Επειδή ζούμε σε χρόνια σκοτεινά και κατάμαυρα, από άποψη πνεύματος και ελπίδας, αφού το παγκοσμιοποιημένο σύστημα μας άγει και μας φέρει βασιζόμενο στην απληστία μας, καλό θα ήταν να δούμε την κατάσταση με λίγο ιλαρότητας φως, έτσι λίγο να αλαφρύνει η διάθεσή μας. Γι’ αυτό λοιπόν, ο τίτλος αποτελεί παραφθορά παλιάς διαφήμισης για το καθαριστικό τζαμιών, που έκανε θραύση με το λακωνικό σλόγκαν «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε», που τελικά παρέμεινε στην γλώσσα μας ως παροιμία.
Το εκλογικό τοπίο είναι θολό, αφού από την μια οι πρασινομπλέ απατεώνες εξυμνούν τα «επιτεύγματά» τους και υπόσχονται κάθαρση, από την άλλη παλιοί και νέοι κομματικοί σχηματισμοί υπόσχονται ένα καλύτερο αύριο. Θαρρείς τίποτα δεν έχει αλλάξει αιώνες τώρα, αφού την σημερινή κατάσταση είχε περιγράψει σαφέστατα ο Γεώργιος Σουρής (1853-1919):
Ποιος είδε κράτος λιγοστό σ’ όλη τη γη μοναδικό, εκατό να εξοδεύει και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς, να ’χει επτά Πρωθυπουργούς, ταμείο δίχως χρήματα και δόξης τόσα μνήματα;
Να ’χει κλητήρες για φρουρά και να σε κλέβουν φανερά, κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Την σημερινή κατάσταση και τα αίτιά της είχε περιγράψει το 1955 ο Αριστείδης Παπαδόπουλος, ιατρός και γραμματέας της Ε.Δ.Α Δράμας. Να θυμίσουμε ότι η Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά ήταν το μόνο νόμιμο αριστερό κόμμα της εποχής. Μεταξύ άλλων στην εισήγησή του στο Συνέδριο του κόμματος το 1955 αναφέρει: «Η δυστυχία των πολιτών και λαών διηγείται την ατιμία των πολιτικών και ηγεσίας αυτών», για να συμπληρώσει λίγο παρακάτω «…με αποτέλεσμα ευτυχία ολιγαρχική, δυστυχία λαϊκή. Διότι, όπου οι λαοί δυστυχούν, εκεί οι κυβερνώντες αισχροκερδούν». Όσο για τους κυβερνώντες η περιγραφή είναι παραστατικότατη «… δια της Αμερικής κατευθύνουν τους πολιτικούς μας, που έχουν ονόματα και εξωτερικάς κεφαλάς ελληνικάς, σκέψεις όμως και σχέδια ανθελληνικάς». 1
Έτσι λοιπόν, για μία ακόμη φορά η χώρα μας βρίσκεται στα όρια της εξαθλίωσης, χάρη στην σαπίλα των πολιτικών, τους οποίους όμως εμείς οι ίδιοι αναδείξαμε, διαφθείραμε και «ζεστάναμε σαν φίδι στον κόρφο μας» που λέει η λαϊκή θυμοσοφία.
Εμείς οι πολίτες φέρουμε ακέραια την ευθύνη, αφού είναι γνωστό στην επιστήμη της Κοινωνιολογίας ότι «ότι η πολιτική μιας χώρας αντανακλά το σχέδιο του πολιτισμού της». 2 Διότι όπως έχει πει και φίλος ιερωμένος, τους πολιτικούς της Ξάνθης δεν τους ψηφίζει η Καλαμάτα, τους πολιτικούς της Ελλάδος δεν τους ψηφίζει η Ζιμπάμπουε! Εμείς οι ίδιοι πρέπει να προσέξουμε τι ψηφίζουμε, τόσο σε τοπικό επίπεδο, όσο σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο!
Άραγε θα έχουμε την σύνεση ως λαός να τολμήσουμε την «υπέρβαση», τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και σε συλλογικό επίπεδο, και να ψηφίσουμε εκτός του δικομματισμού; Ή για ακόμη μία φορά θα δικαιωθεί ο Χάρρυ Κλυνν που μας παρομοίασε το 1983 ως «…λαό πιθήκων, λαό ψηφοφόρων, δημοσίων υπαλλήλων, καταναλωτών, κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, κομπιναδόρων και συνδικαλισταράδων…» μέσα σε «…μια Ελλάδα πτωχευμένη …στα όρια της οικονομικής και της ηθικής εξαθλίωσης».3
Στο σημείο αυτό ο απλός και καθημερινός άνθρωπος θα προβάλλει την κακομοίρικη ατάκα του «Τι μπορώ να κάνω εγώ ένας απλός άνθρωπος;». Η απάντηση είναι πολύ απλή: Αντιδράστε! Μα με ποιο τρόπο, θα πει ο «ταλαίπωρος» άνθρωπος; Με οποιονδήποτε! Αρκεί να ξεφύγετε από την αρτηριοσκλήρυνση του καναπέ, της τηλεόρασης, της μεμψιμοιρίας και της μοιρολατρίας. Οι τρόποι είναι πολλοί, από την παθητική αντίσταση του Γκάντι, ως την καταναλωτική αποχή των γυναικών της Βρετανίας του 1970 και της Αργεντινής του 2000.
Εγώ προσωπικά θαύμασα το πως αντέδρασε ένας φίλος από την Κομοτηνή πριν μερικά χρόνια. Ο άνθρωπος είναι λαϊκός καλλιτέχνης και έχει Θέατρο Σκιών, Καραγκιόζη δηλαδή. Ο τρόπος με τον οποίον αντέδρασε παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, έμεινε ιστορικός. Τότε που η Ολυμπιακή Φλόγα περιόδευε την επικράτεια –η οποία να σημειωθεί ότι αποφασίστηκε (από ποιόν;) φέτος να μην περάσει από το Καστελλόριζο. Τότε ως γνωστόν, της πομπής της φλόγας προπορευόταν το διαφημιστικό της γνωστής αμερικανικής εταιρίας αναψυκτικών, σπόνσορα των εκάστοτε αγώνων. Ο φίλος λοιπόν, μόλις είδε την πομπή, ένιωσε τον Καραγκιόζη να ξυπνά μέσα του –όπως διηγείται ο ίδιος– και περιποιήθηκε την διαφημιστική κουστωδία με … μάσκα προσώπου γιαουρτιού! Βέβαια κατηγορήθηκε για προσβολή εθνικών συμβόλων (;), αλλά στο δικαστήριο που έγινε στην Κομοτηνή αποδείχθηκε ότι η εν λόγω εταιρία δεν αποτελεί εθνικό σύμβολο. Έτσι με μία απόφαση «διαμάντι» και νομικά άψογα τεκμηριωμένη, ο ευέξαπτος πατριώτης και συμπολίτης μας αθωώθηκε πανηγυρικά. Άντε και καλή ψήφο.
Ξάνθη, 28 Απριλίου 2012.
Νικόλαος Θ. Κωνσταντινίδης
- Αριστείδης Παπαδόπουλος, Καπνός και καπνοπαραγωγή. Αθήναι: 1956, σ. 14 και 53.
- Clifford Geertz, Η ερμηνεία των πολιτισμών. Αθήνα: εκδ. Αλεξάνδρεια, 2003, σ. 302.
- Χάρρυ Κλυνν, «Αλλαγή και πάσης Ελλάδος» στο ΕΨΙΛΟΝ 1072(06.11.2011), σ. 35.
