Σε μια Νέα Ελλάδα με νέο πολιτικό προφίλ καλεί ο Σωκράτης Ξυνίδης

Προτάσσει τη σταδιακή και συνειδητή, αλλά άμεση δημιουργία μιας νέας συλλογικότητας

Μέσα από αλληλεπίδραση και αλληλοσύγκρουση των δυνάμεων που αναπτύσσονται στην ελληνική κοινωνία

Νέα παρέμβαση στις πολιτικές εξελίξεις πραγματοποιεί ο π. υπουργός Σωκράτης Ξυνίδης μέσα από το προσωπικό του ιστολόγιο, αυτή τη φορά με θέμα τις τάσεις που αναπτύσσονται στην ελληνική κοινωνία όσον αφορά στο μέλλον του πολιτικού συστήματος και τις δυναμικές που αναπτύσσονται. Ο Σωκράτης Ξυνίδης προχωρά σε μία σκιαγράφηση των συνιστωσών που αλληλεπιδρούν και αλληλοσυγκρούονται μέσα στην κοινωνία και προβαίνει σε εκτιμήσεις σχετικά με το κατά πόσο η μία τάση επηρεάζει την άλλη. Οι προνομιούχοι, ή δήθεν προνομιούχοι που ευεργετήθηκαν από το πελατειακό κράτος και την ανοχή του πολιτικού συστήματος, οι αδρανείς απολιτίκ και αυτοί που είναι αποφασισμένοι να φέρουν την αλλαγή και την εξυγίανση έχοντας κατανοήσει τις παθογένειες, τις ελλείψεις και τα λάθη της πολιτικής σκηνής, όλοι αυτοί, ο καθένας στο μερίδιό του έχει την ευθύνη για τη διατήρηση αυτής της πολιτικής πραγματικότητας ή τη μεταρρύθμιση. Η πρόταση του Σωκράτη Ξυνίδη απορρίπτει την αναζήτηση ηγετών, τους παραπαίοντες πολιτικούς φορείς και την αναμονή, αλλά προτάσσει την ατομική ενεργοποίηση, την αναγνώριση, την κατανόηση και τη δράση. Σε αυτό το πλαίσιο, καταθέτοντας την άποψή του ότι έχει φτάσει το τέλος των πολιτικών κομμάτων υπό αυτή τη μορφή, τάσσεται υπέρ μιας νέας συλλογικότητας, όπως αναφέρει, με νέους όρους και προοπτικές.

Νέα Ελλάδα εναντίον Παλιάς Ελλάδας. Φτιάχνοντας ποσοστά με το μυαλό μου
Για όσους ενδιαφέρονται για τα ποσοστά στην ελληνική κοινωνία σιγά – σιγά ας απεξαρτηθούν από αυτά που αναφέρονται σε προτιμήσεις κομμάτων. Όχι μόνο γιατί σε λίγο τα πολιτικά κόμματα δεν θα έχουν και πολύ σχέση με αυτά που μέχρι σήμερα γνωρίσαμε. Αλλά γιατί η πραγματική σύγκρουση που υπάρχει σήμερα προκύπτει μέσα από άλλου είδους ποσοστά που εντελώς αυθαίρετα και αντιεπιστημονικά τα προσδιορίζω:
1)το 30% των πολιτών έχουν συνειδητοποιήσει πλήρως ότι αυτή η χώρα με τη μορφή που έχει και αυτή η κοινωνία με τις αρχές που σήμερα τη διέπουν, δεν πάει άλλο. Είναι αποφασισμένοι να κάνουν κάθε προσπάθεια και κάθε θυσία προκειμένου επιτέλους να ζήσουν ως αξιοπρεπείς πολίτες σε μια αξιοπρεπή χώρα.
2)Το 3% είναι προνομιούχοι οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά που δεν θέλουν να αλλάξει απολύτως τίποτα αφού επί δεκαετίες, αν όχι εκατονταετίες, οι ίδιοι και οι πρόγονοί τους, φρόντισαν να απολαμβάνουν τα πάντα σε αυτή τη χώρα. Χρήματα, δόξα, φήμη, σεβασμό ή και τον φόβο των απλών ανθρώπων να τους κοιτάξουν στα μάτια. Ακόμη και να πτωχεύσει η χώρα και να φέρουν πίσω τα μύριά τους δεν είναι βέβαιοι ότι στην Νέα Ελλάδα θα μπορούν να κάνουν τις δουλειές τους.
3)Το 17% που είναι ψευτοπρονομιούχοι. Είναι αυτοί που επί δεκαετίες επένδυσαν στο παλαιοκομματικό πολιτικό σύστημα, το υπηρέτησαν και σαν αντάλλαγμα της πολιτικής, συνδικαλιστικής ή προσωπικής τους αφοσίωσης, πήραν την προνομιακή θέση στις ΔΕΚΟ, στη Βουλή, στα υπουργεία ή ακόμη χειρότερα σε θέσεις φαντάσματα στις οποίες δεν τους είδε ποτέ κανείς αλλά η μισθοδοσία καταβαλλόταν και αναλαμβανόταν συστηματικά κάθε μήνα. Άλλοι που υπηρέτησαν την παραοικονομία κλέβοντας φόρους, δασμούς, κάνοντας παράνομα φροντιστήρια, κλέβοντας εργοτάξια του δημοσίου, κάνοντας τους συμβούλους των υπουργών στις περιόδους που το κόμμα τους κυβερνούσε και τους συμβούλους των αφεντικών των πολιτικών που υπηρετούσαν στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, την εποχή που το κόμμα τους βρισκόταν στην αντιπολίτευση. Κι αυτοί δεν θέλουν ν’αλλάξει τίποτα γιατί τζάμπα χτίζαν, έγλυφαν και έσκυβαν τόσα χρόνια;
4)το 50% των ανθρώπων που δεν θέλουν να ξέρουν πολλά. Γιατί τους φοβίζουν οι αλλαγές. Γιατί τρομοκρατούνται από την κινδυνολογία. Γιατί “δεν είναι δουλειά τους”. Γιατί δεν θέλουν να χάσουν όσα έχουν. Γιατί έτσι έμαθαν από την οικογένειά τους. Γιατί ας ψηφίσουμε αυτόν που μας δίνει περισσότερα από αυτόν που μας λέει αυτό που δεν θέλουμε να παραδεχθούμε. Γιατί η Ελλάδα είναι ήλιος, τσίπουρο, φραπέ, γήπεδο και γκόμενες. Γιατί όλοι είναι μαλάκες. Γιατί, γιατί, γιατί.
Έχουμε λοιπόν και λέμε:
Το 2) + 3) μας κάνει (3+17) 20 % που έχουν κάθε λόγο να μην αλλάξει τίποτα. Αυτοί είναι Παλιά Ελλάδα. Είναι μόνο το 20%. Δεν έχουν βεβαίως καμιά ελπίδα να εκφράσουν δημοκρατικά, ελεύθερα και πλειοψηφικά τους Έλληνες. Γι’αυτό προσπαθούν να τους ποδηγετήσουν. Προσπαθούν να παρουσιάσουν και ενίοτε το πετυχαίνουν, ότι το 4) είναι μαζί τους και με αυτόν τον τρόπο να νομιμοποιούν την ολιγαρχία τους.
Το 1) που έχει 30 % μπορεί να πείσει το 4) ότι έχουν κάθε λόγο και συμφέρον να υποστηρίξουν τις αλλαγές στη χώρα και να μπορούν με απόλυτα δημοκρατικό και ελεύθερο τρόπο να εκφράσουν με συντριπτικό ποσοστό τη Νέα Ελλάδα. Αυτό είναι το εθνικό, κοινωνικό, πολιτικό και προσωπικό χρέος των ανθρώπων που δεν φοβούνται τη σύγκριση με τους ευρωπαίους γιατί έχουν γνώση και ικανότητες τουλάχιστον όσο και αυτοί. Που δεν θα αφήσουν να οδηγηθούμε στη Νέα Ελλάδα ούτε μέσα από τον ξεπεσμό της πτώχευσης ούτε μέσα από τον εξαναγκασμό των δανειστών. Κάθε ένας σε έναν καθημερινό αγώνα έκθεσης και θαρραλέας διεκδίκησης του σωστού και του δίκαιου. Την ώρα αυτή που ο λαϊκισμός έπιασε κόκκινο στις πρόσφατες εκλογές και συνεχίζει καθημερινά να σβήνει τις λίγες ελπίδες της χώρας και να ευνουχίζει ότι και όποιον εκφράζει την κοινή λογική της αυτοσυντήρησης της ελληνικής κοινωνίας και της πατρίδας μας. Ας μην χάνουμε χρόνο ψάχνοντας τον ηγέτη. Ας μην ξοδεύουμε δυνάμεις κοιτάζοντας τους παραπαίοντες πολιτικούς μας φορείς. Ας δουλέψουμε ατομικά και καθένας στη βάση του και αυτή η ενέργεια θα δημιουργήσει τη νέα συλλογικότητα που έχουμε όλοι ανάγκη. Από αύριο το πρωί. … Όποιος αντέχει από σήμερα το βράδυ ….