Το βιβλίο του «Από την κρίση στην κυβέρνηση της αριστεράς» παρουσίασε στην Ξάνθη το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και συνυπεύθυνος Οικονομικής Πολιτικής
Ανέφερε ότι ολιγαρχίες χρησιμοποιούν το χρέος για να προωθούν πολιτικές αναδιανομής πλούτου και εξουσίας υπέρ τους και για να διατηρούν τον πληθυσμό σε καθεστώς τρόμου
Για το βιβλίο του «Από την κρίση στην κυβέρνηση της αριστεράς, η στρατηγική των αναγκών», και κατ’ επέκταση για τους βασικούς άξονες του προγράμματος οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, μίλησε στην Ξάνθη ο Γιάννης Μηλιός, που συμπεριλαμβάνεται σε ένα κύκλο πρωτοκλασάτων στελεχών του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που συμπεριλαμβάνουν την πόλη μας στις περιοδείες τους, μαζί με τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ βέβαια, Αλέξη Τσίπρα που βρέθηκε την Παρασκευή στο νομό μας.
Τον Γιάννη Μηλιό καλωσόρισε ο γραμματέας της ΝΕ του ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης Γιώργος Χατζηθεοδώρου, ενώ για το βιβλίο μίλησε η υποψήφια αντιπεριφερειάρχης Ξάνθης Βάσω Αγοραστού.
Επτά άξονες στην οικονομική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ
Ο ίδιος ο Γιάννης Μηλιός συνέδεσε το βιβλίο του με το «μεγάλο επίδικο της περιόδου», που είναι όπως εξήγησε ο τρόπος με τον οποίο θα επιτύχουν την αλλαγή σελίδας που ευαγγελίζονται.
Το βιβλίο περιλαμβάνει τους επτά βασικούς άξονες της οικονομικής πολιτικής και μεταρρυθμιστικής πολιτικής τομών προς το συμφέρον των κοινωνικών αναγκών και της πλειονότητας των πολιτών. Όπως σημείωσε ο συγγραφέας και συνυπεύθυνος για την οικονομική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ: «έχουν σχέση με την ανθρωπιστική κρίση, με την ανάκτηση της εργασίας, την κοινωνική οικονομία και τα έκτακτα προγράμματα αντιμετώπισης της ανεργίας, με την αναμόρφωση του τραπεζικού συστήματος, τη νέα σεισάχθεια δηλαδή, την αναδιαπραγμάτευση και την επομείωση του ιδιωτικού χρέους και μαζί με αυτό συνδυάζεται το νέο τραπεζικό τοπίο, με το δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο στις τράπεζες και τη δημιουργία εναλλακτικών μορφών χρηματοδότησης παράλληλα με τις συστημικές τράπεζες, με τη βαθιά τομή στο κράτος και την προώθηση θεσμικών μεταρρυθμίσεων δημοκρατίας, με το φορολογικό σύστημα που πρέπει να είναι δίκαιο, αναλογικό και να εξυπηρετεί τη συνταγματική επιταγή, ο καθένας δηλαδή να συνεισφέρει ανάλογα με τη φοροδοτική του ικανότητα και τέλος, στη βάση αυτών την ανάγκη για αναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους γιατί δεν είναι βιώσιμο και πρέπει να αναδιαρθρωθεί σε προοδευτική κατεύθυνση, κάτι που αναγνωρίζεται πλέον ακόμη και από τους αντιπάλους μας».
Υπάρχει δυνατότητα άλλης πολιτικής
Ειδικά για το κομμάτι του χρέους ο Γιάννης Μηλιός υπογράμμισε ότι: «πρώτα απ’ όλα πρέπει να πείσουμε τον κόσμο ότι η πολιτική που ακολουθείται μέχρι σήμερα δεν είναι μία αναγκαιότητα και δεν θα οδηγήσει στη λύση του χρέους, την ανάπτυξη, της παραμονής στην Ευρώπη, είναι μία πολιτική που εξυπηρετεί τα συμφέροντας μιας μειοψηφίας, τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, των κυριάρχων τάξεων και γι’ αυτό το λόγο υπάρχει δυνατότητα άλλης πολιτικής». Πρόσθεσε ακόμη ότι: «αυτό που γίνεται στη χώρα μας και σε όλα τα μέρη του ανεπτυγμένου κόσμου και πρώτα απ’ όλα στην Ευρώπη είναι ένας κοινωνικός μετασχηματισμός σε αντιδραστική κατεύθυνση». Ο ίδιος μίλησε για συμπίεση των αναγκών μας, κάνοντας λόγο για ασιατικοποίηση των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Ανέφερε ότι πρόκειται για μια πολιτική αναδιανομής πλούτου και εξουσίας υπέρ μιας ολιγαρχίας. «Αυτή η πολιτική ανατρέπεται, όπως έγινε και στο παρελθόν. Η βάση είναι τα κινήματα, όπως ο κόσμος που συγκεντρώθηκε στις πλατείες και οργανώθηκε, συζήτησε και τελικά αντιστάθηκε στην αστυνομική βία, χωρίς να έχει παρελθόν στις κινητοποιήσεις», σχολίασε.
Τέλος, μετέφερε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ ότι το χρέος πρέπει να κουρευτεί στο μεγαλύτερο μέρος του και το υπόλοιπο να πληρωθεί με ρήτρα ανάπτυξης όπως συνέβη και με την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας το 1953. «Το επιχείρημα της Γερμανίας τότε όπως και σε άλλες περιπτώσεις δεν ήταν το ερώτημα αν ήταν επαχθές το χρέος, αλλά αν είναι βιώσιμο και στη βάση της μη βιωσιμότητας έγινε η πολιτική διαπραγμάτευση και η περικοπή. Αυτό ζητάμε εμείς. Το ότι δεν το κάνουν ή θ’ αργήσουν πολύ να το κάνουν είναι για να διατηρούν τον πληθυσμό σε κατάσταση τρόμου και να προωθούν τις αντιδραστικές νεοφιλελεύθερες αναδιαρθρώσεις».
Ελένη Διαφωνίδου
