-Πολιτικό μήνυμα η τιμωρία της Ελλάδος και της Κύπρου-
Δεν είναι κάτι καινούργιο αυτό το οποίο δημοσίευσε την 25η Οκτ. 2012 το μεγαλύτερο περιοδικό της Γερμανίας και παγκοσμίου εμβέλειας, DER SPIEGEL (Ο καθρέπτης), ότι οι Ευρωπαίοι δεν εμπιστεύονται τους Έλληνες Πολιτικούς. Διότι αυτό ήταν γνωστό εδώ και δεκαετίες, με την διαφορά ότι τώρα λέγεται και επίσημα από Ευρωπαίους πολιτικούς, και τα μεγάλα ευρωπαϊκά ΜΜΕ.
Πριν όμως σχολιάσουμε την είδηση αυτή και τι κρύβεται πίσω από αυτή εις την συγκεκριμένη χρονική περίοδο, ας αναφερθούμε εις την σημασία του Ευρωπαϊκού Τύπου και την εξέλιξη του μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ανεξαρτήτως της ιδεολογίας κάθε εφημερίδος, η συμπεριφορά ενός κόμματος, αλλά και μίας ακόμη κυβέρνησης αντιμετωπίζει την οξύτατη και σκληρή κριτική των ΜΜΕ. Διότι η κριτική προστατεύει και κόμματα, και κυβερνήσεις, αλλά κυρίως την ίδια την Δημοκρατία, ως εκ τούτου τον Λαό. Αυτό αποτελεί πάγια τακτική και πολιτική του Ευρωπαϊκού Τύπου.
Το Δημοκρατικό Πολίτευμα κινδυνεύει και η κοινωνική υπόσταση μίας χώρας καταρρέει μόνον στις περιπτώσεις εκείνες, όταν τα μεγάλα ΜΜΕ γίνονται υποχείρια και υπηρέτες των κομμάτων και κυβερνήσεων. Αυτό είναι ιστορικώς αποδεδειγμένο. Κάτι που συμβαίνει, δυστυχώς, ανέκαθεν εις την Πατρίδα μας. Οι ειδήσεις αλλά και τα σχόλια του DER SPIEGEL, όπως βέβαια και των άλλων ευρωπαϊκών ΜΜΕ, έχουν ιδιαίτερη σημασία, διότι προέρχονται από επίσημες κυβερνητικές πηγές. Εις την σύγχρονη διπλωματία οι Κυβερνήσεις αποφεύγουν να δηλώνουν εξαρχής τις θέσεις των. Προς αποφυγή «ανησυχιών ή δυσμενών επιπτώσεων». Αυτό αποτελεί πάγια πολιτική. Ως εκ τούτου αφήνουν πρώτα να διαρρεύσει η θέση μίας Κυβέρνησης ως «πληροφορία» των ΜΜΕ, και όταν αυτή «χωνευθεί» από την κοινή γνώμη, τότε επιβεβαιώνεται και επισήμως από την Κυβέρνηση.
Ένα παράδειγμα: ο κολοσσός των ΜΜΕ της Γερμανίας DER SPIEGEL συνηθίζει να συγκρούεται με όλες τις Κυβερνήσεις και κόμματα, όταν διαπιστώνει συμπεριφορές που θέτουν σε κίνδυνο την εθνική και κοινωνική πολιτική της χώρας του. Για τον λόγο αυτό έχει προσβάσεις σε όλους τους Πολιτειακούς Θεσμούς, από τους οποίους αντλεί από πρώτη πηγή όλες τις πληροφορίες. Αυτό εννοείται και σε παγκόσμια κλίμακα. Είναι το περιοδικό το οποίο π.χ. μόλις μία εβδομάδα πριν, είχε προαναγγείλει την ακριβή ημερομηνία της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης και την Ενοποίηση των δύο Γερμανιών.
Εδώ και 4 σχεδόν χρόνια οι θέσεις των Ευρωπαίων Αξιωματούχων εις το «ελληνικό ζήτημα» είναι άκρως αρνητικές και εκδικητικές, λόγω της έλλειψης μίας ενιαίας, υπεύθυνης, σταθερής, αξιόπιστης, στοχευόμενης εθνικής πολιτικής εκ μέρους της Ελληνικής Πολιτείας και των πολιτικών της Ηγεσιών. Ελλείμματα που δημιουργούν όχι μόνον αισθήματα αναξιοπιστίας, δυσπιστίας αλλά ταυτόχρονα και συγχύσεις εις τους Ευρωπαίους Εταίρους μας. Βέβαια αυτές οι συμπεριφορές των Ελλήνων Πολιτικών, ως εκ τούτου και η αρνητική γνώμη των Ευρωπαίων, δεν είναι πρόσφατο φαινόμενο. Προϋπήρχαν εδώ και δεκαετίες και πριν από το ξέσπασμα της κρίσης. Γνώριζαν απόλυτα οι Ευρωπαίοι, από πληροφορίες των Πρεσβειών των, όταν οι Έλληνες Πολιτικοί τους αποκαλούσαν «κουτόφραγκους», και ότι το παρατσούκλι αυτό σχολιαζόταν εις τα ελληνικά ΜΜΕ, αλλά και σε γελοιογραφίες.
Αποκαλούντο «κουτόφραγκοι» επειδή οι Ευρωπαίοι Εταίροι δεν αντιδρούσαν άμεσα και αυστηρά. όταν οι Έλληνες Πολιτικοί, δηλαδή το Ελληνικό Κράτος, αθετούσαν και παραβίαζαν συνεχώς τα συμπεφωνημένα εις τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες, όπως π.χ. διαρθρωτικές αλλαγές, εκσυγχρονισμό και μείωση του Δημόσιου τομέα, πάταξη της φοροδιαφυγής και διαφθοράς, εξάλειψη της ατιμωρησίας, παράνομες υπερκοστολογήσεις των μεγάλων έργων εις την Ελλάδα, εκσυγχρονισμό της Εθνικής μας Οικονομίας, το κλείσιμο των 3.100 χωματερών και πολλά άλλα. Μέτρα άκρως απαραίτητα για την συμπόρευση της Πατρίδας μας με τις άλλες σύγχρονες χώρες της Ευρώπης. Αυτή η ασυνέπεια και παραβατικότητα από την μία πλευρά και η αφέλεια των «κουτόφραγκων» από την άλλη πλευρά είχε ως αποτέλεσμα την κατασπατάληση τεραστίων εθνικών πόρων, ευρωπαϊκών κονδυλίων, τραπεζικών δανείων, την εξάπλωση της διαφθοράς και ατιμωρησίας, αλλά ταυτόχρονα και την ενθάρρυνση ξένων επιχειρήσεων για δωροδοκία του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Όμως από τα ολέθρια λάθη του πολιτικού κατεστημένου, ζημιωμένος είναι μόνο ο Λαός μας, και κερδισμένοι οι «κουτόφραγκοι» και οι Οικονομίες των χωρών των, οι οποίες έκαναν χρυσές δουλειές με την Ελλάδα, δηλαδή με την χώρα των διεφθαρμένων πολιτικών. Η Ελλάδα είναι όμως αναπόσπαστο μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό ουδείς μπορεί να της το αμφισβητήσει. Βέβαια όλες οι Ευρωπαϊκές Συνθήκες είναι ελλειμματικές και δεν προβλέπουν την αποφυγή ή λύση προβλημάτων σε περιπτώσεις εμφάνισης κρίσεων. Το πνεύμα των μεγάλων εμπνευστών για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Ένωσης (ΕΟΚ), με την Συνθήκη της Ρώμης (1957), εμπεριείχε και την επιθυμία για μία πολιτική Ένωση όλης της Ευρώπης, με μία όμως Κυβέρνηση, με Θεσμούς και Ελεγκτικά Όργανα, και όχι απαρτιζόμενη από 27 εθνικές κυβερνήσεις. Αλλά δυστυχώς, εν μέσω της οικονομικής ευμάρειας των λαών της Ευρώπης, οι κληρονόμοι των μεγάλων τότε ηγετών, έθεσαν αυτούς τους στόχους εις τις καλένδες. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο φθάσαμε εις την τραγική κατάσταση που ευρίσκεται τώρα ένα μέρος της Ευρώπης και που κινδυνεύει και το υπόλοιπο. Για αυτόν το λόγο και η αιφνίδια, αλλά αναμενόμενη τώρα μεταστροφή της πολιτικής της Ε.Ε. και Βερολίνου απέναντι της Ελλάδος, αλλά τώρα και απέναντι της Κύπρου.
Διότι η Πατρίδα μας πρέπει να κρατηθεί μέσα στην Ευρώπη. Για να γίνει όμως αυτό, και για να μη θεωρείται η χώρα μας διαρκώς ως «παράδειγμα προς αποφυγή», πρέπει να αλλάξει τώρα ριζικώς. Εις τους Ευρωπαίους Εταίρους μας και εις το Βερολίνο κυριαρχεί η άποψη, ότι τα επιβληθέντα εις την Ελλάδα εξοντωτικά πρώτα 2 Μνημόνια, εξαιτίας της συμπεριφοράς των Ελλήνων πολιτικών των τελευταίων δεκαετιών, εξοντώνουν και τον Ελληνικό Λαό, αλλά ταυτόχρονα επιδεινώνουν σε επικίνδυνη βαθμό και το γενικό χρέος. Το οποίο ξέφυγε από τον στόχο των 120% και πλησίασε το 189% του ΑΕΠ., μάλιστα με λήψη μέτρων, και θα υπερβεί το τρομακτικό 220% εάν δεν ληφθούν νέα και πιο αυστηρά μέτρα!
Δεν είναι τυχαίο γεγονός, ότι παράλληλα με αυτές τις διαπιστώσεις, οι Ευρωπαίοι Εταίροι επιρρίπτουν τώρα τις ευθύνες για την κατάρρευση της Ελλάδος όχι εις τους Έλληνες, αλλά κυρίως εις τους Έλληνες Πολιτικούς και κόμματα. Για αυτό οι δηλώσεις της κ. Μέρκελ, του κ. Σόιμπλε και άλλων Ευρωπαίων Αξιωματούχων, αλλά και των ΜΜΕ και του DER SPIEGEL. Διότι αφενός μεν θέλουν να αλλάξουν εις τους Έλληνες το άκρως αρνητικό ψυχολογικό κλίμα, αλλά αφετέρου να τους στείλουν και ένα σοβαρότατο πολιτικό μήνυμα ότι: το 3ο Μνημόνιο με την εκταμίευση των 52.5 δις Ευρώ, οι σαρωτικές διαρθρωτικές αλλαγές με τα 150 σημεία, η χρηματοδότηση της επιμήκυνσης, το νέο κούρεμα, και η εγκατάσταση ενός μόνιμου Οικονομικού Επιτρόπου, όλα αυτά δεν θα έχουν θετικά αποτελέσματα για να σωθεί η Πατρίδα μας, εάν παράλληλα ο Ελληνικός Λαός δεν αλλάξει ριζικά τις πολιτικές επιλογές του, και δεν απαλλαγεί από τους Πολιτικούς και τα κόμματα που τον εκπροσωπούν και ευθύνονται για την κατάρρευση της Ελλάδος.
Η σκληρότατη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι της Κύπρου κατά τα μεσάνυχτα της Εθνικής μας Εορτής της 25ης Μαρτίου αποτελεί ακόμη μία σκληρή προειδοποίηση της Ε.Ε., ότι τα λάθη και τις ανεύθυνες συμπεριφορές των Πολιτικών μας Ηγεσιών και Κομμάτων πληρώνονται από τους πολίτες της Ελλάδος και της Κύπρου. Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας αντέδρασε με πικρία λέγοντας ότι: «η απόφαση της Ε.Ε. δεν είναι ανεκτή, διότι είναι επιλεκτική». Θα είχε απόλυτο δίκαιο, εάν και οι Πολιτικές Ηγεσίες των χωρών των «φορολογικών παραδείσων» όπως π.χ. Λουξεμβούργο, Λιχτενστάιν, Μονακό, Μάλτα, Ελβετία, ακόμη η Μεγάλη Βρετανία και αυτή η ίδια η Γερμανία συμπεριφέρονταν ανεύθυνα απέναντι των λαών των.
Πριν όμως σχολιάσουμε την είδηση αυτή και τι κρύβεται πίσω από αυτή εις την συγκεκριμένη χρονική περίοδο, ας αναφερθούμε εις την σημασία του Ευρωπαϊκού Τύπου και την εξέλιξη του μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ανεξαρτήτως της ιδεολογίας κάθε εφημερίδος, η συμπεριφορά ενός κόμματος, αλλά και μίας ακόμη κυβέρνησης αντιμετωπίζει την οξύτατη και σκληρή κριτική των ΜΜΕ. Διότι η κριτική προστατεύει και κόμματα, και κυβερνήσεις, αλλά κυρίως την ίδια την Δημοκρατία, ως εκ τούτου τον Λαό. Αυτό αποτελεί πάγια τακτική και πολιτική του Ευρωπαϊκού Τύπου.
Το Δημοκρατικό Πολίτευμα κινδυνεύει και η κοινωνική υπόσταση μίας χώρας καταρρέει μόνον στις περιπτώσεις εκείνες, όταν τα μεγάλα ΜΜΕ γίνονται υποχείρια και υπηρέτες των κομμάτων και κυβερνήσεων. Αυτό είναι ιστορικώς αποδεδειγμένο. Κάτι που συμβαίνει, δυστυχώς, ανέκαθεν εις την Πατρίδα μας. Οι ειδήσεις αλλά και τα σχόλια του DER SPIEGEL, όπως βέβαια και των άλλων ευρωπαϊκών ΜΜΕ, έχουν ιδιαίτερη σημασία, διότι προέρχονται από επίσημες κυβερνητικές πηγές. Εις την σύγχρονη διπλωματία οι Κυβερνήσεις αποφεύγουν να δηλώνουν εξαρχής τις θέσεις των. Προς αποφυγή «ανησυχιών ή δυσμενών επιπτώσεων». Αυτό αποτελεί πάγια πολιτική. Ως εκ τούτου αφήνουν πρώτα να διαρρεύσει η θέση μίας Κυβέρνησης ως «πληροφορία» των ΜΜΕ, και όταν αυτή «χωνευθεί» από την κοινή γνώμη, τότε επιβεβαιώνεται και επισήμως από την Κυβέρνηση.
Ένα παράδειγμα: ο κολοσσός των ΜΜΕ της Γερμανίας DER SPIEGEL συνηθίζει να συγκρούεται με όλες τις Κυβερνήσεις και κόμματα, όταν διαπιστώνει συμπεριφορές που θέτουν σε κίνδυνο την εθνική και κοινωνική πολιτική της χώρας του. Για τον λόγο αυτό έχει προσβάσεις σε όλους τους Πολιτειακούς Θεσμούς, από τους οποίους αντλεί από πρώτη πηγή όλες τις πληροφορίες. Αυτό εννοείται και σε παγκόσμια κλίμακα. Είναι το περιοδικό το οποίο π.χ. μόλις μία εβδομάδα πριν, είχε προαναγγείλει την ακριβή ημερομηνία της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης και την Ενοποίηση των δύο Γερμανιών.
Εδώ και 4 σχεδόν χρόνια οι θέσεις των Ευρωπαίων Αξιωματούχων εις το «ελληνικό ζήτημα» είναι άκρως αρνητικές και εκδικητικές, λόγω της έλλειψης μίας ενιαίας, υπεύθυνης, σταθερής, αξιόπιστης, στοχευόμενης εθνικής πολιτικής εκ μέρους της Ελληνικής Πολιτείας και των πολιτικών της Ηγεσιών. Ελλείμματα που δημιουργούν όχι μόνον αισθήματα αναξιοπιστίας, δυσπιστίας αλλά ταυτόχρονα και συγχύσεις εις τους Ευρωπαίους Εταίρους μας. Βέβαια αυτές οι συμπεριφορές των Ελλήνων Πολιτικών, ως εκ τούτου και η αρνητική γνώμη των Ευρωπαίων, δεν είναι πρόσφατο φαινόμενο. Προϋπήρχαν εδώ και δεκαετίες και πριν από το ξέσπασμα της κρίσης. Γνώριζαν απόλυτα οι Ευρωπαίοι, από πληροφορίες των Πρεσβειών των, όταν οι Έλληνες Πολιτικοί τους αποκαλούσαν «κουτόφραγκους», και ότι το παρατσούκλι αυτό σχολιαζόταν εις τα ελληνικά ΜΜΕ, αλλά και σε γελοιογραφίες.
Αποκαλούντο «κουτόφραγκοι» επειδή οι Ευρωπαίοι Εταίροι δεν αντιδρούσαν άμεσα και αυστηρά. όταν οι Έλληνες Πολιτικοί, δηλαδή το Ελληνικό Κράτος, αθετούσαν και παραβίαζαν συνεχώς τα συμπεφωνημένα εις τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες, όπως π.χ. διαρθρωτικές αλλαγές, εκσυγχρονισμό και μείωση του Δημόσιου τομέα, πάταξη της φοροδιαφυγής και διαφθοράς, εξάλειψη της ατιμωρησίας, παράνομες υπερκοστολογήσεις των μεγάλων έργων εις την Ελλάδα, εκσυγχρονισμό της Εθνικής μας Οικονομίας, το κλείσιμο των 3.100 χωματερών και πολλά άλλα. Μέτρα άκρως απαραίτητα για την συμπόρευση της Πατρίδας μας με τις άλλες σύγχρονες χώρες της Ευρώπης. Αυτή η ασυνέπεια και παραβατικότητα από την μία πλευρά και η αφέλεια των «κουτόφραγκων» από την άλλη πλευρά είχε ως αποτέλεσμα την κατασπατάληση τεραστίων εθνικών πόρων, ευρωπαϊκών κονδυλίων, τραπεζικών δανείων, την εξάπλωση της διαφθοράς και ατιμωρησίας, αλλά ταυτόχρονα και την ενθάρρυνση ξένων επιχειρήσεων για δωροδοκία του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Όμως από τα ολέθρια λάθη του πολιτικού κατεστημένου, ζημιωμένος είναι μόνο ο Λαός μας, και κερδισμένοι οι «κουτόφραγκοι» και οι Οικονομίες των χωρών των, οι οποίες έκαναν χρυσές δουλειές με την Ελλάδα, δηλαδή με την χώρα των διεφθαρμένων πολιτικών. Η Ελλάδα είναι όμως αναπόσπαστο μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό ουδείς μπορεί να της το αμφισβητήσει. Βέβαια όλες οι Ευρωπαϊκές Συνθήκες είναι ελλειμματικές και δεν προβλέπουν την αποφυγή ή λύση προβλημάτων σε περιπτώσεις εμφάνισης κρίσεων. Το πνεύμα των μεγάλων εμπνευστών για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Ένωσης (ΕΟΚ), με την Συνθήκη της Ρώμης (1957), εμπεριείχε και την επιθυμία για μία πολιτική Ένωση όλης της Ευρώπης, με μία όμως Κυβέρνηση, με Θεσμούς και Ελεγκτικά Όργανα, και όχι απαρτιζόμενη από 27 εθνικές κυβερνήσεις. Αλλά δυστυχώς, εν μέσω της οικονομικής ευμάρειας των λαών της Ευρώπης, οι κληρονόμοι των μεγάλων τότε ηγετών, έθεσαν αυτούς τους στόχους εις τις καλένδες. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο φθάσαμε εις την τραγική κατάσταση που ευρίσκεται τώρα ένα μέρος της Ευρώπης και που κινδυνεύει και το υπόλοιπο. Για αυτόν το λόγο και η αιφνίδια, αλλά αναμενόμενη τώρα μεταστροφή της πολιτικής της Ε.Ε. και Βερολίνου απέναντι της Ελλάδος, αλλά τώρα και απέναντι της Κύπρου.
Διότι η Πατρίδα μας πρέπει να κρατηθεί μέσα στην Ευρώπη. Για να γίνει όμως αυτό, και για να μη θεωρείται η χώρα μας διαρκώς ως «παράδειγμα προς αποφυγή», πρέπει να αλλάξει τώρα ριζικώς. Εις τους Ευρωπαίους Εταίρους μας και εις το Βερολίνο κυριαρχεί η άποψη, ότι τα επιβληθέντα εις την Ελλάδα εξοντωτικά πρώτα 2 Μνημόνια, εξαιτίας της συμπεριφοράς των Ελλήνων πολιτικών των τελευταίων δεκαετιών, εξοντώνουν και τον Ελληνικό Λαό, αλλά ταυτόχρονα επιδεινώνουν σε επικίνδυνη βαθμό και το γενικό χρέος. Το οποίο ξέφυγε από τον στόχο των 120% και πλησίασε το 189% του ΑΕΠ., μάλιστα με λήψη μέτρων, και θα υπερβεί το τρομακτικό 220% εάν δεν ληφθούν νέα και πιο αυστηρά μέτρα!
Δεν είναι τυχαίο γεγονός, ότι παράλληλα με αυτές τις διαπιστώσεις, οι Ευρωπαίοι Εταίροι επιρρίπτουν τώρα τις ευθύνες για την κατάρρευση της Ελλάδος όχι εις τους Έλληνες, αλλά κυρίως εις τους Έλληνες Πολιτικούς και κόμματα. Για αυτό οι δηλώσεις της κ. Μέρκελ, του κ. Σόιμπλε και άλλων Ευρωπαίων Αξιωματούχων, αλλά και των ΜΜΕ και του DER SPIEGEL. Διότι αφενός μεν θέλουν να αλλάξουν εις τους Έλληνες το άκρως αρνητικό ψυχολογικό κλίμα, αλλά αφετέρου να τους στείλουν και ένα σοβαρότατο πολιτικό μήνυμα ότι: το 3ο Μνημόνιο με την εκταμίευση των 52.5 δις Ευρώ, οι σαρωτικές διαρθρωτικές αλλαγές με τα 150 σημεία, η χρηματοδότηση της επιμήκυνσης, το νέο κούρεμα, και η εγκατάσταση ενός μόνιμου Οικονομικού Επιτρόπου, όλα αυτά δεν θα έχουν θετικά αποτελέσματα για να σωθεί η Πατρίδα μας, εάν παράλληλα ο Ελληνικός Λαός δεν αλλάξει ριζικά τις πολιτικές επιλογές του, και δεν απαλλαγεί από τους Πολιτικούς και τα κόμματα που τον εκπροσωπούν και ευθύνονται για την κατάρρευση της Ελλάδος.
Η σκληρότατη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι της Κύπρου κατά τα μεσάνυχτα της Εθνικής μας Εορτής της 25ης Μαρτίου αποτελεί ακόμη μία σκληρή προειδοποίηση της Ε.Ε., ότι τα λάθη και τις ανεύθυνες συμπεριφορές των Πολιτικών μας Ηγεσιών και Κομμάτων πληρώνονται από τους πολίτες της Ελλάδος και της Κύπρου. Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας αντέδρασε με πικρία λέγοντας ότι: «η απόφαση της Ε.Ε. δεν είναι ανεκτή, διότι είναι επιλεκτική». Θα είχε απόλυτο δίκαιο, εάν και οι Πολιτικές Ηγεσίες των χωρών των «φορολογικών παραδείσων» όπως π.χ. Λουξεμβούργο, Λιχτενστάιν, Μονακό, Μάλτα, Ελβετία, ακόμη η Μεγάλη Βρετανία και αυτή η ίδια η Γερμανία συμπεριφέρονταν ανεύθυνα απέναντι των λαών των.
