30 άτομα και 5 μουσικοί ταξίδεψαν στην Αυστραλία ύστερα από πρόσκληση του Λυκείου Ελληνίδων του Σίδνεϊ
Ε. Στάντσιου: «Οι πολιτιστικοί σύλλογοι οφείλουμε να ερχόμαστε σε επαφή με τον απόδημο ελληνισμό για την προκοπή και την ευημερία του ελληνισμού γενικότερα»
Γεμάτοι από εικόνες, εμπειρίες, αγάπη και πολλούς νέους φίλους γύρισαν τα ξημερώματα της Τετάρτης τα 35 μέλη του Λυκείου Ελληνίδων από το πρόσφατο ταξίδι τους στην Αυστραλία. Το «Ε» ήρθε σε επικοινωνία με την Πρόεδρο του Λυκείου Ευτέρπη Στάντσιου, η οποία μίλησε για αυτό τους το ταξίδι, πως προέκυψε, για τις εντυπώσεις τους, αλλά και για το πρόγραμμα τους. Επιπλέον, η κ. Στάντσιου απάντησε σε όλους αυτούς που τους κατηγορούν ότι εν μέσω κρίσης και με εκατοντάδες συμπολίτες μας να ζουν στα όρια της φτώχειας, το Λύκειο πραγματοποίησε ένα τόσο κοστοβόρο ταξίδι.
Το ταξίδι πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της συνεργασίας του Λυκείου Ξάνθης με το Λύκειο του Σύδνεϋ
Σύμφωνα με την κ. Στάντσιου το ταξίδι προέκυψε στα πλαίσια συνεργασίας του Λυκείου της πόλης μας με το Λύκειο Ελληνίδων του Σύδνεϋ, η οποία προέκυψε έπειτα από την επαφή που είχαν σε ένα συνέδριο στην Θεσσαλονίκη.
«Το Λύκειο Ελληνίδων του Σίδνεϊ, το οποίο μετρά ήδη 62 χρόνια λειτουργίας παρακολουθούσε την πορεία μας και τις δραστηριότητες μας μέσα από το facebook και της ιστοσελίδας και κάποια στιγμή άρχισε μια επικοινωνία που κατέληξε να γίνει αυτή η πρόταση. Μετά το συνέδριο φιλοξενήσαμε και γνωριστήκαμε με την Πρόεδρο τους και αρχίσαμε να προγραμματίζουμε την πιθανότητα του δικού μας ταξιδιού» αναφέρει η ίδια.
«Το Λύκειο Ελληνίδων του Σύδνεϋ ανά 2 χρόνια κάνει μια μεγάλη παράσταση και για πρώτη φορά θέλησε να συμμετέχει σε αυτήν και ένα αδερφό Λύκειο από τον ελλαδικό χώρο» σημειώνει η ίδια και συμπληρώνει «μεταξύ άλλων μας είπε ότι στην Αυστραλία διάφορα γυναικεία σωματεία μαζεύουν κάποια χρήματα με σκοπό να τα διαθέσουν σε ιδρύματα. Έτσι, τους φέραμε σε επαφή με το Ψυχολογικό Κέντρο Ξάνθης, καθώς της είπαμε ότι πέρα από αυτά που υπάρχουν στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη, τα οποία είναι ιδιαίτερα προβεβλημένα, υπάρχουν και εδώ ιδρύματα που το έχουν ανάγκη. Μάλιστα, της ζητήσαμε να μεταφέρει κάτω στους ομογενείς το αίτημα μας να χρηματοδοτηθεί και να στηριχθεί αν γίνεται και το δικό μας ίδρυμα. Έτσι, φέτος το καλοκαίρι επέστρεψε μαζί με την Αντιπρόεδρο του Λυκείου και ένα μέλος, με σκοπό να ολοκληρώσουμε τις τελευταίες λεπτομέρειες του ταξιδιού μας και δώσουν τα χρήματα στο ψυχολογικό κέντρο».
15 μέρες γεμάτες εμπειρίες και συγκινήσεις
Τα μέλη του Λυκείου αναχώρησαν από την Ελλάδα στις 19 Νοεμβρίου και επέστρεψαν τα ξημερώματα τις 4 Δεκεμβρίου. Όπως υποστηρίζει και η κ. Στάντσιου ήταν 15 μέρες γεμάτες εικόνες, νέες εμπειρίες και δυνατές συγκινήσεις.
«Είχαμε μια μοναδική εμπειρία. Πέρα από τις εντυπώσεις των εικόνων, μας έμειναν οι άνθρωποι. Η Αυστραλία είναι μια χώρα όμορφη, μεγάλη, φιλόξενη, με ένα κλίμα και μια φύση ιδιαίτερη και πολύ διαφορετική από την δική μας. Είναι μία νέα χώρα με μια ιστορία 200 ετών και ταυτόχρονα πολύ εξελιγμένη και πολύ προοδευμένη, με τεχνολογία να φτάνει στο μέγιστο δυνατό βαθμό.
Αλλά εκείνο που πραγματικά αποκομίσαμε είναι οι άνθρωποι» αναφέρει η Πρόεδρος του Λυκείου φανερά εντυπωσιασμένη και συμπληρώνει «κάθομαι μόνη μου, κλείνω τα μάτια μου, και προσπαθώ να καταλήξω τι είναι αυτό που με εντυπωσίασε. Καταλήγω στους ανθρώπους. Οι έλληνες του εξωτερικού είναι πετυχημένοι, είναι προοδευτικά στοιχεία και καταξιωμένοι στην Αυστραλιανή Κοινωνία. Η λέξη Έλληνας είναι συνώνυμο με την προκοπή και την πρόοδο».
Όσο αφορά την φιλοξενία η κα Στάντσιου αναφέρει «μας άνοιξαν τα σπίτια τους, την αγκαλιά τους, την αγάπη τους. Δεν τολμούσαμε να σκεφτούμε ότι είχαμε μια ανάγκη και ήταν αμέσως πρόθυμοι να μας την ικανοποιήσουν. Δεν έμεινε μέρος που να μην το δούμε, από ζωολογικό κήπο, ενυδρεία, εκκλησίες, παραλίες, μέχρι ότι άλλο είχαν προγραμματίσει. Αυτό που εισπράξαμε ήταν ότι όλες οι πόρτες ήταν ανοιχτές και πως σε όλα αυτά που επισκεφτήκαμε υπήρχαν έλληνες που κατείχαν θέσεις. Μάλιστα, είχαν φροντίσει να εισερχόμαστε δωρεάν σε όλους τους χώρους, στους οποίους γίνονται διάφορες παρουσιάσεις, δίνοντας μας την ευκαιρία να αντιληφθούμε και το ελληνικό επίπεδο. Παράλληλα επισκεφτήκαμε την Βουλή του Σίδνεϊ, το Δημαρχείο, όπου ανταλλάξαμε και δώρα που μας είχε δώσει ο Δήμαρχος της Ξάνθης, την Καμπέρα στην οποία δώσαμε μια παράσταση και επισκεφτήκαμε το κοινοβούλιο της χώρας και όλα τα αξιοθέατα».
Ε. Στάντσιου: «Στις παραστάσεις μας κανείς μπορούσε να ακούσει ένα βουβό κλάμα»
Η κα Στάντσιου μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στην νοσταλγία που νιώθουν οι Έλληνες της Αυστραλίας για την πατρίδα τους. «Μέσα στις εκδηλώσεις και στις παραστάσεις άκουγες ένα βουβό κλάμα. Ο κόσμος μας αγκάλιαζε και προσπαθούσε να καλύψει και να ικανοποιήσει κάθε ανάγκη μας. Είχαν μαζί τους κουτιά με γλυκά, σάντουιτς σε περίπτωση που πεινάσουμε. Ο ένας μας αγκάλιαζε, ο άλλος μας φιλούσε, διότι όπως μας είπαν και οι ίδιοι έχουν τα πάντα, έχουν προκόψει στις δουλειές τους, είναι οικονομικά πολύ καλά, αλλά τους λείπει πάντα η πατρίδα» σημειώνει η ίδια.
Η σημασία αυτού του ταξιδιού για τους ομοεθνείς μας στην Αυστραλία φάνηκε και από το γεγονός ότι Έλληνες από την Μελβούρνη και την Αδελαϊδα ζητούσαν να δοθούν παραστάσεις και στην πόλη τους. «Πρώτη φορά άκουσαν παραδοσιακή μουσική ζωντανή. Μπορεί να πηγαίνουν διάφορα σχήματα π.χ. λαϊκά, αλλά παράδοση αυθεντική έτσι όπως την προσφέρουμε εμείς για αυτούς ήταν πρωτόγνωρη. Έχουν βέβαια σωματεία εκεί που προσπαθούν να διδάξουν στα παιδιά παραδοσιακούς χορούς, αλλά δεν έχουν μουσικούς» εξηγεί η Πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων Ξάνθης και αποκαλύπτει πως τους έγινε πρόταση να πραγματοποιήσουν ένα παναυστραλιανό αντάμωμα, κάτι που όπως σημειώνει η ίδια δεν είναι εύκολο καθώς απαιτεί ένα μέγαλο ταξίδι και κάποιο κόστος.
Το ταμείο του Λυκείου επιβαρύνθηκε μόνο από τα έξοδα των πέντε μουσικών
Φανερά πικραμένη η κα Στάντσιου απαντά σε όλους όσους κατηγόρησαν τα μέλη που ταξίδεψαν ότι τρώνε τα λεφτά του Λυκείου σε ταξίδια την στιγμή που εκατοντάδες συμπολίτες μας αδυνατούν να καλύψουν τις βιοποριστικές τους ανάγκες.
«Όλα τα μέλη της αποστολής πλήρωσαν το αεροπορικό τους εισιτήριο, από χορευτή ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου. Το λύκειο δεν επιβαρύνθηκε ούτε δολάριο, πέρα από την κάλυψη των εξόδων των 5 μουσικών, το οποίο ήταν ένα σεβαστό ποσό. Δεν υπήρχαν θέματα διαμονής και μετακίνησης, καθώς μας τα παρείχαν οι άνθρωποι που μας φιλοξενούσαν. Αν και είχαμε έναν προϋπολογισμό εξόδων για μουσεία και αξιοθέατα, τελικώς δεν τα χρησιμοποιήσαμε χάρη στις ενέργειες του εκεί λυκείου» υπογραμμίζει η ίδια και καταλήγει «κρίνουμε πως οι πολιτιστικοί σύλλογοι οφείλουμε να ερχόμαστε σε επαφή με τον απόδημο ελληνισμό, διότι πρέπει να γνωριζόμαστε, να συνεργαζόμαστε, να υποστηριζόμαστε, πρέπει ο ένας να βοηθάει τον άλλον, να υπάρχει αλληλεγγύη για την προκοπή και την ευημερία του ελληνισμού γενικότερα».
Γεωργία Ταραξοπούλου
