Του συνεργάτη μας Φοίβου Ιωσήφ
Την ιδέα για να γράψω τούτες τις σκέψεις μου τις έδωσε ένας Έλληνας εκ της αλλοδαπής πού επισκέφθηκε την Αρεόπολη και την Λακωνική Μάνη λίγες μέρες πριν . Η Αρεόπολη βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα πάνω από τον καταγάλανο κόλπο του Οίτυλου. Πόλη Ομηρική το Οίτυλο όπως αναφέρεται στην Ιλιάδα «οἵ τ᾽ ἄρ᾽ Ἀμύκλας εἶχον Ἕλος τ᾽ ἔφαλον πτολίεθρον, οἵ τε Λάαν εἶχον ἠδ᾽ Οἴτυλον ἀμφενέμοντο» ΙΛΙΑΔΟΣ – ΡΑΨΩΔΙΑ Β΄(στίχοι : 584-585).
Στον μυχό του κόλπου του Οίτυλου υπάρχει το ψαροχώρι Λιμένι με το κατάφρεσκο ψάρι του. Μέρος τουριστικό θα έλεγε κάποιος πού δεν θα γνώριζε ότι από την μικρή αυτή πολίχνη έλκει την καταγωγή του ο Καλόμερος.
Ποιος ήταν ο Καλόμερος; Μία μεγάλη πολιτική και στρατιωτική φυσιογνωμία πού άλλαξε τον ρουν της ιστορίας της Ευρώπης και πιθανόν της ανθρωπότητας. Ο Παππούς Καλόμερος λοιπόν μετανάστευσε γύρω στα 1650 από το Οίτυλο και εγκαταστάθηκε στο Αιάκειον της Κορσικής. Δεν ήταν ο μόνος, ήταν πολλοί οι μετανάστες από την Μάνη, τόσοι πού σήμερα υπάρχει ακόμη στο Αιάκειο της Κορσικής η Μανιάτικη συνοικία με οδούς όπως Rue de Magne και Rue de Vitulo. Μετά λίγα χρόνια η οικογένεια μετανάστευσε εκ νέου στην Γένοβα για καλλίτερα εισοδήματα, βλέπετε οι Έλληνες ήταν πάντοτε ανήσυχοι, τολμηροί και παράτολμοι. Εκεί ο γενάρχης των Καλομέρηδων προσάρμοσε το όνομά του στα Ιταλικά και ο Καλόμερος έγινε Buona Parte. Kαλό μέρος. Μετά λίγα χρόνια επέστρεψε η οικογένεια Καλόμερου στο Αιάκειου όπου ο δεύτερος πλέον απόγονος απέκτησε γιό πού τον ονόμασε Ναπολέοντα Καλόμερο(Βuona Parte) ήταν ο Κατοπινός Αυτοκράτορας της Γαλλίας και μεγάλος στρατηλάτης Ναπολέων Βοναπάρτης. Να λοιπόν η Ελληνική καταγωγή του Μεγάλου Ναπολέοντα πού ανέτρεψε το πολιτικό κατεστημένο στις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Ήταν παιδί της Γαλλικής Επανάστασης από την οποία εμπνεύσθηκαν την δική τους επανάσταση και οι Έλληνες και οι Ρώσοι. Ανέτρεψε τα Βασιλικά καθεστώτα σαν τραπουλόχαρτα σε όλη την Ευρώπη και γι αυτό οι Εγγλέζοι τον αποκαλούσαν The monster. Το τέρας. Μεγάλη φυσιογνωμία στην πολιτική και ακόμη μεγαλύτερη στα παιδία των μαχών. Οι μάχες του Μποροντίνο, του Αούστερλιτς και της Δρέσδης έδειξαν μία σατανική φυσιογνωμία. Επετίθετο σε χρόνο ανύποπτο και με ταχύτητα πέρα από τα καθιερωμένα της εποχής του. Στην μάχη της Δρέσδης αντιμετώπισε ως αντίπαλο και τον Αλέξανδρο Υψηλάντη. Αν δεν είχε υποστεί την ήττα στο χωριό Βατερλώ του Βελγίου εξ αιτίας κυρίως της κλονισμένης του υγείας αλλά και των τραγικών λαθών των στρατηγών του Γκρουσί και Νεϋγί η εξέλιξη της ιστορίας της Ευρώπης θα είχε τελείως διαφορετική εξέλιξη. Σήμερα θα μιλούσαμε για μία Γαλλική Ευρώπη από τις ακτές του Ατλαντικού έως τα Ουράλια όρη.
Το Βατερλώ ήταν το τέλος, αλλά η αρχή του τέλους ήταν η λανθασμένη του επιλογή να επιτεθεί στην παγωμένη Ρωσία. Χωρίς αυτό το λάθος θα είχε στραφεί στα Βαλκάνια και η Ελλάδα θα είχε απαλλαγεί από τον Οθωμανικό ζυγό νωρίτερα και θα απολάμβανε την Αναγέννηση(του Ελληνικού πνεύματος) με πολιτιστικές εξελίξεις που θα την έφερναν τότε κοντά στην αναγεννημένη από τον Μεσαίωνα Ευρώπη. Δυστυχώς όμως οι μεγάλοι άντρες είναι πού κάνουν και τα μεγάλα σφάλματα.
Το θέμα μας όμως δεν είναι η επιτυχίες ενός Γάλλου πολιτικού αλλά η καταγωγή και η προέλευση του. Ο Ναπολέων λοιπόν ήταν Ελληνικής καταγωγής, από το Οίτυλο της Λακωνικής Μάνης και έφερνε μέσα του τον ήλιο του Απόλλωνα και το πνεύμα του Αριστοτέλη. Η τεράστια εξέλιξη ενός Γάλλου αξιωματικού στηριζόταν στα Μανιάτικα γονίδια πού του έδιναν το θάρρος και την αφοσίωση στην αναρρίχηση, την εξέλιξη και την επιβολή. Ο Ναπολέων μιλούσε άριστα Ελληνικά και μάλιστα όταν ήθελε να συνεννοηθεί με τα αδέρφια του για να μην τον καταλαβαίνουν οι αξιωματικοί πού τον περιέβαλαν, μιλούσε πάντα Ελληνικά. Κηδεμόνα του είχε τον μεγαλοεπιχειρηματία της εποχής εκείνης στο Παρίσι Στεφανόπουλο στο σπίτι του οποίου κατέλυε στις εξόδους του από την Γαλλική σχολή Ευελπίδων. Είχε έναν αδελφό πού ονομαζόταν Λουκιανός Bonaparte, αυτός είχε έναν γιό, τον Παύλο, ανιψιό του Ναπολέοντα. Ο Παύλος Βοναπάρτης ήρθε και πολέμησε με τους Έλληνες στην Ελληνική επανάσταση του 1821 όπου και σκοτώθηκε σε μάχη.
Επομένως οι δύο μεγαλύτεροι Στρατηλάτες στην παγκόσμια ιστορία ήταν και οι δύο Έλληνες. Ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Μέγας Ναπολέων. Είναι λέτε μία σύμπτωση της τύχης; Τότε είναι σύμπτωση και η ύπαρξη των δύο μεγαλύτερων εφοπλιστών της ιστορίας, του Ωνάση και του Νιάρχου, αμφότεροι Έλληνες. Πιθανόν να είναι και πάλι σύμπτωση ότι η παγκόσμια κορυφή της φιλοσοφίας ακούει στο όνομα Αριστοτέλης, είναι σαφώς εκ νέου σύμπτωση. Αλλά και τα ωραιότερα και τελειότερα Θέατρα του πλανήτη, η Επίδαυρος και η Έφεσος είναι Ελληνικά δημιουργήματα. Καινούρια σύμπτωση. Οι μεγαλύτεροι τραγωδοί της ιστορίας, ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής και ο Ευριπίδης ήταν επίσης Έλληνες. Πήξαμε στις συμπτώσεις. Ακόμη οι ονομασίες ολόκληρων ηπείρων, η Ευρώπη (μεγαλομάτα), η Ασία (Άσιος, ο γιός του Δάρδανου), Αμερική (Όμηρος ήταν το όνομα του Βεσπούτσι. Όμηρος-Ομέρικο-Αμέρικο) όλα συμπτώσεις!! Διαβολεμένη τύχη, ή μάλλον Θεϊκή τύχη, μόνον πού οι Έλληνες δεν έχουν ανάγκη τους θεούς, τους κατασκευάζουν όταν τους χρειασθούν οι ίδιοι. Οι Θεοί είναι στις διαταγές των Ελλήνων.
Προ δεκαετίας περίπου έγιναν γιορτές αδελφοποίησης στο Οίτυλο, ήρθαν ο Νομάρχης της Κορσικής, ο Δήμαρχος από την πρωτεύουσα Αιάκειο, ο Αστυνομικός διοικητής Κορσικής και κάμποσοι Γάλλοι Βουλευτές για να γιορτάσουν στην γενέτειρα του Ναπολέοντα την μνήμη του Μεγάλου Στρατηγού, του Έλληνα Στρατηλάτη, του Ναπολέοντα. Τρείς μέρες γλεντοκόπησε το Οίτυλο και ο Δήμαρχος του Αιάκειου δήλωσε απερίφραστα: Είμαστε εδώ προσκυνητές στον τόπο καταγωγής του δικού σας περισσότερο Μεγάλου οραματιστή και επαναστάτη Ναπολέοντα Καλόμερου. Ναι, Καλόμερο τον αποκάλεσε. Μύρισε η Μάνη τσίκνα από τα αρνιά και τα κοκορέτσια και οι Γάλλοι μυήθηκαν στο Τσάμικο και στο Καλαματιανό.
Η Ελληνική τηλεόραση ίσα-ίσα πού το ανέφερε, δεν πρέπει οι Έλληνες να μαθαίνουν την καταγωγή τους. Στην Γαλλική τηλεόραση ήταν πρώτο θέμα για τρεις ημέρες. Αυτούς μάλλον τους θεωρούν ακίνδυνους, η επικινδυνότητα κρύβεται πίσω από τον ζεστό Ελληνικό ηλιάτορα, την Ελληνική συνείδηση, φιλότιμο το αποκαλούν αυτοί οι αθεόφοβοι, την ολόφωτη ιστορία τους, τα αγάλματά τους και τα δροσερά μελτέμια του Αιγαίου. Όλα αυτά καθιστούν τις ψυχές τους αμφισβητίες, τα βλέμματά τους κοφτερά και τοποθετούν τις πράξεις τους πολλές φορές καβάλα στη λογική χωρίς γκέμια και σέλα, ασυλλόγιστες, μα χρωματιστές και θυελλώδεις. Η ιστορία άλλωστε δεν γράφτηκε από λογικούς προσκυνημένους, από ασυλλόγιστους Ναπολέοντες και Αλέξανδρους γράφτηκε, από Έλληνες γράφτηκε και θα ξαναγραφεί αν χρειαστεί απ τους ίδιους.
*Ο Φοίβος Ιωσήφ γράφει από τη Λαμία
