Θέατρο: ένα σπουδαίο εργαλείο στην εκπαίδευση

Και ποιος στην πραγματικότητα, είναι αυτός ο περίφημος εγωιστής γίγαντας; Μήπως, τελικά, είμαστε οι περισσότεροι από εμάς τους ανθρώπους; Εμείς, που ζώντας σε μια εγωιστική κοινωνία, ορθώνουμε συναισθηματικά τείχη γύρω μας και δεν αφήνουμε τους άλλους να μας πλησιάσουν και να μοιραστούν μαζί μας χαρές και λύπες, σκέψεις και συναισθήματα;

Πώς και πότε θα «μάθουμε» να ρίχνουμε τα συναισθηματικά μας τείχη και να απλώνουμε γέφυρες συνεργασίας στους συνανθρώπους μας. Ως ενήλικα άτομα να καταφέρουμε να υιοθετήσουμε ένα τέτοιο χαρακτήρα είναι, ίσως, αρκετά δύσκολο. Ως παιδιά, όμως, είναι πιο εύκολο να υιοθετήσουμε και να εδραιώσουμε στάσεις και συμπεριφορές που ευνοούν τη συνεργασία, την αποδοχή, την αλληλοϋποστήριξη και την αλληλοσυμπλήρωση. Άλλωστε, κάτι τέτοιο επιβεβαιώνεται και από τα συμπεράσματα της επιστήμης και της ψυχολογίας.

Αντιλαμβανόμενοι τα παραπάνω, αποδεχόμενοι τα επιστημονικά και εμπειρικά δεδομένα, αλλά, κυρίως, ωθούμενοι από μια εσωτερική ανάγκη να λειτουργήσουν με τον καλύτερο τρόπο ως «δάσκαλοι» μέσα στις σχολικές αίθουσες, 270 περίπου εκπαιδευτικοί διαφόρων ειδικοτήτων της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ξάνθης παρακολούθησαν μετά τη σχολική τους εργασία από τα μέσα Φεβρουαρίου έως και τα μέσα Μαρτίου 2013 μια σειρά επιμορφωτικών συναντήσεων με θέμα τη θεατρική έκφραση. Συμμετείχαν σε συνεργατικές ομαδικές δραστηριότητες κοινωνικού θεάτρου και μουσικοκινητικής με παιγνιώδεις προσεγγίσεις και εφαρμόσιμες εκπαιδευτικές τεχνικές. Συνδύασαν τη θεατρική έκφραση με την προσέγγιση άλλων γνωστικών αντικειμένων. Αποδέχτηκαν τις δυνατότητες της μουσικής και του θεάτρου ως σημαντικά εκπαιδευτικά εργαλεία για τη συμμετοχή και τη συνεργασία όλων των μαθητών αλλά και την αποδοχή τους στη σχολική ομάδα.

Ως επιμορφωτές, ή καλύτερα ως εμψυχωτές, λειτούργησαν δύο επιφανείς παιδαγωγοί και επιστήμονες: Ο Σίμος Παπαδόπουλος (Λέκτορας Θεατρολογίας στο Δ.Π.Θ. / Π.Τ.Δ.Ε. / Τομέας Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών) και ο Μανόλης Φιλιππάκης (δάσκαλος, συνεργάτης ελληνικών και ξένων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων).

Η κύρια στόχευση των εμψυχωτών, οι οποίοι συντόνισαν την εξέλιξη των επιμορφωτικών συναντήσεων, επικεντρώθηκε στην εμπλοκή των εκπαιδευτικών σε βιωματικά εργαστήρια, όπου «έπαιξαν» ρόλους, βίωσαν τεχνικές και υλοποίησαν δραστηριότητες που αποσκοπούν στην παρώθηση και ενίσχυση των παιδιών να εξωτερικεύσουν και να μοιραστούν τα συναισθήματά τους. Όλα τα παραπάνω, πλήρως προσανατολισμένα στις ηλικίες της προσχολικής και σχολικής εκπαίδευσης, θα μπορέσουν οι εκπαιδευτικοί να τα μετουσιώσουν αναστοχαστικά ως δικές τους εκπαιδευτικές πρακτικές στην ομάδα των μαθητών που διδάσκουν. Έτσι, αναμένεται να ενισχύσουν την ποιότητα των σχέσεων μεταξύ όλων των μελών της τάξης τους, να εδραιώσουν μεταξύ τους πνεύμα εμπιστοσύνης και αποδοχής και, τελικά, να συντελέσουν στην καλλιέργεια του συναισθηματικού κόσμου τους. Αυτό θα ενισχύσει στην υλοποίηση του στόχου της εκπαιδευτικής διεργασίας που επικεντρώνει στο να νοιώσουν οι μαθητές ασφαλείς συναισθηματικά και χαρούμενοι κατά την παραμονή και εργασία στο σχολείο. Επιπρόσθετα, εκτιμάται ότι οι μαθητές, με την κατάλληλη εκπαιδευτική αξιοποίηση του «θεατρικού παιχνιδιού» θα ενισχυθούν στην παρουσίαση καλύτερων επιδόσεων τόσο στο γνωστικό κομμάτι της εκπαίδευσής τους όσο και στη συνολική ατομική τους βελτίωση και πρόοδο.

Η πρωτοβουλία της οργάνωσης αυτών των επιμορφωτικών συναντήσεων ανήκει στους Σχολικούς Συμβούλους Προσχολικής και Δημοτικής Εκπαίδευσης Ξάνθης και στη Σχολική Σύμβουλο Φυσικής Αγωγής Θράκης. Η υλοποίησή τους έγινε στον όμορφο χώρο εκδηλώσεων του 13ου Δημοτικού Σχολείου Ξάνθης, ο οποίος, με πρωτοβουλία της Διευθύντριας, διαμορφώθηκε κατάλληλα και υποδέχθηκε φιλόξενα για πολλά απογεύματα τους εκπαιδευτικούς που επιμορφώθηκαν.

Τελικά, είναι σίγουρο, όπως εκτιμήθηκε από τους εκπαιδευτικούς που συμμετείχαν στις επιμορφωτικές συναντήσεις, ότι η εκπαίδευση μπορεί να βοηθήσει ώστε να «πέσουν» τα συναισθηματικά μας «τείχη», αλλά, κυρίως, μπορεί να συμβάλει καθοριστικά ώστε να μην ορθωθούν.