγάλος δημόσιος λόγος, θα θέλαμε να μην εντοπίζουμε τόσο πολύ την προσοχή και το ενδιαφέρον στις ίδιες τις πράξεις κάποιων παιδιών, αλλά να καταλάβουμε τα αίτια, καθώς και τι χρειάζεται μέσα σε ένα σχολείο για να κάνουμε καλύτερη διαχείριση προληπτική αλλά και έπειτα τέτοιων συμπεριφορών» εξηγεί ο κ. Μόσχου και συμπληρώνει «για αυτό μιλάμε για πάρα πολλές παρεμβάσεις που έχουν να κάνουν με την υιοθέτηση σχολικών κανονισμών, με την λειτουργία ομάδων παρατήρησης, καθηγητών μεσολαβητών που να ευαισθητοποιούν, να εκπαιδεύουν στα δικαιώματα στην αυτοπροστασία. Παρακολουθούμε και εμείς σε όλη την Ελλάδα αυτού του είδους δράσεις και συμμετέχουμε και στο Πανελλήνιο Δίκτυο κατά της βίας στο σχολείο. Κατά κύριο λόγο περνάμε ένα μήνυμα για προληπτική προσέγγιση και έμφαση στην λειτουργικότητα του σχολείου και στην συμμετοχή των μαθητών στις ευθύνες που μπορεί να έχουν. Πρέπει να μάθουν από νωρίς να μοιράζονται ευθύνες, έτσι ώστε ο μάρτυρας μια πράξης βίας να μην αδιαφορεί ή να μην φεύγει, αλλά να παρεμβαίνει. Οι ομάδες μαθητών να μπορούν να λειτουργούν περισσότερο υποστηρικτικά και αλληλέγγυα στα θύματα».
Τι πρέπει να εφαρμοστεί στα σχολεία
Ο κ. Μόσχου εξηγεί ότι θα πρέπει να υπάρξει ευαισθητοποίηση, εκπαίδευση και επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, καθώς και ευαισθητοποίηση των μαθητών μέσα στις τάξεις.
«Πρέπει να υπάρχει μέσα στο σχολείο μια ενημερότητα και μια δυνατότητα τα παιδιά να νιώθουν ότι μπορούν να μιλήσουν κάπου και για τα ενδοοικογενειακής βίας θέματα και για τα σχολικής βίας, το παιδί που φοβάται να μιλήσει το κρύβει μέσα του και αναπαράγει το ρόλο του θύματος. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσα από ασκήσεις, τακτικές, αλληλεπίδρασης πολλές δραστηριότητες με σχετικά θέματα και οπωσδήποτε εμπλοκή και συμμετοχή όλων. Επομένως το ένα είναι να μάθουμε να μπορούμε να μιλάμε και δεύτερον να ακούμε με προσοχή και εχεμύθεια και να χειριζόμαστε με πάρα πολύ προσοχή τέτοιου είδους ζητήματα» τονίζει ο ίδιος.
Γ. Μόσχου: «Ο θεσμός του ψυχολόγου χρειάζεται να υποστηριχθεί και να ενσωματωθεί πιο σταθερά στην εκπαίδευση»
«Οι ψυχολόγοι είναι χρήσιμοι, χρειάζεται όμως και αυτοί να εκπαιδευτούν και να επιμορφωθούν. Το γεγονός ότι είναι μόνο πεντάμηνα προγράμματα και με άπειρους μερικές φορές ψυχολόγους γεννά λογικούς προβληματισμούς. Θα θέλαμε ο θεσμός να σταθεροποιηθεί, ιδίως σε σχολεία με αυξημένα κοινωνικά προβλήματα, να μπορέσει να λαμβάνει καλή εποπτεία και στήριξη από πιο έμπειρους επαγγελματίες και βεβαίως από ένα σημείο και έπειτα να είναι αυτονόητο ότι λειτουργεί στα σχολεία, χωρίς να χρειάζεται η συναίνεση του γονέα» σημειώνει σχετικά με το θέμα του ψυχολόγου στα σχολεία ο κ. Μόσχου και εξηγεί «θα πρέπει να προβλέπεται μόνο η αρνητική εκδήλωση ενδιαφέροντος του γονέα, όχι να χρειάζεται να δηλώσει θετικά, γιατί το παιδί πρέπει να μπορεί κάπου να μιλήσει. Βέβαια, οι πρώτοι που θα μιλήσει ένα παιδί θα έπρεπε να είναι οι δάσκαλοι και οι καθηγητές κανονικά, όμως επειδή υπάρχουν και ζητήματα εχεμύθειας τα παιδιά ίσως θέλουν να μιλήσουν κάπου αλλού».
Κλείνοντας ο ίδιος καταλήγει ότι ο ψυχολόγος στα σχολεία «είναι ένας θεσμός καλός που χρειάζεται να υποστηριχθεί και να ενσωματωθεί πιο σταθερά στην εκπαίδευση».
Γεωργία Ταραξοπούλου
