Η «Οδός Ονείρων» της ΦΕΞ έκλεισε τα 32 της χρόνια και «ομορφαίνει» συνεχώς
Τι μαθαίνει κανείς στο εργαστήριο θεάτρου; Τι περιλαμβάνουν τα σεμινάρια; Τι μπορείς να κερδίσεις; Τι να μάθεις; Κι αν ντρέπεσαι; Ο δάσκαλος και οι μαθητές θεάτρου της ΦΕΞ απαντούν με την εμπειρία τους
Τη φετινή χρονιά δάσκαλος είναι ο Απόστολος Μπαχαρίδης, ξανθιώτης και με σπουδές στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Οι μαθητές είναι πολλοί. Άλλοι έρχονται, άλλοι φεύγουν, αλλά ο βασικός πυρήνας, περίπου 20 ατόμων, είναι δύο φορές τη βδομάδα εκεί. Στο Σπίτι Πολιτισμού, στον πρώτο όροφο. Και περιμένει το μάθημα «πώς και πώς». Και το απολαμβάνει.
Στο τέλος, χωρίς πολύ άγχος, αν το θελήσουν, θα ανεβάσουν και μία παράσταση.
Θεατρικό εργαστήρι της ΦΕΞ: πλούσιο υλικό, καλή «μαγιά»
Το εργαστήριο θεάτρου της ΦΕΞ έχει μακρά ιστορία. Ξεκίνησε το 1970 και κατά καιρούς φιλοξένησε διάφορους καλλιτέχνες που βρισκόταν στην Ξάνθη, συμπτωματικά και όχι μόνο. Το 1995 δημιουργήθηκε η «οδός Ονείρων» με τον Πασχάλη Ξανθόπουλο και μπήκε σε νέες βάσεις, με σεμινάρια και διοργάνωση παραστάσεων. Από τότε έφερε εις πέρας πολλές παραγωγές, γεμίζοντας με πλούσιο υλικό το αρχείο της ΦΕΞ και δημιουργώντας επαφές με διάφορους καλλιτέχνες, ξανθιώτες ή μη, αναπτύσσοντας έτσι τη δυνατότητα για γνωριμία με την επαγγελματική πλευρά του θεάτρου, αλλά και με την εμπειρία καταξιωμένων ανθρώπων του θεάτρου.
Κατά καιρούς έχουν διδάξει ο Απόστολος Σοφιανός, η Ευγενία Πανταζόγλου και η Ειρήνη Παρασκευοπούλου, αμφότερες με σπουδές στο θέατρο, ενώ έχουν φιλοξενηθεί διάφοροι καλλιτέχνες όπως η Αλεξάνδρα Λαζαρίδου, ο Δαμιανός Κωνσταντινίδης, ο Σταύρος Τσακίρης, πολλοί φίλοι και γνωστοί, όπως αναφέρει ο Πασχάλης Ξανθόπουλος. Ο ίδιος εξηγεί ότι η εμπειρία της συμμετοχής είναι πολύτιμη όχι μόνο για τους μαθητευόμενους, αλλά και για τους ίδιους τους εκπαιδευτές που από τη θέση του δασκάλου, πειραματίζονται και αυτοί σε μία νέα εμπειρία. «Το εργαστήρι της ΦΕΞ λειτούργησε όλα αυτά τα χρόνια και λειτουργεί αθόρυβα, αλλά πολύ ουσιαστικά. Τα μαθήματα, τα σεμινάρια και οι υποδομές έχουν δημιουργήσει μια πλατφόρμα για υλικό που χρησιμοποιεί όποιος χρειάζεται για παραγωγές στην περιοχή. Τηλεοπτικές σειρές, ταινίες κλπ. Αλλά οι άνθρωποί της είναι η καλή «μαγιά» που δίνει αυτή τη δυναμική», σημειώνει ο Πασχάλης Ξανθόπουλος.
Όσο δενόμαστε, ανοιγόμαστε
Για την εμπειρία τους, αλλά και για τα πρώτα… συμπεράσματα από τη συμμετοχή τους μας μίλησαν οι μαθητές του εργαστηρίου θεάτρου της ΦΕΞ μαζί με το δάσκαλό τους, μετά από ένα 3ωρο σεμινάριο. Η Έλενα, ο Πέτρος, ο Ιορδάνης, η Μαρία, η Εύη, ο Γιώργος, η Άννα, ο Αντώνης, η Αμαλία, η Τάνια και η Ξένια, άλλος με περισσότερα χρόνια ενασχόλησης, άλλος πιο φρέσκος, έχουν γίνει μία παρέα και αυτό τους βοηθάει στην έκφραση και στην απόκτηση αυτοπεποίθησης. Για το δάσκαλό τους μιλούν με τα καλύτερα λόγια, αλλά αυτό οφείλεται και σχέση που έχουν αναπτύξει, αφού «δάσκαλος» που να προτείνει και να καθοδηγεί μπορεί να γίνει ο καθένας και αυτό κάνει την ομάδα να εξελίσσεται συνεχώς.
Ο Απόστολος Μπαχαρίδης επέστρεψε πέρυσι από τη Θεσσαλονίκη και βρίσκεται συνεχώς στις μετακινήσεις για τις ανάγκες των γυρισμάτων της σειράς «Είναι στιγμές» του ΑΝΤ, στο καστ της οποίας συμμετέχει. Αυτό όμως δε μειώνει την όρεξή του για το μάθημα, όπως εξηγεί, αφού βλέπει πολύ ζήλο και συνεχή πρόοδο από τους μαθητευόμενούς του. «Βλέπω ότι έχουν δέσει μεταξύ τους τα παιδιά και λύνονται αρκετά κυρίως μέσα από τους αυτοσχεδιασμούς», σημειώνει. Ο ίδιος περιγράφοντας τα στάδια κάθε σεμιναρίου, αναφέρει ότι από την αρχή κατάλαβε ότι οι συμμετέχοντας δεν ήθελαν «ένα βιβλίο, μια καρέκλα και πέντε θεωρητικά πράγματα». «Κάνουμε αυτοσχεδιασμό, ασκήσεις ορθοφωνίας, κινησιολογία, διαβάζουμε κάποια κείμενα, μοιράζουμε θεατρικά κομμάτια και προσπαθούμε να προσεγγίσουμε όσο καλύτερα μπορούμε, να δούμε τι θέλει να μας πει το κάθε κείμενο και πώς ο κάθε «ηθοποιός» μπορεί να κάτσει να ασχοληθεί με το κείμενο και να δει πίσω από αυτό που γράφει, να το κάνει δικό του», εξηγεί ο Απόστολος και προσθέτει: «είπαμε ότι στόχος μας δεν είναι να ανεβάσουμε μία παράσταση, αλλά αν μας βγει θα το κάνουμε».
Η ανταπόκριση των «μαθητών», το «δέσιμο» και ο ζήλος είναι εμφανή ακόμη και με μια σύντομη κουβέντα. «Κέρδισα να μπορώ να ανοίγομαι πιο εύκολα στους ανθρώπους», «να αποκτώ αυτοπεποίθηση και να αυτοκρίνομαι», «απολαμβάνω να λύνομαι όσο πάει και περισσότερο», «νιώθω ευεξία και χαλαρώνω στο θέατρο», «μου αρέσει η ομαδικότητα και το χιούμορ μεταξύ μας», «αλληλεπιδρούμε και βλέπω το αποτέλεσμα να γίνεται όλο και καλύτερο», «βελτιώνω την έκφρασή μου, αναπτύσσω τη φαντασία μου διασκεδάζω», «αποκτώ περιφερειακή όραση, γίνομαι πιο παρατηρητική, συνηθίζω την παρουσία του άλλου δίπλα μου», «νιώθω ψυχική ανάταση μετά από κάθε μάθημα και ανυπομονώ για το επόμενο», «γελάμε και κάνουμε το γούστο μας», «γελάμε πάρα πολύ», ήταν μόνο μερικές από τις απαντήσεις των «μαθητών» που τις εξέφρασαν ανάμεσα σε γέλια και πολλά πειράγματα.
Ελένη Διαφωνίδου
ediafonidou@empros.gr
