Τραγουδά για δύο βραδιές στο στέκι του συλλόγου Μικρασιατών. Απόψε η δεύτερη εμφάνισή της
Βλέπει τα καλά της κρίσης στις ανθρώπινες σχέσεις και στη στροφή στις ρίζες και την παράδοση, αλλά όταν βλέπει τις δυσκολίες και την πεσμένη ψυχολογία λέει: «δεν αξίζει αυτό στους Έλληνες»
Πέντε χρόνια μετά την εμφάνισή της στην κεντρική σκηνή των Γιορτών Παλιάς Πόλης με την Ευανθία Ρεμπούτσικα, η Ντιλέκ Κοτς επιστρέφει στα σοκάκια του παραδοσιακού οικισμού, τραγουδώντας τραγούδια της παράδοσης και του έντεχνου ρεπερτορίου, σε τουρκικά και ελληνικά, πιστή και αφιερωμένη στην τέχνη που ενώνει και την καλή διάθεση που κάνει ακόμη μικρότερες τις διαφορές.
Η Ντιλέκ Κοτς βρίσκεται από χθες στην πόλη μας, προσκεκλημένη για δύο βραδιές στο στέκι του συλλόγου Μικρασιατών Ξάνθης «Αλησμόνητες Πατρίδες», όπου απόψε εμφανίζεται για δεύτερη βραδιά.
Λίγο πριν αναχωρήσει για την Ξάνθη, η Ντιλέκ Κοτς μοιράστηκε μαζί μας τον ενθουσιασμό της για την παρουσία της στην Ξάνθη, η οποία όπως είπε, είναι ένας τόπος που πάντα αγαπά, μια πόλη με πολλή θετική ενέργεια, για την πρόσκληση των μικρασιατών της Ξάνθης και του προέδρου του συλλόγου Ανδρέα Χατζηευφραιμίδη και την όμορφη αυτή ευκαιρία που δόθηκε μέσω της φιλίας της με τον Γιάννη Κατσούλη, μέλος του συλλόγου.
Η Ντιλέκ Κοτς, μια τραγουδίστρια αγαπημένη σε Ελλάδα και Τουρκία, για τους ίδιους ακριβώς λόγους, κλείνει φέτος 13 χρόνια που ζει στη Θεσσαλονίκη. Αυτός είναι και ο λόγος που μας λέει ότι: «έχει δύο πατρίδες», μία στην Αττάλεια της Τουρκίας, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε με την οικογένειά της, με αγάπη για την Ελλάδα, τους ανθρώπους, τα γράμματα και τις μουσικές της και μία στην Ελλάδα, όπου ζει από το 2000 και έχει φτιάξει τη δική της οικογένεια. «Μου αρέσει να πηγαινοέρχομαι στην Ελλάδα και την Τουρκία. Ένα πόδι μου στέκεται βαθιά στην Ελλάδα, αλλιώς και λόγω της κρίσης θα είχα φύγει», μας λέει η ίδια.
Αυτό το διάστημα ετοιμάζει τον τρίτο προσωπικό της δίσκο. Ήδη τα τραγούδια και η ίδια κάνει λόγο για μια εξαιρετική ομάδα. Ο νέος δίσκος περιλαμβάνει παραδοσιακά και έντεχνα κομμάτια, καθώς και διάφορες εκπλήξεις, όπως μας αναφέρει.
Η κρίση μας έφερε πιο κοντά στην παράδοση
Στη συζήτησή μας τη ρωτάμε για το πώς η ίδια βλέπει την κρίση στη χώρα, τις επιπτώσεις της όχι μόνο οικονομικά, αλλά και στις σχέσεις των ανθρώπων, την παράδοση, την τέχνη, τον πολιτισμό. «Η κρίση έχει και καλά και κακά. Εγώ βλέπω ότι μας έκανε να σκεφτόμαστε πιο βαθιά, να καταλαβαίνει ο ένας τον άλλο, δεν κρύβουμε πια ότι δεν έχουμε λεφτά για να βάλουμε πετρέλαιο. Όμως είναι αλήθεια, η ψυχολογία έχει πέσει. Δεν αξίζουν οι έλληνες αυτό το πράγμα, κανένας λαός δεν το αξίζει», επισημαίνει η Ντιλέκ Κοτς, σχολιάζοντας ωστόσο ότι πρέπει να κρατήσουμε την αισιοδοξία μας.
Η ίδια κάνει και την παρατήρηση ότι η κρίση μας έχει φέρει, με κάποιο τρόπο, πιο κοντά στις ρίζες μας: «πολύ περισσότεροι σύλλογοι ενδιαφέρονται τα τελευταία χρόνια. Υπάρχει μία τάση προσέγγισης στις ρίζες, στην παράδοση, στην αλήθεια και την ουσία. Φαίνεται ότι κάτι καλό θα βγει από αυτή την αλλαγή».
Οι διαδηλώσεις των νέων στην Τουρκία γέννησαν νέες ιδέες
Ζητούμε ακόμη τη γνώμη της για τις πρόσφατες εξελίξεις στην Τουρκία, τις διαδηλώσεις στην Κωνσταντινούπολη και τις φωνές των νέων που ενώθηκαν σε μία πρωτοφανή εκδήλωση για τα δεδομένα της γείτονος. «Πολύ το χάρηκα», ομολογεί χωρίς περιστροφές η Ντιλέκ Κοτς, «η καρδιά μου ήταν μαζί τους», προσθέτει και στη συνέχεια εξηγεί: «οι Τούρκοι έδειξαν τελικά ότι δεν είναι ‘αρνιά’. Υπάρχουν και σκεπτόμενοι άνθρωποι που πιστεύουν στη δημοκρατία. Πρώτη φορά είδα ότι οι νέοι δεν φοβήθηκαν και το κυριότερο, διαμαρτυρήθηκαν με πολλούς πρωτότυπους τρόπους, αλλά χωρίς βανδαλισμούς και χωρίς να ανήκουν σε κάποιο κόμμα. Βγήκαν ιδέες και έγινε κατανοητό ότι και ο φασισμός μπορεί να είναι μέσα στις χώρες μας, όχι μόνο στην Αμερική ή τη Γερμανία. Επίσης, βγήκε και μία οικολογική κίνηση, την οποία θεωρώ ούτως ή άλλως, το μέλλον των παιδιών μας».
Έλληνες και Τούρκου θέλουν να κοιτάξουν μπροστά
Ένα θέμα που πάντα απασχολεί τη σπουδαία ερμηνεύτρια και που το έχει κάνει άλλωστε, στάση ζωής είναι η προσέγγιση των δύο γειτονικών λαών της Ελλάδας και της Τουρκίας. Αυτό που διαπιστώνει με πολύ μεγάλη ικανοποίηση τα τελευταία χρόνια είναι ότι η σύγκλιση ενισχύεται, οι επαφές πληθαίνουν και αυτοί που συνειδητοποιούν τις ομοιότητες Ελλήνων και Τούρκων, τις απολαμβάνουν ακόμη περισσότερο. «Βλέπω αυτή την προσέγγιση και χαίρομαι», μας λέει με γνήσιο ενθουσιασμό, «όταν είχα έρθει στην Ελλάδα, δεν ξέραμε πόσο κοντινοί λαοί ήμασταν. Έκτοτε πολλοί και από τις δύο πλευρές άρχισαν να ψάχνουν τις ρίζες τους, να ταξιδεύον και να έρχονται σε επαφή. Το κλίμα βελτιώθηκε και από την αύξηση του τουρισμού. Αυτό τους έκανε να καταλάβουν ότι κάτι δεν τους το έλεγαν σωστά. Είδαν ότι είναι καλύτερα να πάμε μπροστά. Κανένας δε θα χάσει την ιστορία του. Όμως είναι φανερό, στην κρίση όλοι στεναχωριούνται, κανείς δε θέλει το γείτονά του στη φτώχεια ή τον πόλεμο. Μέσα στην κρίση συσφίχτηκαν πιο πολύ και οι οικονομικές συνεργασίες σε Ελλάδα και Τουρκία, αλλά και οι ανθρώπινες σχέσεις. Έχουμε πιο πολλά κοινά απ’ όσα μας χωρίζουν».
