Επειδή πολλά γράφονται και πολλά λέγονται για την απαγόρευση διέλευσης οχημάτων άνω των 2 τόνων μεικτού βάρους και 1,80 μέτρων φάρδους από τη δίοδο του Αγ. Κωνσταντίνου, νομίζω ότι υποχρεούμαι να πω κάποια πράγματα για την αποκατάσταση της αλήθειας, μιας και ασχολούμαι εδώ και δυόμισι χρόνια με το παραεμπόριο από τη θέση της Προέδρου του Συνεταιρισμού Ξυλεμπόρων Ξάνθης – ενώ εκπροσωπούσα την Ομοσπονδία ΕΒΕ Ξάνθης στο συμβολικό κλείσιμο της διόδου την Κυριακή 7 Απριλίου.
Με τον δρόμο αυτό ασχοληθήκαμε πολλοί, πολλές φορές. Άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο. Κατηγορήθηκαν αυτοί που τον έφτιαξαν. Κατηγορήθηκαν και αυτοί που δεν τον ήλεγχαν. Κανείς όμως από όλους εμάς, κατήγοροι και κατηγορούμενοι, δεν αντιληφθήκαμε ή δεν θέλαμε να αντιληφθούμε την ύπαρξη της περίφημης, πλέον, πινακίδας! Πολύ περισσότερο δε, όσοι τον χρησιμοποιούσαν με μεγάλη συχνότητα για αγορές και τουρισμό.
Και παρότι κάποιο μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΒΕ, ανέφερε κατ’ επανάληψη στις συνεδριάσεις του οργάνου, την ύπαρξη αυτού του στοιχείου, δηλαδή της πινακίδας (όπως έχει καταγραφεί και στα πρακτικά) κανείς μας δεν το αξιολόγησε.
Η απόφαση για κλείσιμο του δρόμου κάθε άλλο παρά εν θερμώ πάρθηκε. Ο Πρόεδρος του ΕΒΕ το είχε προτείνει πολλές φορές ενώ η αντιπολίτευση στο Επιμελητήριο και η ΟΕΒΕ ΝΞ, διατυπώναμε αντιρρήσεις επιμένοντας στους ελέγχους. Βλέποντας όμως το πρόβλημα να διογκώνεται, τους γείτονες να αποθρασύνονται (προωθώντας τα προϊόντας τους με έντυπο υλικό και διαφημίσεις σε τοπικά κανάλια), και την Πολιτεία να είναι ανίσχυρη να το αντιμετωπίσει, αποφασίσαμε να συμμετέχουμε στο κλείσιμο, και ως συνδυασμός ΕΒΕ και ως Ομοσπονδία. Καθ’ υπόδειξιν, λοιπόν, του Προέδρου κου Τσιακίρογλου και όπως ορίζει το καταστατικό, την ευθύνη από πλευράς ΟΕΒΕ ΝΞ ανέλαβα εγώ διότι ο ίδιος είχε ανειλημμένες υποχρεώσεις στη ΓΣΕΒΕΕ και έπρεπε να βρίσκεται στην Αθήνα.
Αφού λοιπόν έγινε όλη η προετοιμασία, την Κυριακή 7/4 στις έξι το πρωί ξεκινήσαμε για τη δίοδο. Φτάνοντας στη διασταύρωση Κίδαρη και παίρνοντας το δρόμο για τα σύνορα, διαπιστώσαμε ότι πρόκειται για μία επικίνδυνη διαδρομή. Ο δρόμος είναι πολύ στενός, χωρίς διαγράμμιση, πολλές κλειστές στροφές και ανηφόρα. Όταν φτάσαμε στα σύνορα το μέλος του ΔΣ του ΕΒΕ μας έδειξε την πινακίδα με το όριο του τονάζ για τα διερχόμενα οχήματα. Έτσι άρχισε η «ιστορία»: εν ολίγοις, πήγαμε να κάνουμε ένα συμβολικό κλείσιμο του δρόμου για να αναδείξουμε το πρόβλημα του παραεμπορίου από τη συγκεκριμένη δίοδο και διαπιστώσαμε ότι όλα αυτά τα χρόνια ήμασταν σε λάθος κατεύθυνση. Αυτοί που έκαναν τη μελέτη και είχαν την επίβλεψη γνώριζαν εξ αρχής ότι ο συγκεκριμένος δρόμος αντέχει χαμηλά φορτία, αυτά που αναγράφονται στην πινακίδα, και που αντιστοιχούν μόνο σε ΙΧ επιβατικά αυτοκίνητα. Και από αδιαφορία δεν ξέρω ποιών, αυτή η σήμανση καταστρατηγήθηκε.
Επομένως, το μόνο που κάναμε ήταν να ζητήσουμε να εφαρμοστεί ο νόμος. Τίποτε περισσότερο ή λιγότερο απ’ ό,τι ζητούσαμε δυόμιση χρόνια τώρα, δηλαδή να εφαρμοστούν οι νόμοι.
Προς τι λοιπόν όλη η αντιπαράθεση περί της χρήσης του δρόμου;
Ποιοι είμαστε εμείς και με τι γνώσεις θα υποκαταστήσουμε τους εδικούς και υπεύθυνους (στην προκειμένη περίπτωση την Τεχνική Υπηρεσία της Αντιπεριφέρειας) για να υποδείξουμε ποιος θα περάσει; Μήπως η Τεχνική Έκθεση κατασκευής του δρόμου και η πινακίδα κάνουν διαχωρισμό των φορτίων σε ανθρώπους και αντικείμενα; Και επειδή εμάς μας συμφέρει να περνούν τα μικρά λεωφορεία (τα οποία έχουν 3,5 τόνους καθαρό και 5,5 μεικτό βάρος, άρα πολύ περισσότερο από το επιτρεπόμενο) έχουμε το δικαίωμα να βάζουμε σε κίνδυνο ανθρώπινες ψυχές; Ποιος ή ποιοι είναι αυτοί που θα αναλάβουν την ευθύνη εάν συμβεί κάποιο δυστύχημα εξαιτίας των συνθηκών του δρόμου; Μήπως πρέπει να δοξάζουμε το Θεό που μέχρι τώρα δεν συνέβη κάτι τέτοιο;
Είναι δέον να ζητήσουμε συγνώμη για όλα αυτά. Αν τη συγκεκριμένη πινακίδα την είχαμε αντιληφθεί και αξιολογήσει εξαρχής, θα αντιμετωπίζαμε το πρόβλημα στη γένεσή του.
Εγώ, αναλαμβάνοντας την ευθύνη στο μερίδιο που μου αναλογεί από τη θέση της Αντιπροέδρου στην Ομοσπονδία, του μέλους ΔΣ του Επιμελητηρίου και της Προέδρου του Συνεταιρισμού Ξυλεμπόρων Ν. Ξάνθης, ζητώ συγγνώμην από όλους τους συναδέλφους επαγγελματίες για τις ζημίες που είχαν από τη δράση του παραεμπορίου μέσω του συγκεκριμένου δρόμου, ζητώ συγγνώμην από τους επαγγελματίες που επένδυσαν σε αυτόν, όπως οι εξαγωγείς και τα τουριστικά επαγγέλματα (εύχομαι να ολοκληρωθεί γρήγορα ο κάθετος άξονας Κομοτηνής Νυμφαίας για να εξυπηρετούνται απρόσκοπτα). Επίσης ζητώ συγνώμη από τον συνάδελφο, σύμβουλο του ΕΒΕ, γιατί δεν αξιολόγησα την υπόδειξη του για την πινακίδα ως όφειλα να κάνω πραγματοποιώντας μιαν επίσκεψη στη δίοδο.
Τέλος, απευθύνω θερμή παράκληση προς όλους, να σταματήσει η αντιπαράθεση, γιατί στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε οι μόνοι που εξυπηρετούνται από αυτήν είναι όσοι έχουν πολιτικές σκοπιμότητες.
Υ.Γ.: Όσο για τα λυόμενα σπιτάκια που αγοράστηκαν για να τοποθετηθούν θα ήθελα να ευχαριστήσω τον αντιπεριφερειάρχη κο Καραλίδη που κράτησε την υπόσχεσή του. Αλλά αναρωτιέμαι, πώς θα λειτουργήσουν και πώς θα καλύψουν τις ανάγκες τους σε φωτισμό, και σε θέρμανση το χειμώνα. Η ΔΕΗ εκεί είναι ανύπαρκτη. Και η μεταφορά ρεύματος είναι κοστοβόρα και χρονοβόρα. Να μπει φωτοβολταϊκό, τα δέντρα και τα βουνά δεν επιτρέπουν πολύωρη ηλιοφάνεια ενώ η λειτουργία γεννήτριας θα πρέπει να καλύπτεται με πάγια κονδύλια για πετρέλαιο. Δε θα ’θελα να δω τους ανθρώπους που καλούνται να υπηρετήσουν στον Άγ.Κωνσταντίνο και στη διασταύρωση Κίδαρη, να πρέπει να ανάβουν γκαζόλαμπα και ξυλόσομπα για να τα βγάλουν πέρα με τις συνθήκες.
Χρυσούλα Γρηγορίου
Πρόεδρος Συνεταιρισμού Ξυλεμπόρων Ν Ξάνθης
Αντιπρόεδρος Α΄ Ομοσπονδίας ΕΒΕ Ν Ξάνθης
Μέλος ΔΣ Επιμελητηρίου Ν Ξάνθης
