Μια ακόμη μαύρη σελίδα μετά τις εκλογές

Η προεκλογική περίοδος διεξάγεται σε υποτονικό κλίμα και όσοι υποψήφιοι αποζητούν την ψήφο των πολιτών, το κάνουν πραγματοποιώντας κλειστές συγκεντρώσεις με τον φόβο των Ιουδαίων. Ακόμη και τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, φοβούμενα την κατακραυγή αλλά και την πρόκληση υποψίας ότι ξοδεύεται χρήμα σε χαλεπούς καιρούς, ακολουθούν την συνταγή της αυτοσυγκράτησης και του επιτηδευμένου συνετού λόγου, μήπως και αλιεύσουν περισσότερους ψήφους από τις τάξεις των απογοητευμένων. Είναι τόσο σαφής η τακτική, που οι γνωρίζοντες τα προεκλογικά τερτίπια αδυνατούν να πιστέψουν ότι λίγες μέρες πριν από την τελική αναμέτρηση θα επικρατούσε παρόμοιο κλίμα.
Οι αρχηγοί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ βαδίζουν βάσει σχεδίου, που στόχο έχει να μην προκαλέσει οργή και περισσότερη αποδοκιμασία στους πολίτες, μιας και ήδη ένα μεγάλο ποσοστό τους είτε στρέφεται στα μικρότερα κόμματα, είτε απέχει συστηματικά από τις ως τώρα δημοσκοπήσεις. Οι τελευταίες πληροφορίες κάνουν λόγο για μεγάλο μπέρδεμα γύρω από το ποια κυβέρνηση συνεργασίας θα προκύψει μετά τις εκλογές της επόμενης Κυριακής. Τα επιτελεία των κομμάτων επεξεργάζονται  σχέδια εμπλοκής τους σε κυβερνήσεις συνασπισμού και ετοιμάζουν ήδη τις εξαγγελίες τους ή τις δικαιολογίες για την όποια αλλαγή στάσης και συμμετοχή τους στην εν λόγω κυβέρνηση. Σε αυτές τις εκλογές «πουλάει» σαφώς η αντιμνημονιακή στάση που υιοθετείται ακόμη και από την Χρυσή Αυγή.
Καινούργια κομματίδια ή σχηματισμοί ποντάρουν στην οργή του κόσμου για τα νέα μέτρα, προσπαθώντας να διαδραματίσουν ρόλο-κλειδί στις εξελίξεις. Το παιχνίδι έχει στηθεί προηγουμένως με χαρακτηριστική άνεση από τις εταιρείες δημοσκοπήσεων που έχουν ανοίξει το δρόμο για την είσοδο στην Βουλή  ακροδεξιών σχηματισμών, με τα μεγάλα ΜΜΕ να ευθυγραμμίζονται στην τακτική αυτή, την οποία  ούτως ή   άλλως πάσχιζαν να επιβάλλουν στο πέρασμα των χρόνων. Και γιατί συμβαίνει αυτό; Μα πολύ απλά, γιατί τα συμφέροντα των μεγαλοεργολάβων αρκετών ΜΜΕ κινούνται στην γραμμή του ολοκληρωτισμού και της αυταρχικής επιβολής του νέου κοινωνικού στάτους, μια συμπεριφορά που ήδη εφαρμόζουν με επιτυχία στα «μαγαζιά» τους με την λογική του «ή δέχεσαι τις εκβιαστικές συμβάσεις ή απολύεσαι».
Αυτή η τακτική βέβαια έχει επιβληθεί και σε μεγάλα τμήματα του εργασιακού ιστού, με την αυταρχική και ολοκληρωτική συμπεριφορά να αποτελεί την κλασσική συνταγή επίλυσης των όποιων δράσεων διαμαρτυρίας για τον νέο εργασιακό Μεσαίωνα,  μια συμπεριφορά που βασίζεται ευθέως σε φασίζουσες πρακτικές. Απορούμε λοιπόν γιατί εθνοπατριωτικοί σχηματισμοί και νεοναζιστικές απόψεις καλλιεργούνται στην κοινωνία; Δεν υπάρχει λόγος. Ποιος δεν θυμάται τους λίγους αλλά φανατικούς νοσταλγούς της χούντας που επί χρόνια πάσχιζαν να πείσουν πως η η «Δημοκρατία» της Μεταπολίτευσης επέφερε δεινά και σκάνδαλα; Ποιος ξεχνά την επίκληση της χούντας από μεμονωμένους πολίτες «για να καθαρίσει ο τόπος από την βρωμιά;»
Δυστυχώς οι φωνές αυτές τώρα πολλαπλασιάστηκαν και τεράστια ευθύνη για αυτό έχουν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αλλά και η επιεικώς νωθρή στάση της Αριστεράς. Ναι, το χαρακτηριστικό των εκλογών αυτών αναμένεται να είναι η θεαματική άνοδος της ακροδεξιάς και οι σβάστικες στο Κοινοβούλιο. Πάντα σε εποχές κρίσεων, η ακροδεξιά έκανε την επανεμφάνισή της δυναμικά, παρασύροντας ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας. Οι ευθύνες όμως αναλογούν σε αυτούς που την έφεραν στο προσκήνιο. Ακροδεξιές πρακτικές άσκησης πολιτικής υπήρξαν και στο ΠΑΣΟΚ και στην ΝΔ, δεν είναι άγνωστο αυτό. Γιατί απορούν λοιπόν που θα γεμίσει τώρα  η Βουλή με όλους αυτούς; Και η Αριστερά γιατί ανησυχεί εκ των υστέρων; Οι εκλογές αυτές δεν αποτελούν έκπληξη για τους γνωρίζοντες ιστορία. Είναι τόσο χαρακτηριστικός ο ιστορικός κύκλος όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και αλλού (βλ. Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία), που η κατάρρευση της αστικής Δημοκρατίας αναμένεται να ανοίξει τον δρόμο στον νεοφασισμό. Εναπόκειται λοιπόν στους πολίτες να δουν ποιοι επιχειρούν να καρπωθούν από τις εξελίξεις.
Οι πολίτες όμως δεν κρίνουν πάντα με καθαρό μυαλό. Όπως κάποτε η εργατική τάξη στην Γερμανία αδράνησε και προκάλεσε την άνοδο του Χίτλερ, έτσι και τώρα η συντηρητική ορθόδοξη Αριστερά ανοίγει τον δρόμο στην ακροδεξιά. Αλλά αυτό σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Πίσω στα δικά μας. Όπως φαίνεται ως τώρα, Καμμένος και Χρυσή Αυγή μπαίνουν στην  Βουλή, με ότι αυτό συνεπάγεται για τις απώλειες της ΝΔ που μάταια προσδοκούσε την αυτοδυναμία. Το δεξιό πλέον ΠΑΣΟΚ, συνεχίζει να ερωτοτροπεί με την ΝΔ στην συνδιαχείρηση της εξουσίας, και με τον Βενιζέλο  στο τιμόνι μάλλον δεν πετυχαίνει την πολυπόθητη συσπείρωση. Από κοντά και οι παραφυάδες του που στο μέλλον θα επιχειρήσουν επανασυγκόλληση για προφανείς λόγους.  Η δε Αριστερά, κατακερματισμένη, ονειρεύεται μόνο τα μεγάλα ποσοστά στην περίπτωση επανάληψης του σεναρίου του ΄89.  Παλιά ξινά σταφύλια  όμως όλα τούτα. Η πραγματικότητα είναι άλλη.
Η νέα Βουλή θα είναι σε κάθε περίπτωση πρωτόγνωρη σε πολλά επίπεδα. Η αστική δημοκρατία και ο κοινοβουλευτισμός περνά την μεγαλύτερη κρίση μεταπολιτευτικά. Και επόμενο είναι η ακροδεξιά να φαντάζει για μια μερίδα των πολιτών λύση στο αδιέξοδο. Και εδώ αρχίζει μια ακόμη μαύρη σελίδα της ελληνικής ιστορίας. Που θα δείτε πόσο θα αμαυρώσει τις ημέρες αντίστασης του λαού στις κάθε λογής χούντες. Γιατί τώρα πια φαίνεται πως τον  λόγο τον έχουν πρωτίστως οι νοσταλγοί των κάθε λογής στρατοπέδων συγκέντρωσης.

Φίλιππος Ζάχαρης
(phil.zaharis@gmail.com)