– η ώρα των Ελλήνων Δικαστών και Εισαγγελέων –
Η βαριά οικονομική κρίση που διέρχεται η Πατρίδα μας, οι ατέρμονες εδώ και 4 χρόνια διαπραγματεύσεις της πολιτικής ηγεσίας με την Τρόικα και το ΔΝΤ, η απίστευτη εις τα παγκόσμια χρονικά ύφεση που κατατρώγει εδώ και 5 σχεδόν χρόνια τα σπλάχνα της ελληνικής οικονομίας, και ως επακόλουθο αυτής η ολοκληρωτική εξαθλίωση και καταρράκωση της κοινωνικής συνοχής, οδηγεί αναπόφευκτα όλους τους Έλληνες σε σύγκρουση με το πολιτικό σύστημα. Διότι ουδείς πλέον πιστεύει ότι με το εξοντωτικό 3.Μνημόνιο των 52.5 δις Ευρώ, το οποίο εις την πραγματικότητα αυξάνει το δημόσιο χρέος σε δυσθεώρητα ύψη, δεν θα ακολουθήσουν εις τα επόμενα χρόνια και νέα δυσβάστακτα και ταπεινωτικά για τον Ελληνικό Λαό μέτρα.
Τεράστια είναι τα λάθη που έχει διαπράξει κατά τις τελευταίες δεκαετίες εις βάρος του Έθνους όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος. Απέτυχε κυριολεκτικώς όχι μόνο σε θέματα οικονομικής, κοινωνικής και εθνικής πολιτικής, αλλά και σε θέματα ηθικής διαπαιδαγώγησης και πατριωτισμού των Ελλήνων. Δημιούργησε ένα υπερβολικά διογκωμένο και αναποτελεσματικό Δημόσιο, το οποίο, δυστυχώς μόνον βάσει εκτιμήσεων, υπερβαίνει το 1,2 εκατομμύρια κομματικούς υπαλλήλους, στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Ενώ το έτος 1931 αριθμούσε μόλις 40.031 υπαλλήλους σε ένα πληθυσμό μόλις του ημίσεως του σημερινού, αλλά τότε και χωρίς την τεράστια υποστήριξη των πληροφοριακών συστημάτων και της σύγχρονης τεχνολογίας που διαθέτει τώρα η δήθεν «χαρισματική και αποτελεσματική δημόσια διοίκηση»!
Ένα πράγματι αδηφάγο, παρασιτικό, στην κυριολεξία μη αποδοτικό και αναποτελεσματικό Δημόσιο το οποίο επί δεκαετίες όχι μόνον απομυζούσε τον ιδρώτα και τους πόρους του ιδιωτικού τομέα, όχι μόνον κατασπαταλούσε κατά τα 30 τελευταία χρόνια τις κοινοτικές επιδοτήσεις και τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια σε Ευρώ τραπεζικά δάνεια, αλλά ταυτόχρονα διέφθειρε τους Θεσμούς και πολίτες αυτής της χώρας. Αυτό το πολιτικό σύστημα, για να μετατρέψει τους πολίτες αυτής της χώρας σε συνένοχους (….μαζί τα φάγαμε!), παρέφρασε την ρήση του Ισοκράτη ο οποίος λέει: «το ήθος όλων των πολιτών εξομοιούται με το ήθος των κυβερνώντων». Προς επίτευξη αυτού του εγκληματικού σχεδίου χρησιμοποίησε και μία άλλη παθογένεια. Κατέστησε τους τηλε-δημοσιογράφους κυρίαρχους και ασύδοτους, για να τηλε-δημαγωγούν και να εκτρέφουν μια κοινωνία ναρκισσιστική, που να διεκδικεί διορισμούς, πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, προνόμια, επιδόματα κ.λπ., χωρίς όμως να προσφέρει τίποτε. Έτσι διαλύθηκε ολοσχερώς η παραγωγική βάση της χώρας μας, διότι όπου και αν βρεθούμε, δεν είμαστε αποδοτικοί.
Ως εκ τούτου, αυτό το υπεροπτικό, αλαζονικό, εγωπαθές, ναρκισσιστικό, ελιτιστικό πολιτικό σύστημα, που αρμόζει μόνον σε φεουδαρχικά καθεστώτα και όχι σε μία υγιή Δημοκρατία, απέκρυβε παράλληλα επί δεκαετίες την τραγική κατάσταση της χώρας. Ο Αβραάμ Λίνκολν έλεγε: «μία κυβέρνηση μπορεί να κρύβει την δημοσιονομική της κατάσταση από τους πολλούς για λίγο, από λίγους για πολύ, αλλά δεν μπορεί να την κρύβει από όλους για πάντα. Και ότι ο καλύτερος τρόπος να προβλέψεις το μέλλον είναι να το δημιουργήσεις».
Παράλληλα με το ξέσπασμα της κρίσης το 2008/2009 αδιαφόρησε παντελώς, λόγω πολιτικού κόστους, να προωθήσει διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που καρκινοβατούσαν για χρόνια. Ο νομπελίστας οικονομολόγος Μίλτος Φρίντμαν έλεγε: «όταν ξεσπάσει μία κρίση, αποτελεί ζήτημα καθοριστικής σημασίας η ακαριαία δράση, η γρήγορη και αμετάκλητη επιβολή αλλαγών, πριν η συγκλονισμένη κοινωνία διολισθήσει πάλι στην τυραννία του στάτους κβο».
Όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν τώρα ότι η χώρα μας ευρίσκεται σε κατάσταση ύψιστης έκτακτης ανάγκης και ότι η φοροδιαφυγή και εισφοροκλοπή μαζί με άλλες πλευρές της διαφθοράς και ατιμωρησίας ευθύνονται στον μεγαλύτερο βαθμό για την τραγική, ελεεινή πορεία των δημοσίων οικονομικών και την ανεξέλεγκτη και τεράστια διόγκωση του χρέους. Και ότι ανεξαρτήτως των αποφάσεων που θα ληφθούν εις το προσεχές διάστημα εις τις Βρυξέλλες για την διάσωση ή παραμονής της χώρας μας εντός της Ευρωζώνης, εμείς οι Έλληνες θα πρέπει να αρχίσουμε να ασχολούμεθα και με τους εαυτούς μας. Αν το πράξουμε αυτό, θα μείνουμε εμβρόντητοι από τα ελαττώματα που θα ανακαλύψουμε μέσα μας. Και από τις κολοσσιαίες ευθύνες που θα καταλογίσουμε και στη δική μας συμπεριφορά για όλη αυτή τη κατάντια μας.
Ευθυνόμαστε κυρίως για τους τελείως ελλειμματικούς, ανίκανους και επικίνδυνους πολιτικούς που κάθε τόσο και επί δεκαετίες αναδεικνύαμε με την ψήφο μας για να κυβερνήσουν την χώρα μας, και τους οποίους παράλληλα εκβιάζαμε να μας διορίσουν, να μας μοιράζουν διορισμούς, αργομισθίες, προνόμια, πρόωρες συνταξιοδοτήσεις κ.λπ. με την απειλή ότι δεν θα τους ψηφίζαμε. Ευθυνόμαστε και για την διαφθορά, για την ατιμωρησία και για πολλά άλλα, τα οποία όμως ουδεμία σχέση έχουν με τις ελληνικές παραδόσεις και αξίες, το ήθος, την ειλικρίνεια, την δημιουργία, την εργατικότητα και την αγάπη προς την Πατρίδα μας πατεράδων και προγόνων μας. Όπου κι αν αναμειχθήκαμε και εμείς σε Δημόσια Διοίκηση, Δήμους, Νοσοκομεία, Δημόσια Εκπαίδευση, ΔΕΚΟ κ.λπ. δεν δείξαμε το απαραίτητο ήθος.
Ας το καταλάβουμε επιτέλους: «η αναγέννηση μίας κοινωνίας περνάει πρώτα από τους πολίτες της». Αν θέλουμε να βγούμε από την κρίση και να αλλάξει η Πατρίδα μας, το οποίο τώρα το θέλουμε πράγματι όλοι μας, τότε πρέπει να αλλάξουμε εμείς. Και όχι να περιμένουμε, ως πάσχοντες ναρκομανείς, κάθε τόσο και διαρκώς την «δόση», ως δήθεν βοήθεια από την Τρόικα/ΔΝΤ και τις Βρυξέλλες, και από το αποτυχημένο, ανίκανο πολιτικό σύστημα, το οποίο ευθύνεται για την καταστροφή της χώρας μας και την εξαθλίωση των Ελλήνων, να σώσει την Πατρίδα μας.
Εν γνώσει λοιπόν και της δικής μας ευθύνης για την κατάντια της χώρας μας, αλλά τώρα και της θέλησής μας για αναγέννηση αυτής και την ανόρθωση του ηθικού μας αναστήματος, οφείλουμε να ενστερνιστούμε τα διδάγματα του αμερικανού συγγραφέα Χένρυ Ντέιβιντ Θόρο του έτους 1848 που εμπεριέχονται εις το έργο του «Πολιτική Ανυπακοή», το οποίο έχει επηρεάσει ηγέτες όπως οι Γκάντι και Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Οι οποίοι με ειρηνικό τρόπο και με μηνύματα όπως π.χ. «ορκίζομαι να μη σέβομαι όσους δεν το αξίζουν» άλλαξαν την στάση της κοινωνίας και την σχέση της με το πολιτικό σύστημα.
Η αποκαθήλωση του πολιτικού συστήματος, για την σωτηρία του Έθνους και την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας του Λαού, είναι τώρα καθήκον και ευθύνη όλων των Ελλήνων. Η δε αποκάλυψη και ο κολασμός όλων των παρανομιών του πολιτικού συστήματος, η τιμωρία όλων των πολιτικών που ευθύνονται για τις τεράστιες υλικές, ηθικές και εθνικές ζημίες που υπέστη ο Ελληνικός Λαός και η Πατρίδα μας, είναι τώρα ύψιστο εθνικό καθήκον ενός απελευθερωμένου από πολιτικές και κομματικές επιρροές Θεσμού της Δικαιοσύνης, ως εκ τούτου όλων των Ελλήνων Δικαστών και Εισαγγελέων.
Τεράστια είναι τα λάθη που έχει διαπράξει κατά τις τελευταίες δεκαετίες εις βάρος του Έθνους όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος. Απέτυχε κυριολεκτικώς όχι μόνο σε θέματα οικονομικής, κοινωνικής και εθνικής πολιτικής, αλλά και σε θέματα ηθικής διαπαιδαγώγησης και πατριωτισμού των Ελλήνων. Δημιούργησε ένα υπερβολικά διογκωμένο και αναποτελεσματικό Δημόσιο, το οποίο, δυστυχώς μόνον βάσει εκτιμήσεων, υπερβαίνει το 1,2 εκατομμύρια κομματικούς υπαλλήλους, στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Ενώ το έτος 1931 αριθμούσε μόλις 40.031 υπαλλήλους σε ένα πληθυσμό μόλις του ημίσεως του σημερινού, αλλά τότε και χωρίς την τεράστια υποστήριξη των πληροφοριακών συστημάτων και της σύγχρονης τεχνολογίας που διαθέτει τώρα η δήθεν «χαρισματική και αποτελεσματική δημόσια διοίκηση»!
Ένα πράγματι αδηφάγο, παρασιτικό, στην κυριολεξία μη αποδοτικό και αναποτελεσματικό Δημόσιο το οποίο επί δεκαετίες όχι μόνον απομυζούσε τον ιδρώτα και τους πόρους του ιδιωτικού τομέα, όχι μόνον κατασπαταλούσε κατά τα 30 τελευταία χρόνια τις κοινοτικές επιδοτήσεις και τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια σε Ευρώ τραπεζικά δάνεια, αλλά ταυτόχρονα διέφθειρε τους Θεσμούς και πολίτες αυτής της χώρας. Αυτό το πολιτικό σύστημα, για να μετατρέψει τους πολίτες αυτής της χώρας σε συνένοχους (….μαζί τα φάγαμε!), παρέφρασε την ρήση του Ισοκράτη ο οποίος λέει: «το ήθος όλων των πολιτών εξομοιούται με το ήθος των κυβερνώντων». Προς επίτευξη αυτού του εγκληματικού σχεδίου χρησιμοποίησε και μία άλλη παθογένεια. Κατέστησε τους τηλε-δημοσιογράφους κυρίαρχους και ασύδοτους, για να τηλε-δημαγωγούν και να εκτρέφουν μια κοινωνία ναρκισσιστική, που να διεκδικεί διορισμούς, πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, προνόμια, επιδόματα κ.λπ., χωρίς όμως να προσφέρει τίποτε. Έτσι διαλύθηκε ολοσχερώς η παραγωγική βάση της χώρας μας, διότι όπου και αν βρεθούμε, δεν είμαστε αποδοτικοί.
Ως εκ τούτου, αυτό το υπεροπτικό, αλαζονικό, εγωπαθές, ναρκισσιστικό, ελιτιστικό πολιτικό σύστημα, που αρμόζει μόνον σε φεουδαρχικά καθεστώτα και όχι σε μία υγιή Δημοκρατία, απέκρυβε παράλληλα επί δεκαετίες την τραγική κατάσταση της χώρας. Ο Αβραάμ Λίνκολν έλεγε: «μία κυβέρνηση μπορεί να κρύβει την δημοσιονομική της κατάσταση από τους πολλούς για λίγο, από λίγους για πολύ, αλλά δεν μπορεί να την κρύβει από όλους για πάντα. Και ότι ο καλύτερος τρόπος να προβλέψεις το μέλλον είναι να το δημιουργήσεις».
Παράλληλα με το ξέσπασμα της κρίσης το 2008/2009 αδιαφόρησε παντελώς, λόγω πολιτικού κόστους, να προωθήσει διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που καρκινοβατούσαν για χρόνια. Ο νομπελίστας οικονομολόγος Μίλτος Φρίντμαν έλεγε: «όταν ξεσπάσει μία κρίση, αποτελεί ζήτημα καθοριστικής σημασίας η ακαριαία δράση, η γρήγορη και αμετάκλητη επιβολή αλλαγών, πριν η συγκλονισμένη κοινωνία διολισθήσει πάλι στην τυραννία του στάτους κβο».
Όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν τώρα ότι η χώρα μας ευρίσκεται σε κατάσταση ύψιστης έκτακτης ανάγκης και ότι η φοροδιαφυγή και εισφοροκλοπή μαζί με άλλες πλευρές της διαφθοράς και ατιμωρησίας ευθύνονται στον μεγαλύτερο βαθμό για την τραγική, ελεεινή πορεία των δημοσίων οικονομικών και την ανεξέλεγκτη και τεράστια διόγκωση του χρέους. Και ότι ανεξαρτήτως των αποφάσεων που θα ληφθούν εις το προσεχές διάστημα εις τις Βρυξέλλες για την διάσωση ή παραμονής της χώρας μας εντός της Ευρωζώνης, εμείς οι Έλληνες θα πρέπει να αρχίσουμε να ασχολούμεθα και με τους εαυτούς μας. Αν το πράξουμε αυτό, θα μείνουμε εμβρόντητοι από τα ελαττώματα που θα ανακαλύψουμε μέσα μας. Και από τις κολοσσιαίες ευθύνες που θα καταλογίσουμε και στη δική μας συμπεριφορά για όλη αυτή τη κατάντια μας.
Ευθυνόμαστε κυρίως για τους τελείως ελλειμματικούς, ανίκανους και επικίνδυνους πολιτικούς που κάθε τόσο και επί δεκαετίες αναδεικνύαμε με την ψήφο μας για να κυβερνήσουν την χώρα μας, και τους οποίους παράλληλα εκβιάζαμε να μας διορίσουν, να μας μοιράζουν διορισμούς, αργομισθίες, προνόμια, πρόωρες συνταξιοδοτήσεις κ.λπ. με την απειλή ότι δεν θα τους ψηφίζαμε. Ευθυνόμαστε και για την διαφθορά, για την ατιμωρησία και για πολλά άλλα, τα οποία όμως ουδεμία σχέση έχουν με τις ελληνικές παραδόσεις και αξίες, το ήθος, την ειλικρίνεια, την δημιουργία, την εργατικότητα και την αγάπη προς την Πατρίδα μας πατεράδων και προγόνων μας. Όπου κι αν αναμειχθήκαμε και εμείς σε Δημόσια Διοίκηση, Δήμους, Νοσοκομεία, Δημόσια Εκπαίδευση, ΔΕΚΟ κ.λπ. δεν δείξαμε το απαραίτητο ήθος.
Ας το καταλάβουμε επιτέλους: «η αναγέννηση μίας κοινωνίας περνάει πρώτα από τους πολίτες της». Αν θέλουμε να βγούμε από την κρίση και να αλλάξει η Πατρίδα μας, το οποίο τώρα το θέλουμε πράγματι όλοι μας, τότε πρέπει να αλλάξουμε εμείς. Και όχι να περιμένουμε, ως πάσχοντες ναρκομανείς, κάθε τόσο και διαρκώς την «δόση», ως δήθεν βοήθεια από την Τρόικα/ΔΝΤ και τις Βρυξέλλες, και από το αποτυχημένο, ανίκανο πολιτικό σύστημα, το οποίο ευθύνεται για την καταστροφή της χώρας μας και την εξαθλίωση των Ελλήνων, να σώσει την Πατρίδα μας.
Εν γνώσει λοιπόν και της δικής μας ευθύνης για την κατάντια της χώρας μας, αλλά τώρα και της θέλησής μας για αναγέννηση αυτής και την ανόρθωση του ηθικού μας αναστήματος, οφείλουμε να ενστερνιστούμε τα διδάγματα του αμερικανού συγγραφέα Χένρυ Ντέιβιντ Θόρο του έτους 1848 που εμπεριέχονται εις το έργο του «Πολιτική Ανυπακοή», το οποίο έχει επηρεάσει ηγέτες όπως οι Γκάντι και Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Οι οποίοι με ειρηνικό τρόπο και με μηνύματα όπως π.χ. «ορκίζομαι να μη σέβομαι όσους δεν το αξίζουν» άλλαξαν την στάση της κοινωνίας και την σχέση της με το πολιτικό σύστημα.
Η αποκαθήλωση του πολιτικού συστήματος, για την σωτηρία του Έθνους και την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας του Λαού, είναι τώρα καθήκον και ευθύνη όλων των Ελλήνων. Η δε αποκάλυψη και ο κολασμός όλων των παρανομιών του πολιτικού συστήματος, η τιμωρία όλων των πολιτικών που ευθύνονται για τις τεράστιες υλικές, ηθικές και εθνικές ζημίες που υπέστη ο Ελληνικός Λαός και η Πατρίδα μας, είναι τώρα ύψιστο εθνικό καθήκον ενός απελευθερωμένου από πολιτικές και κομματικές επιρροές Θεσμού της Δικαιοσύνης, ως εκ τούτου όλων των Ελλήνων Δικαστών και Εισαγγελέων.
