Άν για πολλά από όσα περνάμε φταίει ο ηγεμονισμός της Γερμανίας, για πολλά περισσότερα, αιτία είναι η νοοτροπία μας. Κάποια κατάλοιπα αναχρονιστικά δεν υπάρχει περίπτωση να τα αποχωριστούμε. Η ψυχή βγαίνει, το χούϊ ( κακιά συνήθεια ) όχι, λέει ο λαός μας. Πρώτο μεταξύ άλλων, ο σεβασμός – τρόπος του λέγειν – στα άτομα με αναπηρία. Σε παγκόσμια κλίμακα, έχει οριστεί η 3η Δεκεμβρίου ως παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρία. Ακούγονται μεγάλα λόγια, γεμίζουν τα παράθυρα των τηλεοπτικών δικτύων με «ειδήμονες» και μόνο, εύχονται οι παραδοσιακοί μαϊντανοί ευχές, χρόνια πολλά, πλείστα όσα ανασύρουν από την απύθμενη υποκρισία μας διακατέχει. Έτσι, πάμε στην επόμενη μέρα, της Αγίας Βαρβάρας, που τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα για την παντογνωσία μας, μιας και η μέρα εκτός από πρωινό, έχει και την παραδοσιακή βαρβάρα.
Να μείνουμε λίγο στην ημέρα αναλγησίας – προσβολής των ΑΜΕΑ. Βάζουμε το πρωί τα καλά μας, προσανατολιζόμαστε για να μη χαθούμε ή παρασυρθούμε και πεζή ή έφιπποι εφορμούμε. Πρώτη μας φροντίδα να αφήσουμε το αυτοκίνητο πάνω στη διαγράμμιση που ορίζει την διάβαση αναπηρικών αμαξιδίων. Βασικό αυτό. Εμείς βιαζόμαστε. Μας κυνηγάνε οι υποχρεώσεις. Ο ανάπηρος ποιό λόγο έχει να βιάζεται; Αντί να δείχνει κατανόηση, δεδομένου ό, τι δεν μπορεί να περάσει ( προσπελασιμότητα ) λέγεται αυτό, μας ρίχνει και τα «γαλλικά» του από πάνω. Δεν πειράζει. Κακίες δεν κρατάμε.
Δεύτερο πιο βασικό να προσβάλλουμε τον άνθρωπο με το λευκό μπαστούνι, τον τυφλό. Η κεντρική μας πλατεία, μια ιδέα πιο μικρή από την Σπιανάδα της Κέρκυρας, την μεγαλύτερη κατά πως λένε πλατεία της Ευρώπης έχει βραβευθεί σε διεθνή λένε οι κακές γλώσσες διαγωνισμό αρχιτεκτονικής και μας το κρύβουν, αντί να μας το ανακοινώσουν να φουσκώσουμε σαν τις γαλοπούλες από περηφάνια. Να βάλουμε και μερικές γαλοπούλες να γυρνάνε ανάμεσα στα περιστέρια. ΠΛΑΤΕΙΑ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ, γαρ.
Οι ίδιες γλώσσες – οι κακές – λένε πως τις κίτρινες λωρίδες τις προορισμένες για τους τυφλούς, τις κατέλαβαν επιχειρηματικά συμφέροντα. Εγώ δεν το πιστεύω, έλα όμως που πάλι οι κακές γλώσσες επιμένουν λέγοντας πως και σε άλλα σημεία έχουμε κακοτεχνίες, που δυσκολεύουν την κυκλοφορία των ΑΜΕΑ. Όλες τις κατηγορίες, άλλο αν περιστασιακά ανέφερα δύο.
Άντε να πεις σ΄ όλους αυτούς ό,τι σε μια ευρωπαϊκή – τρόπος του λέγειν – πόλη σαν τη δική μας, αυτά είναι φαντασιοπληξίες. Άντε να πεις και στα άτομα με αναπηρίες εκτός από χρόνια πολλά, να δείχνουν κατανόηση στο απαίδευτο συνάνθρωπο. Επειδή, μας έρχονται χρονιάρες μέρες, ας αφήσουμε τις κακές γλώσσες. Άς πάμε σε κάτι καλό, αν βοηθάει η μνήμη.
Πριν από 13 ή 14 χρόνια από την Αστυνομική Διεύθυνση Ξάνθης κυκλοφόρησε τέτοιες μέρες ένα ημερολόγιο με σύνθημα: «Ο ΔΕΙΚΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΜΙΑΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΗΣ ΣΤΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ». Ήταν το καλύτερο ημερολόγιο που έπεσε ποτέ στα χέρια μου. Αν είναι εφικτό, θα παρακαλούσα πολύ τον Αστυνομικό Διευθυντή Γιώργο Γκοδοσίδη το σύνθημα αυτό να είναι το κυρίαρχο, κάθε φορά που η Αστυνομική Διεύθυνση θα προβαίνει σε κάποια εκδήλωση. Το ίδιο να κάνει και ο Δήμος, διορθώνοντας τις όποιες ανάλγητες μεθοδεύσεις κατά των ΑΜΕΑ. Το ίδιο και η Αντιπεριφέρεια. Το ίδιο και οι λογής – λογής Σύλλογοι, Φορείς.
«Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε, ήσυχα, ήσυχα, ήσυχα κι απλά.Καταλαβαινόμαστε τώρα, καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περσότερα», θα τραγουδήσουμε ύστερα μαζί με τον αείμνηστο Νίκο Ξυλούρη, αντιλαμβανόμενοι την σημασία των λόγων του ποιητή της Ρωμιοσύνης Γιάννη Ρίτσου.
Στέλιος Αρσενίου
