Ακούω με προσοχή, όσα λένε οι πολιτικοί μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 και μένω έκπληκτος. Για ποια κρίση μιλάμε, για ποια οικονομική δυσπραγία; Οι άνθρωποι –εκτός ολίγων εξαιρέσεων– μιλάνε σαν να βρισκόμαστε σε εποχή παχιών αγελάδων, κάπου στο 2004 ας πούμε. Με τέτοιο τουπέ, έπαρση και αλαζονεία μιλάνε. Σαν εμείς οι απέξω να τρώμε τουλάχιστον κουτόχορτο. Δεν καταλάβανε ότι ο λαός άκουσε τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Καραμανλή και «τους έστειλε σπίτι τους», για να μην τους στείλει στο εκτελεστικό απόσπασμα! Αλλά αυτοί τον χαβά τους, εμμένουν στον παλαιοκομματισμό και εμμένουν να μας εκβιάζουν στυγνά και με πλαστά διλήμματα, προκειμένου πάλι να αρπάξουν την κουτάλα, για να φάνε εκ νέου.
Η αλήθεια είναι ότι ο λαός αποφάνθηκε ξεκάθαρα:
1. Τέρμα ο παλαιοκομματισμός των αυτοδύναμων (και ημιδικτατορικών) κυβερνήσεων, ναι στην πολυφωνία στην Βουλή. Ασχέτως ότι (λόγω εκλογομαγειρονόμου) το 18,5% των Ελλήνων, που ψήφισαν μικρά κόμματα, παραμένουν εκτός Κοινοβουλίου.
2. Τέρμα στους επαχθείς όρους της δουλείας, αλλά ναι στην Ε.Ε. και την Ευρωζώνη. Το πως θα γίνει αυτό, οι ειδικοί το έχουν ήδη αποδείξει, αλλά οι παλαιοκομματιστές εμμένουν να καταστροφολογούν, για να συνεχίσουν να υπηρετούν τα χρηματοπιστωτικά τους αφεντικά.
Έτσι βρεθήκαμε στο θέατρο του παραλόγου και της υποκρισίας με τις διερευνητικές εντολές και τις συσκέψεις για οικουμενική. Πρόκειται πραγματικά για υποκρισία, αφού δεν πρόκειται περί διαλόγου αλλά περί μονολόγων μεταξύ κουφών. Είδανε και πάθανε να συμφωνήσουν για μια «πικραμένη» υπηρεσιακή κυβέρνηση! Και σιγά το κατόρθωμα!
Μα θα αναρωτηθείτε γιατί τέτοιο μένος κατά των πολιτικών μας; Γιατί απεχθάνομαι την υποκρισία! Διότι είναι υποκρισία, το γεγονός ότι φθάσαμε σε εκλογές; Τα συμφέροντα των χρηματοπιστωτικών αφεντικών δεν τα εξυπηρετούσε άριστα η ad hoc κυβέρνηση Παπαδήμου; Και σιγά την καταστροφή από την ύπαρξη μιας τέτοιου είδους κυβερνήσεως. Το Βέλγιο κυβερνήθηκε επί ενάμιση χρόνο από διαχειριστική κυβέρνηση. Και μάλιστα στον χρόνο απάνω ο κόσμος γιόρτασε την επέτειο στους δρόμους!
Αυτό λοιπόν, που πάσχισαν οι πολιτικοί μας να κατορθώσουν μέσα από την εξαπάτηση του εκλογικού σώματος, είναι να προκύψει μια κυβέρνηση χρηματοπιστωτικών συμφερόντων με ευρεία κομματική αποδοχή. Γι’ αυτό όλοι λυσσάξανε να γίνει οικουμενική με ανοχή –έστω– του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι οι πολιτικοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι τόσο η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου όσο και η κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου στερούνται νομιμότητας, αφού προέκυψαν από ψευδείς εξαγγελίες τύπου «λεφτά υπάρχουν» (και εννοούσαν τα δικά μας) και επομένως οι πράξεις τους κι αυτές είναι προσβλητές και προσβλητέες.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι ο λαός να ψηφίσει με όρους ξεκάθαρους. Τι θέλει; Μνημονιακή δουλεία ή συμμετοχή σε μια Ευρώπη των λαών; Διαφθορά σε όλες τις πτυχές της ζωή ή ένα νέο ξεκίνημα με προορισμό την πρόοδο;
Αν αυτό επιζητά ο λαός, ας κοιτάξει με προσοχή ποιος μιλά ξεκάθαρα και με συγκεκριμένους αριθμούς και ποιος με ξύλινη γλώσσα γεμάτη αοριστίες και απέραντες περιττολογίες. Όποιος μιλά ξεκάθαρα και τίμια, να πάει στη Βουλή. Όποιος μιλά αόριστα και παλαιοκομματικά να πάει σπίτι του, για να μην πάει στον Εισαγγελέα. Σκεφθείτε και αναρωτηθείτε. Άντε και περαστικά μας.
Ξάνθη, 17 Μαΐου 2012.
Νικόλαος Θ. Κωνσταντινίδης
