Με αφορμή τη Δικαστική αντιπαράθεση στο όλο θέμα. Η εμπλοκή της Πολιτικής μία από τις αιτίες της αποτυχίας
Κουράστηκε η κοινή γνώμη της περιοχής να διαβάζει, ν’ ακούει και να συζητείται το θέμα της Αναπτυξιακής Ξάνθης. Η υπόθεση έγινε σίριαλ με κακό μάλιστα σενάριο μεν, αλλά με πολύ υψηλό κόστος παραγωγής.
Όλο το στήσιμο της Αναπτυξιακής ήταν από την αρχή λανθασμένο διότι αποσκοπούσε στην εξυπηρέτηση συγκεκριμένων σκοπών και στόχων μέσω μάλιστα κομματικών επιλογών και λειτουργιών. Άρα, από την αρχή δεν επιδιώχθηκε η στελέχωση με ικανούς, αλλά προερχόμενους από κομματικές επιλογές. Αυτό δε ήταν εμφανές στο ηγετικό επίπεδο όπου εκεί παίζεται η επιτυχία ή αποτυχία. Κι επειδή επιλέγονταν κομματικοί φίλα προσκείμενοι στον εκάστοτε ισχυρό, το ναυάγιο ήταν θέμα χρόνου. Όπερ και συνέβη, παρά τις απέλπιδες προσπάθειες να διασωθεί με μπαλώματα, μεθοδεύσεις και τρικ.
Η Αναπτυξιακή Ξάνθης, ως γνήσιο τέκνο της διαπλοκής και της ευνοιοκρατίας, ήταν θέμα χρόνου πως θα κλείσει. Ήταν θέμα χρόνου να ψάχνουν θύτες και θύματα τα εξιλαστήρια θύματα για να φορτώσουν τις ευθύνες που δημιουργήθηκαν. Η άρρωστη κατάσταση από συστάσεώς της, βόλευε πολλούς γιατί τους εξυπηρετούσε στα σχέδιά τους, όπως πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, εργασιακά.
Όσο υπήρχε μια εισροή προγραμμάτων, με τη βοήθεια και «σπρώξιμο» υπουργών και βουλευτών, κανείς δε μιλούσε γιατί ΟΛΟΙ βολεύονταν. Ήταν περίοδος των παχειών αγελάδων. Και όπως λέει και ο λαός σοφά «όταν τρώμε δεν μιλάμε».
Έτσι πορεύτηκε τα πρώτα χρόνια η Αναπτυξιακή Ξάνθης. Με τις σημαίες ανοιχτές, με τουπέ και εξυπηρέτηση των εντολοδόχων που είχαν φροντίσει να βάζουν δικούς τους επικεφαλής στη διοίκηση. Γνώστες του αντικειμένου; Αδιάφορο! Αρκεί που ήταν «δικοί» μας και εκτελούσαν τις εντολές μας. Εξαιτίας δε αυτής της επιλογής, χωρίς κριτήρια για ικανούς και άξιους, άρχισαν να εμφανίζονται τα λάθη, οι παραλείψεις, οι καθυστερήσεις, οι απορρίψεις προγραμμάτων, τα χρέη.
Όσο στο ταμείο εισέρρεαν τα χρήματα των προγραμμάτων, η διαχείριση αυτών ήταν πολύ χαλαρή έως ύποπτη. Μάλιστα κάποιοι διακρίθηκαν και στη γαλαντομία έναντι κάποιων, αφού τα χρήματα δεν ήταν δικά τους…
Και βέβαια στην παιδική χαρά της Αναπτυξιακής, κάποια στιγμή φάνηκαν τα σύννεφα. Και τότε άρχισε ένα δράμα που παρόμοιο δεν έχει ζήσει η δημόσια ζωή του τόπου! Όλοι, φταίχτες και μη, έτρεξαν να βοηθήσουν να σωθεί η Αναπτυξιακή! Με κάθε τρόπο, με κάθε μέσον, με κάθε θυσία. Βέβαια, σύγχρονη Αντιγόνη δεν ήταν εύκολο να βρεθεί για να θυσιασθεί. Κι αφού οι διαβουλεύσεις διήρκεσαν μήνες, κι αφού ακούστηκαν σωστά και ανόητα ελήφθη η απόφαση: Αναπτυξιακή Τέλος!
Οριστικό τέλος χωρίς επιστροφή. Για ένα δημιούργημα που ακριβώς «πέθανε» γιατί κάποιοι, αρκετοί, δεν το άφησαν να αναπτυχθεί με αρχές και κριτήρια ιδιωτικοοικονομικά και θέλαν να το ποδηγετήσουν.
Υστερόγραφο: κάποιοι, επιμένουν να αναζητούν δικαστική εμπλοκή και απόδοση ευθυνών για να μην φορτωθούν όλες τις ευθύνες. Ό,τι κι αν γίνει από δω και πέρα, σε όποιους αποδοθούν ευθύνες ή όχι, εκείνο που βγαίνει σαν συμπέρασμα της όλης ιστορίας «Αναπτυξιακή» είναι ότι Κρατικά, Νομαρχιακά, Δημοτικά, Συνεταιριστικά δημιουργήματα δεν έχουν μέλλον. Γιατί δεν τα αφήνουν ν’ ανθίσουν και μοιραία μπαίνει η ταφόπλακα με χαραγμένη τη λέξη «ΤΕΛΟΣ».
«Ε»
